Prezent firmowy ... Coś więcej

Aby zadowolić każdego pracownika, kolegę z pracy, klienta lub szefa z prezentem - oczywiście, bardziej niż przekazanie czegoś "użytecznego" bezpłatnie, przeniesienie na właściwy użytek itp. Obecny - jest coraz bardziej atrakcyjna, ma energię sympatii, przyjaźni, pozytywnych przyczyn u ludzi i pobudza wzrost w profesjonalnym, dążąc do poprawy pod względem punktów operacyjnych. Opinia ta jest prawdziwie uzasadniona, ponieważ niektóre badania pokazują i udowadniają, że radość i pozytywne wrażenia kolegów stanowią doskonałe perspektywy dla rozwoju udanego biznesu. Wyobraź sobie stałą napiętą atmosferę pracy, agresywne dążenie do jeszcze większej sprzedaży, walka z konkurencją lub inne gospodarstwa domowego i codziennego czasu pracy, prędzej czy później doprowadzi całą grupę roboczą, która nie bardzo udany wynik, ludzie są wyczerpane psychicznie i wyczerpanie umysłowe na pewno " nie wyciągną "twojej firmy. I tu, dokładnie w tych momentach, dobry lider wie, czego potrzebuje jego zespół. Absolutnie prawda! Rozładunek psychologiczny i odwrócenie uwagi od ciężkiego "bitovuhu". Obchody świąt kalendarzowych, urodzin, firmowych rocznic, nowych osiągnięć to świetny sposób na relaks i odwrócenie uwagi. Cóż, jakie wakacje bez plotek? Prezenty firmowe są nieodzownym elementem wakacji. Takie posunięcie to płynne przejście od codziennego "urzędnika" do bardziej zrelaksowanej i przyjaznej atmosfery.

Nasza firma "Serpentine" jest źródłem inspiracji, która oferuje ogromną różnorodność zestawów w najbardziej przystępnych cenach. Dlaczego wybraliśmy smaczny, jadalny zestaw jako prezentację firmową? Od dłuższego czasu obserwowaliśmy siłę nabywczą działalności prezent w okolicy i zidentyfikowano następujące wzór: prezenty dla bliskich może mieć charakter osobisty, biorąc pod uwagę cechy człowieka. Jeśli chodzi o utalentowanych w grupie roboczej, przejście do osobistego typu złocenia jest uważane za zły ton. Po pierwsze, nie znasz zalet swojego pracownika, a po drugie, nie masz sytuacji, którą ma i czego brakuje. Przedstawienie prezentu o osobistym charakterze pracownikowi, koledze, szefowi - prawdopodobieństwo uzyskania 99% kłopotów, wygląda głupio i brzydko. Z tego powodu, biorąc pod uwagę zalety uniwersalnego prezentu, ale ponieważ wszyscy kochamy coś smaczne i słodkie, nawet tych przedstawicieli, którzy oglądają ich postacie, paczki żywnościowe - trafia w bramkę! Jak przyjemnie jest cieszyć się pysznymi ciasteczkami, pierniczkami w połączeniu z dżemem owocowo-jagodowym w przytulnej rodzinnej atmosferze lub dobrze się bawić na czacie ze znajomymi. Takie słodkie zestawy są prezentowane w naszym sklepie internetowym. Każdy zestaw jest ozdobiony pięknym, świątecznym opakowaniem, na Twoje życzenie, które można zastosować do logo Twojej firmy, sloganu firmy lub marki. W zależności od treści każdy zestaw ma oryginalną nazwę. Na przykład "Przerwa na herbatę", która obejmuje naturalny miód, piernik, pachnącą herbatę. „Przerwa na kawę”, która jest włączona do kawy organicznej dla osób zapalonych kawy, miodu, migdałów plików cookie, masło orzechowe i syrop „irlandzka whisky”, aby dodać elegancji napoju kawy. „Inspiracji”, gdzie kawa, miód słodki cukierek w połączeniu z żelatyną będzie doskonały „podptitkoy” zmęczony mózg pragnąć i inspiracji na nowy poziom.

Odwiedź sklep internetowy pim-pim.com.ua i wybierz to, czego potrzebujesz dla swojego zespołu roboczego! Bądź czujny i proszę swoich pracowników!

Gala jest muzą wielkiego geniuszu

Przez wiele lat w życiu wielkiego surrealisty Salvadora Dali była obecna kobieta, która była jego inspiracją, towarzyszem, muzą. Nie można sobie wyobrazić, czym byłoby życie artysty bez tego potężnego, a jednocześnie poświęconego mu kobiety.

 Gala urodziła się w Kazaniu nad Wołgą. Była około dziesięć lat starsza od Dali, czyli urodziła się gdzieś w 1890 roku. Jej prawdziwe imię to Elena Dmitrievna Dyakonova. Po ukończeniu uniwersyteckiego kursu literatury, będąc w petersburskim pensjonacie szlachetnych panien, jakoś wtedy nie mogła wejść nawet do zwykłej instytucji. Na jej wczesnych zdjęciach widać silną, zdecydowaną twarz z diabelnie płonącymi, głęboko osadzonymi, ciemnymi oczami, małymi ustami i wysokimi kośćmi policzkowymi. Jej oczy wyrażają determinację, pewność siebie i nieposłuszeństwo. W jej biografii jest taki fakt, że jako dziecko cierpiała na pewną chorobę psychiczną. Ogólnie rzecz biorąc, Gala była bolesnym dzieckiem W 1912 r., W wieku 17 lat, lekarze zdiagnozowali u niej gruźlicę i zostali wysłani do Szwajcarii w celu leczenia. Tam, w sanatorium, poznała swojego przyszłego męża, Paula Eluarda. W 1914 r. Zdrowie Gali poszło gładko i musiała wrócić do domu do Rosji. Oddzielenie od Eluarda było trudnym okresem w życiu Gali. W końcu, w lecie 1916 roku, zdecydowała się pojechać do Paryża. Nie można powiedzieć na pewno, co ją pociąga - miłość do Eluardu czy Francji, ale mimo to w lutym 1917 roku Gala stała przed ołtarzem w białej sukni ślubnej. W tym samym roku zaszła w ciążę, nie była to według niej planowane dziecko i nie chciała całkowicie oddać się edukacji córki - Cecile.

 Później, na początku lat 20-tych Gala zaczęła przyciągać uwagę w społeczeństwie. Z milczącą zgodą jej męża Paula Eluarda, zakręciła romans z niemieckim artystą i rzeźbiarzem Maxem Ernstem, od jakiegoś czasu Eluard, Ernst i Gala dzielili łóżko dla trzech osób. Mimo tak liberalnej postawy wobec seksu i miłości mistyfikacji Gala była jedną z niewielu kobiet, które surrealistki wzięły na poważnie i wysłuchały jej opinii. Później powiedzą: "Gala wiedziała, czego chciała: przyjemności dla serca i wszystkich pięciu zmysłów, a także pieniędzy i relacji firmowych z geniuszami. Nie interesowała ją polityka ani filozofia. Oceniała ludzi poprzez ich skuteczność w realnym świecie i eliminowała tych, którzy byli przeciętni - i za wszystko, co było w stanie natchnąć pasją i wspierać twórcze siły ludzi tak różnorodnych jak Ernst, Eluard, Dali. "

 Następujące zmiany w życiu Gali miały miejsce podczas podróży grupy surrealistycznej do Cadaques. Tam poznała Salvadora Dali, w tym czasie jej życie rodzinne i Paul Eluard były kompletnie nieczynne. Gala wiedziała, że ​​Eluard jest utalentowany, ale mimo to pieniądze, które ona jest warta, nigdy nie zarabia. Co dokładnie przyciągnęło ją do Dali? Czy było to romantyczne uczucie, czy kalkulacja bogactwa i luksusu? Pozostaje tylko zgadywać ...

 Gala miała ogromny kobiecy urok, zmuszając mężczyzn do podziwiania jej, poświęcając wiersze, malując jej portrety. Podbijając Daliego, Gala otrzymała nie tylko serce, ale także opanowała umysł, potrzebowała geniuszu i była przekonana, że ​​Dali jest naprawdę wielkim geniuszem. Salvador Dali, pomimo swojego wrodzonego egoizmu, całe swoje życie stworzył dla siebie bożków - od początku był to Lorca, potem Bonuelle i wreszcie boska Gala. "Kocham Gala bardziej niż mojego ojca, więcej niż moja matka, więcej niż Picasso. A nawet więcej niż pieniądze "- napisał Dali.

 Gala i Dali żyli razem przez 53 lata, gdy zbliżyła się do 70, Gala zaczęła odczuwać potrzebę oddalenia się od osoby, z którą żyła przez tyle lat. Na jej prośbę Dali kupiła zamek w 1969 roku, gdzie spędzała wiele czasu z młodymi ludźmi, wydając pieniądze, od czasu do czasu grając w ruletkę. Stopniowo związek Dali z galę kochającą wolność zaczął się unicestwić.

 Gala zmarła 10 czerwca 1982 roku, miała 89 lat, całe jej życie było tajemnicą. Kobieta o głębokich i silnych namiętnościach, była dla Salvadora Dalego i zbawienia, i śmierci. Można z całą pewnością stwierdzić, że była prawdziwą muzą wielkiego artysty XX wieku.

BIOGRAFIA SALWADORA EL

11 maja 1904 w rodzinie Don Salvador Dali-and-Kusi Dona Filipa Domenech urodziła chłopca, który musi stać się w przyszłości jednym z największych geniuszy epoki surrealizmu. Nazywał się Salvador Felipe Jacinto Dali. Dzieciństwo Dali spędził w Katalonii, w północno-wschodniej Hiszpanii, najpiękniejszym zakątku świata.

Już we wczesnym dzieciństwie na zachowanie i upodobania małego Salwadoru można było zauważyć jego niekontrolowaną energię i ekscentryczny charakter. Częste kaprysy i histeria doprowadzały ojca Dali do gniewu, ale matka, przed każdą możliwą próbą zadowolenia ukochanego syna. Wybaczyła mu nawet najbardziej obrzydliwe wybryki. W rezultacie ojciec stał się inkarnacją zła, a matka wręcz przeciwnie - symbolem dobra.

Talent do malarstwa objawił się w Dali w młodym wieku. Przez cztery lata próbował rysować z niesamowitym wysiłkiem dla tak małego dziecka. W wieku sześciu lat Dali przyciągnął wizerunek Napoleona i, jak to było, utożsamiając się z nim, poczuł potrzebę jakiejś mocy. Ubrany w fantazyjną sukienkę króla, czerpał wielką przyjemność z wyglądu.

Pierwsze zdjęcie Salvadora Dali rysował, gdy miał 10 lat. Był to niewielki impresjonistyczny krajobraz, namalowany na drewnianej desce farbami olejnymi. Talent geniuszu został rozdarty na zewnątrz. Dali spędził całe dnie siedząc w małym, specjalnie przeznaczonym pokoju, rysując zdjęcia. Dali w Figueres wziął lekcje rysunku u prof João Nunes .Mozhno powiedzieć, że pod fachowym kierownictwem prof talentu młodego Salvadora Dali wziął swą prawdziwą postać. W wieku 14 lat nie można było wątpić w zdolność Dali do losowania.

Kiedy Dali miał prawie 15 lat, został wyrzucony ze szkoły klasztornej za swoje nieprzyzwoite zachowanie. Ale udało mu się pomyślnie zdać wszystkie egzaminy i wejść do instytutu (tak w Hiszpanii nazywali szkołę, która ukończyła szkołę średnią). Instytut w 1921 roku udało mu się zakończyć znakomitymi znakami. Następnie wstąpił do Akademii Sztuki w Madrycie

W wieku szesnastu lat Dali zaczął wykładać swoje myśli na papierze. Odtąd malarstwo i literatura były równie częścią jego twórczego życia. W 1919 r., W wydanym przez siebie wydaniu Studium, opublikował eseje o Velasquezie, Goi, El Greco, Michelangelo i Leonardo. Uczestniczy w niepokojach studenckich, za które wpada na jeden dzień więzienia.

Na początku lat dwudziestych Dali był zachwycony dziełem futurystów, ale wciąż był zdecydowany stworzyć swój własny styl malarski. W tym czasie miał nowych przyjaciół i znajomych. Wśród nich byli tak wybitni i utalentowani ludzie, jak poeta Federico García Lorca i Luis Bonuelle. W Madrycie Dali został pozostawiony sam sobie. Ekstrawagancki widok artysty był niesamowity i zszokowany mieszkańców. Doprowadziło to samego Dali do nieopisanej ekstazy. W 1921 r. Zmarła matka Dali.

W 1923 r. Za naruszenie dyscypliny został zawieszony w akademii na rok. W tym okresie zainteresowanie Dalego było powiązane z dziełami wielkiego geniuszu kubizmu Pabla Picassa. W obrazach Dalego z tego okresu można zauważyć wpływ kubizmu ("Młode dziewczyny" (1923)).

W 1925 r., W dniach 14-27 listopada, w galerii Dalmau odbyła się pierwsza indywidualna wystawa jego prac. Na tej wystawie było 27 obrazów i 5 rysunków początku wielkiego geniuszu. Szkoła malarstwa, w której studiował, stopniowo go rozczarowywała iw 1926 r. Dali został wydalony z akademii za jego wolnomyślicielstwo. W tym samym roku 1926 Salvador Dalí pojechał do Paryża, próbując znaleźć coś dla siebie. Dołączenie do grupy dołącza wokół André Bretona, zaczął tworzyć swoje pierwsze prace surrealistyczny ( „Miód jest słodszy niż krew” 1928; „Bright radość” 1929)

Na początku 1929 roku premiera filmu "Pies andaluzyjski" pokazały Salvador Dali i Luis Buñuel. Sam skrypt został napisany w sześć dni! Po skandalicznej premierze tego filmu inny film nosił tytuł "Złoty wiek".

W 1929 r. Surrealizm stał się kontrowersyjny, dla wielu niedopuszczalny trend w malarstwie.

Osobiste życie Salvadora Dali do 1929 r. Nie miało jaskrawych momentów (chyba że liczą się jego liczne pasje przez nierzeczywiste dziewczyny, dziewczęta i kobiety). Ale w 1929 roku Dali zakochała się w prawdziwej kobiecie - Elenie Dyakonova lub Gali. W tym czasie Gala była żoną pisarza Paula Eluarda, ale jej związek z mężem był już wtedy chłodny. To ta kobieta stanie się przez resztę życia muzą, inspiracją geniuszu Dali.

W 1930 roku obrazy Salvadora Dali zaczęły przynosić mu sławę ("Płynący czas", "Konsekwencja pamięci"). Stałe tematy jego twórczości były zniszczenia, rozpadu i śmierci, a także świat ludzkiego doświadczenia seksualne (efekt książek Zygmunta Freuda).

Na początku lat 30. Salvador Dali wszedł w jakiś rodzaj politycznego konfliktu z surrealistami. Jego podziw dla Adolfa Hitlera i monarchicznych skłonności był sprzeczny z ideami Bretona. Dali zerwał z surrealistami po oskarżeniu go o działalność kontrrewolucyjną.

W styczniu 1931 r. W Londynie odbyła się premiera drugiego filmu - "Złoty wiek".

Załącznik do domu

Jednym ze sposobów na zwiększenie przestrzeni życiowej będzie przedłużenie szkieletu domu. Ta opcja ma swoje niezaprzeczalne zalety, takie jak stwardnienie redukcji czasu spędzonego w pracy, względną taniość wszystkich robót budowlanych, łatwości pokoju, takie przedłużenie jest prawie nie kurczy, różnorodność wszelkiego rodzaju w kontynuacji niniejszego artykułu, Twoja uwaga jest zaproszony do jednej z opcji, a mianowicie opcji i zdolność do tworzenia, nawet jeśli nie ma dobrych dróg, prawie każde rozszerzenie meste.Karkasnaya do domu rozszerzenie ramki, jak to potwierdza sama nazwa wskazuje, iz siebie Pierwszy rozpoczęciem przenoszenia zestawu tuszy z drewna lub metalu, który zawiera szynę, niosąc stojaki, mosty, belki. Ponadto jest wstępnie okładziny materiały arkusza, a następnie ogrzewając OSBI, ewentualnie w kilku warstwach i wewnętrznego i zewnętrznego dekoracji. Struktura wielowarstwowa, która w swoich właściwościach jest bardzo funkcjonalny, jest bardzo trwały, a także zatrzymuje ciepło. Na przykład, nowoczesne warstwa izolacyjna 20 cm, lepiej zatrzymuje ciepło ściany cegieł ponad jednego metra. Takie rozszerzenie będzie łatwe do zrobienia własnymi rękami. Po dokonaniu uprząż lub oprzeć swoje przyszłe rozszerzenia, w pręta powinna propylu, od szerokości szafy, regału, który jest następnie wprowadzany i zabezpieczone pomiędzy pierwszymi tymczasowych rozpór desek, a następnie zwalniany dokładna. poprzeczki i belki. Po tym cała konstrukcja zostanie dokładnie uszczelniona i stanie się mocna, zostaną usunięte tymczasowe wysięgniki z desek. Technologia wireframe umożliwia pracę w takich wariantach, jak frame-frame i frame-panel. Kiedy Frame - wersja panelu, przedłużenie wykonane z gotowych paneli, które są wbudowane w otworów okiennych i drzwiowych, po prostu trzeba montować panele i bezpieczne, jako projektant. W takim przypadku rozmiar gotowych paneli musi koniecznie pokrywać się z rozmiarem podstawy. Dla bardziej skomplikowanych wzorów stosuje rama - technologia ramki, która zapewnia, że ​​główny montaż i regulacja wszystkich najważniejszych elementów konstrukcji będzie mieć miejsce bezpośrednio na miejscu budowy. Mocowanie ramy dla jego właściwości użytkowych nie ustępuje innym rodzajom konstrukcji, aw niektórych przypadkach, jak już pisałem i przewyższało je. Trzeba powiedzieć, że historia budowy pierwszych mieszkań zaczęła się właśnie od technologii szkieletowej. Przypomnijmy sobie Indian, Eskimosów. Tak więc, to w modelach szkieletowych wzięto pod uwagę doświadczenie ludzkości, które nagromadziło się przez tysiące lat. Ościeżnice ramowe charakteryzują się dość wysokimi właściwościami izolacji termicznej, mają najniższe przewodnictwo cieplne, więc pomieszczenie to bardzo szybko się nagrzewa. To duży plus dla wiejskich domków. Powiedzmy, że zdecydowałeś się przyjść do daczy zimą, taka ankieta pozwoli ci szybko ogrzać pokój i poczuć się w nim komfortowo. Wykończenie takiego przedłużenia krawędziowego można wykonać natychmiast po zakończeniu budowy, nie czekając na skurcz, po prostu nie będzie. I pomimo tego, że nie ma mokrych technologii dla budownictwa, istnieje możliwość dołączenia lokalu praktycznie o każdej porze roku i bardzo szybko. Jeśli lubisz też często zmieniać środowisko, to rozszerzenie będzie dla Ciebie po prostu niezastąpione. Bardzo łatwo jest przerobić lub zmienić wykończenie. Technologia ramowa z wykorzystaniem lekkich stalowych cienkościennych konstrukcji pozwoli na zbudowanie przedłużenia dowolnego typu w jak najkrótszym czasie. W nim nawet zakładka jest wykonana z metalowych profili, które są bardzo łatwe i szybkie w montażu w krokach co 600 mm. Nad belkami ułożone są profilowane podłogi, jako podłoże dla podłogi, a sufit jest uszyty ze zwykłych płyt gipsowo-kartonowych. Jako zewnętrzne wykończenie, z tą opcją, możesz użyć niemal każdego nowoczesnego materiału dekoracyjnego. Kolejną ważną zaletą tego projektu będzie jego przyjazność dla środowiska. Praktycznie cała praca wykonana jest z materiałów przyjaznych dla środowiska, co jest szczególnie ważne w dzisiejszych czasach. Ważnym punktem płyt ramowych aplikacja będzie efektem termosach, w którym ciepło, w przeciwieństwie do konwencjonalnych ceglanych ścian, pozostanie na siedem razy dłuższy, a to jest ważnym faktem, zwłaszcza biorąc pod uwagę stały wzrost cen energii. Oszczędność, jak widzimy, bardzo znacząca. Przy zastosowaniu technologii przenoszenia kadrowanie wszystkie główne funkcje przejmie belki recepcji i wszelkiego rodzaju izolacji i okładzin przejmie zadanie ochronę konstrukcji przed szkodliwym działaniem hałasu zewnętrznego i tłumienia izolacji zewnętrznej. Wszystko jasno pokazuje, że jest za to budowa technologia w najbliższej przyszłości będzie rosnąć, a nasze dzieci będą żyć dłużej w taki lekki, przyjazny dla środowiska i bardzo tani w trakcie budowy i eksploatacji budynków, jak życie ciągle się zmienia, jest o wiele łatwiej jest zmienić przyzwyczajenia, styl życia i ludzie są coraz bardziej skłonni do zmian.

Rekonstrukcja mansardowa

Budіvnitstvo Suchasnyj strychach cyfra zmіnyuє Zovnіshnіy viglyad Budіvlі nad Yakim Smorodov nadbudovanі. TSІ pribudova vіdrіznyayutsya Kut Nakheel. W tym szeregu, Smorodov może machi rzędy stromość 45 ° abo w rzędach GOSTR sylwetka uhilu i 60 °. Można vdatisya do budіvnitstva strych Lamanov dahom, jaka Yea efektivnosti i Ekonomіchnoyu z materіalnіh vitrat. Nayprostіshіm rіshennyam na obrobtsі strychach Je używają podszewka, sklejki, płyt wiórowych i płyt pilśniowych. Przed strychach budіvnitstva moc, że patenty staviti Duzhe seryozno, VRAHOVUYUCHI na tsom deyakі Osoblivostі.

Głównymi czynnikami, które sprіyayut sukcesu, Je używają Suchasnyj tehnologіy, yakіsnіh materіalіv i komplektuyuchih na budіvnitstvі pokrіvlі i neodmіnno Zaluchennya PRATSІVNIKІV vіsokoї kvalіfіkatsії. poslug Spectrum, SSMSC E Nadaєmo sogodnі, naprawa vіdrіznyaєtsya ZABEZPECHENNYAM, ocieplenie pokrіvel, budіvnitstvom strychach, rozbił dahіv. Bіlsh E zaymaєmosya proektuvannya czy stupenіv który skladnostі. Pokrіvelniki Visoko Claes że ma YuT wielki dosvіd robota zaymayutsya vsіma budіvelnimi robotów. Aw їh obov'yazki przychodzące zamіri ob'єktіv, rozrobka proektіv, pіdbіr pełny pakiet pokrіvelnih materіalіv vіsokoї yakostі, skladannya koshtorisіv, z urahuvannyam pobazhan i mozhlivosti KLІЄNTІV.

Budіvnitstvo poddasze w Dahu, tobto pereobladnannya gorischa PID na dachu (wiersze dachowe) otrzymała numer perevaga:

1 nedotsіlno zalіshatі Prostir, Yaky zimno gorischa zawsze vіnіkaє Bazhannya pereobladnatі jego szczyt dachu (PID loft);

2 dla nadkładu, w nocy, na górze podłogi, boudinku;

3 w pristroї strychu gorischa polіpshuєtsya komfortnіst zamiast przebywających;

4 po budіvnitstva realizacji i izolacji strychu na górze іstotno zmenshuyutsya teplovtratі;

5 nayavnіst oblashtovane strychu na górnej pokraschuє estetichny viglyad Budіvlі;

6 piękny top Nezvichayna dachu (strych) nadaє styl svoєrіdnіy jaka mіskomu budinku i domy .......

Rekonstrukcja wiejskiego domu

Podczas rekonstrukcji konieczne jest obserwowanie kilku, mających na celu zachowanie integralności już istniejącej struktury reguł. Każdy budynek ma ramę nośną - jej fundament. Rama składa się ze struktur, do których ładuje się ciężar z ciężaru budynku, ludzi w nim umieszczonych, sprzęt, a także obciążenia wiatrem i śniegiem. Rama zazwyczaj zawiera belki stropowe, ściany nośne, krokwie dachowe, płyty stropowe i ich części, fundamenty i tym podobne. Należy pamiętać, że odkształcenie części ramy nośnej budynku może prowadzić do deformacji konstrukcji (przemieszczenie, pęknięcie) lub nawet do zniszczenia budynku. Dlatego zachowanie ogólnej integralności ram władzy jest pierwszą zasadą rekonstrukcji. Podział według wszystkich zasad
Przykład pierwszy. Stowarzyszenie. Powiedz, że chcesz powiększyć pokój kosztem innego sąsiedniego pokoju, czyli usunąć ścianę lub część ściany. Pierwszą rzeczą, którą musisz się dowiedzieć: czy zdejmowana jest część łożyska ściennego, czy jest to tylko samonośna przegroda? W przypadku, gdy ściana jest nośnikiem - należy sprawdzić, które części ramy budynku na zdemontowanej ścianie są podparte. Następnie należy zaprojektować i wykonać pełną redystrybucję ładunku z części budynku położonych powyżej do alternatywnych elementów nośnych. Rola poprzedniej ściany w naszym przypadku może być wykonywana przez belkę, która zachodzi na sekcję ulegającą zniszczeniu, która jest równoważna nośności. Możesz użyć tej metody i w przypadku łączenia ścian nośnych drzwi lub otworów łukowych. Przykład drugiego. Strych ulega przekształceniu ... Przy wstawianiu dodatkowych okien do konstrukcji dachu, należy rozumieć, że system pokryć dachowych został zaprojektowany dla konstrukcji nośnych, przy założeniu, że ładunek śniegu będzie poprawnie rozłożony. Naruszenie nawet jednego elementu systemu krokwi o parametry przekroju może prowadzić do przecieku, aw najgorszym przypadku - do zapadnięcia się części dachu. Dlatego, jeśli konieczne jest przecięcie belki krokwiowej, gdy okno jest obramowane, konieczna jest redystrybucja ładunku na placu budowy do sąsiednich belek z dodatkowymi elementami mocy, które muszą zostać powiększone w tym celu. Zwróć uwagę, musisz wyraźnie zrozumieć, przed demontażem jakiejkolwiek części konstrukcji, jaką funkcję w ramie mocy budynku ten element wykonuje. Oraz, aby zrozumieć, gdzie i jak prawidłowo redystrybuować obciążenia, które powstają, gdy wyłączenie z ogólnego projektu tej części w ramie mocy. Jeśli zdecydujesz się na to samodzielnie, jest to trudne, wtedy konieczne jest zaangażowanie specjalistów przynajmniej w celu ich skonsultowania. W przeciwnym razie możesz napotkać bardzo poważne problemy.

Historia satynowej bielizny pościelowej

Satyna to naturalna tkanina bawełniana, której ojczyzna jest w starożytnych Chinach. Stamtąd początkowo podróżujący kupcy przynieśli ten niesamowity materiał. W tym czasie tkanina ta była używana nie tylko do produkcji bielizny pościelowej. W sprzedaży można było spotkać ubrania wykonane z satyny o wyjątkowej urodzie. Co więcej, inne tkaniny mogą być również wykonane z tego materiału: obrusy, serwetki i wiele więcej. Czym jest ta niezwykła tkanina? Skąd się wzięła jego nazwa? Co dziś docenia stylowa pościel, uszyta z tego materiału? Przede wszystkim można zauważyć, że satyna jest naturalną tkaniną bawełnianą. Został on wyprodukowany i wyprodukowany teraz z cienkiej, skręconej nici bawełnianej. Ten wątek przeplata się w specjalny sposób. Mianowicie stosowana jest satynowa metoda tkania nici. Interesujące jest to, że takie wyplatanie nadaje tkaninie wyjątkową miękkość i sprawia, że ​​jej twarz jest idealnie gładka. Co więcej, ma pewien połysk, który ożywia każdy koloryt. Z biegiem czasu satyna była używana w wielu krajach na całym świecie. Rosja nie jest wyjątkiem. Z niego wszyscy szyją też ubrania, piękne obrusy, zasłony i wiele innych rzeczy. Satyna jest również używana jako kosztowny materiał podszewki. W chwili obecnej można spotkać piękną satynę w projektowaniu damskich butów wieczorowych. Tak szerokie zastosowanie tkaniny wynikało ze specjalnych właściwości jakościowych. W szczególności - połysk. Warto dodać, że aby dodać więcej połysku niektórym rodzajom satynowych tkanin, czasami dodaje się syntetyczną nić. Aby płótno było wyjątkowo miękkie, można dodać nici jedwabne. Jednakże, w uczciwy sposób, należy zauważyć, że obecnie satyna jest najczęściej stosowana w przemyśle włókienniczym do szycia pięknych zestawów pościeli. Specjalnie stworzone oryginalne sposoby przetwarzania powstałej tkanki. Wybór tej szczególnej dziedziny zastosowania można wyjaśnić jakościową charakterystyką satyny. Ponieważ jest to naturalna bawełna, pomaga stworzyć komfort niezbędny do zdrowego spokojnego snu. Tkaniny bawełniane są doceniane za to, że dobrze chłoną wilgoć, doskonale przepuszczają powietrze lub "oddychają" i jednocześnie zatrzymują ciepło. Ponadto satyna jest tkaniną o wysokiej jakości. Wiadomo, że pościel satynowa wytrzymuje około 300 prań i utrzymuje swój własny kształt. Ponadto luksusowa pościel wykonana z luksusowego satyny wyróżnia się pięknym wyglądem i przemyślanym designem. W połączeniu z tkaninami dobrej jakości w wielu oferowanych modelach, łatwo jest podążać za umiejętną pracą projektantów. Ciekawe, że we współczesnych wariantach odnajduje się połączenie niecodziennych stylów. Mogą to być orientalne wzory, wraz z równoległymi płytkimi paskami, mogą to być gładkie przejścia ciepłych kolorów i kombinacji kontrastowych jednocześnie. Może to być skomplikowany ornament wraz z imitacją skórek afrykańskich zwierząt. Różnorodność oferowanych opcji jest bardzo duża. Wszystko zostało zaprojektowane tak, aby każdy mógł znaleźć zestaw, który będzie musiał posmakować. A co z kosztem satyny? Do tej pory nie jest to najdroższy obraz. Można powiedzieć, że ze względu na swoją jakość - jest stosunkowo niedrogą tkaniną. Jeśli porównasz koszt satyny z kosztem naturalnego jedwabiu, będzie on znacznie tańszy. To samo można powiedzieć o satynie żakardowej lub innych tkaninach, które są używane do szycia elitarnej bielizny pościelowej.

Bastille

Bastylia jest jednym z najsłynniejszych fortów w historii Europy, prawie wyłącznie ze względu na rolę, jaką odegrał w Rewolucji Francuskiej. twierdza z kamienia, które w większości składała się z ośmiu okrągłymi wieżami ze ścianami o grubości pół metra, Bastylia była mniejsza niż to wygląda w późniejszych obrazach, ale nadal nakładania, monolityczną strukturę, osiąga wysokość 73 stóp (ponad 22 metrów). Został zbudowany w XIV wieku, aby chronić Paryż przed Brytyjczykami i jak więzienie było używane podczas panowania Karola VI. W czasach Ludwika XVI funkcja ta nadal była najbardziej znana i przez te wszystkie lata Bastylia widziała wielu więźniów. Większość ludzi była uwięziona na rozkaz króla bez żadnej próby ani śledztwa. Byli albo szlachcicami działającymi przeciwko interesom sądu, albo dysydentami katolickimi, albo pisarzami, którzy byli uważani za wywrotowców i zdeprawowanych. Zauważalna była również liczba osób, które zostały tam zamknięte na prośbę ich rodzin, aby skorzystać z ich (tych rodzin). W czasach Ludwika XVI warunki panujące w Bastylii były lepsze niż zazwyczaj. Komory piwnicy, wilgotność, która przyspiesza rozwój choroby, nie jest już używany, a większość więźniów przebywających w środkowych poziomach struktury, w komorach o szerokości 16 stóp z meblami jednostkowej, często z oknem. Większość więźniów otrzymywała własność, a najsłynniejszym przykładem jest markiz de Sade, który miał dużą liczbę urządzeń i części oraz całą bibliotekę. Psy i koty również mogły zabijać szczury. Komendant Bastylii przyznano pewną dzienną dawkę dla każdej rangi więźniów: najniższa w trzech liwrów dziennie ubogich (kwota ta jest jeszcze bardziej niż ten, na którym mieszkał jakiś francuski) i dla wysokich rangą więźniów przez ponad pięć razy większy. Alkohol i palenie również zostały rozwiązane, jak karty, jeśli nie jesteś sam w celi. Biorąc pod uwagę, że ludzie mogą dostać się do Bastylii bez żadnej próby, łatwo jest dostrzec, jak forteca zyskała reputację symbolu despotyzmu, ucisku wolności i królewskiej tyranii. Jest to z pewnością ton przyjęty przez autorów przed Rewolucją i podczas niej, którzy wykorzystali Bastylię jako fizyczny wcielenie tego, co uznali za niewłaściwe w administracji publicznej. Pisarze, z których wielu niegdyś trzymało Bastylię, opisywali ją jako miejsce tortur, pochówek żywcem, miejsce wyczerpania ciała, które rozprasza piekło. Rzeczywistość Bastille Ludwika XVI Ten obraz Bastille w okresie panowania Ludwika XVI, jak to jest obecnie powszechnie uważa się, że zostały wyolbrzymione, z mniejszą liczbą więźniów odbyło lepiej wbrew opinii publicznej. Chociaż, oczywiście, główny wpływ psychologiczny był zadowolony w komorze z takimi grubymi murami, że nie było słychać innych więźniów - jest najlepiej pokazane w „Memoirs of Bastille» ( «Mémoires sur la Bastille») Simon Lenge - uwięzienie znacznej poprawie. Niektórzy pisarze uważali swoje konkluzje w Bastylii za etap budowania kariery, a nie jako koniec życia. Bastylia stała się reliktem przeszłości, a królewskie dokumenty krótko przed rewolucją pokazują, że plany zostały już opracowane, by zburzyć Bastylię. Zdobycie Bastylii 14 lipca 1789 roku, w czasach rewolucji francuskiej, spora grupa Paryżan właśnie otrzymała broń i armaty w Domu Inwalidów. Rebelianci wierzyli, że lojalni wobec korony władzy wkrótce zaatakowali zarówno Paryż, jak i rewolucyjne Zgromadzenie Narodowe, i szukali broni, aby się chronić. Jednak broń potrzebowała prochu, a większość została umieszczona dla bezpieczeństwa w Bastylii. W ten sposób tłum zebrał się wokół fortecy, popieranej pilną potrzebą prochu strzelniczego i prawie wszyscy z nich uważali nienawiść za niesprawiedliwą we Francji. Bastyl nie był w stanie stworzyć długoterminowej obrony: chociaż liczba pistoletów była wystarczająca, garnizon był zbyt mały, a zapasy były tylko na dwa dni. Tłum wysłał swoich przedstawicieli do Bastylii, by domagali się broni i prochu, i chociaż komendant, markiz de Lone, odmówił, usunął uzbrojenie z murów obronnych. Ale kiedy powracający przedstawiciele byli już blisko tłumu, incydent z mostem windowym i przerażone działania powstańców i żołnierzy doprowadziły do ​​strzelaniny. Kiedy przybyło kilku zbuntowanych żołnierzy z bronią, De Lone zdecydował, że lepiej jest znaleźć jakiś kompromis, aby ocalić honor i cześć swoich ludzi. Chociaż chciał wysadzić proch i zniszczyć twierdzę, a wraz z nią i większość dzielnicy. Obrona osłabła, a tłum wpadł do wnętrza. Wewnątrz, tłum znaleźć tylko siedem więźniów: 4 fałszerz, 2 szalony i zboczeńcem seksualnym, Comte de Solazh (Le Comte Hubert de Solage) (markiz de Sade został przeniesiony z Bastylii w inne miejsce dziesięć dni wcześniej). Fakt ten nie zniszczył symboliki aktu przejęcia głównego symbolu niegdyś wszechpotężnej monarchii. A jednak, od dużej liczby napastników.

Historia gilotyny

Historia związana z tworzeniem i wdrażaniem gilotyny jest dość fascynująca. Francuski lekarz od 18 wieku, Joseph Ignace Guillotin nie wymyślił gilotynę, ale miał nieszczęście być trwale związany z maszyną, która zasłynęła podczas Rewolucji Francuskiej. Jedynym łącznikiem między panem Guillotinem a urządzeniem jest to, że namówił francuskie Zgromadzenie Narodowe, aby zatwierdził nową maszynę jako bardziej humanitarny sposób wykonania. W tym okresie w Europie kara śmierci była zwykłą karą dla osób odpowiedzialnych za szeroki zakres przestępstw, od morderstwa do drobnej kradzieży. Jednak metoda wykonania różniła się znacznie i zależała od statusu społecznego sprawcy. Szlachetni panowie i panie otrzymały dekapitacji następujące tradycji starożytnych Greków i Rzymian, którzy uważali, że nie ma bardziej szlachetny sposób umrzeć. Mieszkańcy jednak nie zapewnili takiego luksusu jak szybka śmierć. Hiszpanie użyli garota, który mechanicznie zacisnął pętlę na szyi, podczas gdy oskarżeni w herezji i czary spłonęli na stosie. Aby to zrobić, zostały one umieszczone w beczce wyłożonej drewnem i drewnem opałowym, a następnie podpalone. Zwyczajne powieszenie również było szeroko rozpowszechnione. Najczęstsze kary dla złodziei w Europie to kołowanie, wieszanie i ćwiartowanie. Ćwiartowanie został wynaleziony w 1241 roku za wykonanie Williama Morrisa pod zarzutem piractwa, a następnie, że została wykorzystana na męskich przestępców na karę za zdradę lub kradzieży w ogromnych rozmiarach. Kobiety nigdy nie zostały poddane tej karze, ponieważ wymagały denudacji ciała, które uznano za nieskromne, nawet po śmierci. Mężczyzn przywiązano do stojaka w kształcie krzyża, który konie wlokły za sobą na miejsce egzekucji. Na rusztowaniu ofiara została uduszona, ale w ostatniej chwili lina została rozluźniona, tak że żyła, odcinając genitalia. Żołądek został otwarty i wypatroszony, wrzucając narządy wewnętrzne do ognia. Pod koniec egzekucji ciało pocięto na cztery części. Kara śmierci w erze przed gilotyną była niesamowitym widowiskiem, specjalnie przeprowadzonym w celu zastraszenia i podporządkowania ludności. Chociaż większość zbrodniarzy spalonych na stosie została wstępnie uduszona, obraz ludzkiego mięsa pożeranego przez ogień doprowadził tłum do dreszczu. Części ciał kwaterujących, specjalnie ugotowanych i wywieszonych na bramie miasta, dla budowania dla wszystkich, którzy ośmielą się powtarzać takie zbrodnie. Pomimo widocznego poparcia chciwego tłumu przed krwawym widowiskiem, władcy Europy zaczęli zastanawiać się nad przejawami barbarzyństwa towarzyszącymi egzekucjom. Zwłaszcza w XVIII wieku, wraz z rozprzestrzenianiem się humanistycznych poglądów Oświecenia, myślicieli, takich jak Voltaire, Diderot i Locke'a, wezwali do bardziej humanitarnych metod legendy kary śmierci. Ścięcie i zwisanie uważali ci myśliciele za barbarzyństwo, ponieważ zmuszali przestępcę do okrutnego cierpienia przed śmiercią. Zwisaniu towarzyszyło często przedłużające się kołysanie i ciągnięcie ofiary, której szyja była niedokładnie przymocowana do liny. Silni i doświadczeni wykonawcy muszą odciąć głowę, ponieważ miecze i topory nie zawsze dają dokładne i czyste cięcie, zmuszając kata do powtórzenia ciosu. Ponadto, gdyby odcięcie głowy zostało zastosowane do wszystkich przestępców, wykwalifikowani oprawcy nie byliby wystarczający. Tak więc pomysł użycia maszyn zyskał przychylność władz. Według notatki dr Antoine Louis, który kierował Komisją w sprawie kary śmierci, a jest sekretarz Francuskiej Akademii Chirurgii, niemiecki inżynier Tobias Schmidt zbudował maszynę, aby odciąć głowę. Składał się z dwóch pionowych prętów o wysokości 14 stóp, połączonych krzyżem w górnych punktach. Wewnętrzne krawędzie prętów zostały wypolerowane i nasmarowane, skierowały spadające ostrze, które zostało podniesione i kontrolowane przez system kół pasowych. Cała instalacja była na platformie dwadzieścia cztery kroki. Po raz pierwszy Nicola Pelletier został skutecznie wykonany pod zarzutem kradzieży. Pierwotnie samochód nosił nazwę Luisette, nazwany tak od eksperta medycznego Antoine'a Louisa, ale wkrótce nazwa gilotyny została ustalona. Wykonanie za pomocą gilotyny było szeroko stosowane we Francji, a następnie było stosowane w różnych krajach europejskich. Skuteczność gilotyn udowodniono podczas rewolucji francuskiej. Wraz z szerzeniem równości i braterstwa wielu mężczyzn i kobiet szlachetnie urodzonych zostało skazanych na śmierć. Wraz z kumulacją doświadczeń zniesiono teren o długości dwudziestu czterech kroków, ponieważ osoby skazane na śmierć często nie mogły ich popełnić niezależnie. Popularność gilotyny, zainstalowanej po prostu na płaskiej powierzchni. Wraz ze wzrostem liczby egzekucji, maszyna - nazywana "wdową" - została poprawiona technicznie. Nowe wersje zawierały ulepszone ostrze pod kątem 45 stopni, małe nacięcia w drewnianej desce i metalowe obręcze do mocowania głowy, tacę do pobierania krwi. Gilotyna była powszechnym środkiem do wykonywania kary śmierci.

Przeszłość i teraźniejszość

Mapa pokazuje kontury Paryżu w średniowieczu (prawdopodobnie w XII lub XIII wieku), kiedy miasto zostało ograniczone do niewielkiej działce w pobliżu Sekwany i jest otoczony murem obronnym. Miejsce, w którym obecnie znajduje się Luwr, było niegdyś częścią muru fortecznego na zachodnich obrzeżach. Opactwa znajdowały się na zewnątrz, obok zewnętrznej ściany, podkreślając centralną rolę kościoła katolickiego w tym czasie. Większość nowoczesnego Paryża, w tym obszar znany jako Montmartre na północy, był terenem wiejskim. (Obrazki można klikać) Przez cały czas iw każdym wieku dzieci powinny się rodzić, a dzięki Bogu się rodzą. Ale co z kobietami? Współczesny świat wymaga, aby zawsze byli w formie i wyglądali pięknie. A wtedy przychodzi ci na pomoc gimnastyka po porodzie. Mapa rozszerza Paryż: 1589-1643 Ta mapa Paryża, która sama pochodzi z początku XVIII wieku, pokazuje, jak Paryż rozwinięty i rozbudowany między 1589 i 1643 roku, za panowania Henryka IV i Ludwika XIII. Nowoczesny obszar znany jako Faubourg Saint-Antoine, w wschodniej części, na prawym brzegu został zawarty w granicach miasta w czasie wzrostu populacji i dobrobytu w mieście świateł. Paryż w wigilię Wielkiej Rewolucji Francuskiej Ta mapa pokazuje Paryż w 1789 r., W przeddzień rewolucji francuskiej, która miała miejsce w tym samym roku. Zauważysz, że miasto było znacznie mniejsze niż dzisiejszy Paryż. W tym czasie Paryż pod wieloma względami nadal był średniowiecznym miastem. Paryż 1843 Chociaż trudno jest zobaczyć szczegóły na tej mapie Paryża około roku 1843, to pokazuje jak Paryż był tylko raz podzielona na 12 okręgów i powiatów, a nie 20, do dużych fuzji pobliskich miast w 1860 roku, przynosząc populacji miasto przebiło się do ponad 4 milionów ludzi. Po ekspansji Paryża w 1860 r. Do granic miasta wkroczyły nowoczesne tereny, w tym XII dzielnica, XIX dzielnica i 20. dzielnica. Mapa nowoczesnej Paryżu Ten nowoczesny Paryż Mapa pokazuje wszystkie 20 powiatów (powiaty) miasta i głównych atrakcji Paryża, takich jak Katedra Notre Dame, Wieża Eiffla, Luwr i Cmentarz Pere Lachaise. Można również zobaczyć pobliskie przedmieścia Paryża lub "obrzeża" wzdłuż obwodu. Paryżanie są dla tych, którzy żyją w wewnętrznej przedmieściach, które są zazwyczaj podawane przez paryskiego metra, i są nazywane La Petite Couronne (dosłownie „mały korona”). Odległe przedmieścia nazywane są La Grande Couronne lub "wielką koroną".

Ranking w Google nie zależy od częstotliwości publikacji materiałów informacyjnych

Ranking w SERP Google nie zależy od liczby i częstotliwości publikacji materiałów informacyjnych. Algorytmy firmy nie dają korzyści portali, które są aktywniejsze niż inne.

Ta informacja została opublikowana przez pracownika firmy John Müller w sieci społecznościowej Twitter:
"Portal internetowy nie jest maszyną, która publikuje treść w określonym harmonogramie, przynajmniej nie powinna być" - powiedział John Mueller.

Oczywiście przydatna, wysokiej jakości treść autorska jest ważnym czynnikiem wpływającym na ranking zasobów. Wpływa to na pozycję portalu internetowego w wyszukiwarce. Ale strona nie będzie zajmować wyższej linii w powyższym Google tylko dlatego, że opublikowano na niej 10 artykułów dziennie, a tylko jedna wiadomość pojawiła się na portalu konkurencji.

Warto pamiętać, że Google nie zaleca usuwania z witryn przestarzałych artykułów. Może to spowodować utratę ruchu.

10 Mitów i faktów na temat nasienia

Odmładzający efekt spermy - prawdziwy lub fałszywy Naukowcy, którzy badali wpływ plemników na skórę, udowodnili, że składnik ten odmładza skórę twarzy. Ze względu na to, że nasienie zawiera wiele aminokwasów, ma korzystny wpływ na skórę, czyniąc ją miękką i zmarszczkową. Wiele kobiet prawdopodobnie już korzystało z usług wewnętrznych na odmłodzenie masek skóry nasieniem. Ale musisz wiedzieć, że w tych maskach nie tylko męskie plemniki, ale także dodatkowe składniki, które sprawiają, że działanie męskiego nasienia jest silniejsze. Kobiety, które chcą spróbować, ale które są wrażliwe na używanie tego kremu, nie muszą się martwić, ponieważ krem ​​nie jest prawdziwym nasieniem, ale jego substytutem, z tym samym efektem. Jest mało prawdopodobne, że będzie wystarczająco dużo dla wszystkich kremów, ilu chętnych i zdrowych mężczyzn, którzy chcą wziąć ich nasienie). Ponadto, w salonach, w celu zwiększenia efektu maski z efektem nasienia, zostaje dodana procedura masażu ultradźwiękowego. Ważne jest, aby pamiętać, że męskich czystych plemników nie można zastosować do twarzy, może ona palić. Aby użyć nasienia w domu, należy go rozcieńczyć wodą lub dodać inny przydatny składnik, taki jak miód. Lub nawilżający krem ​​do twarzy. 10 Mity i fakty Obecnie istnieje wiele mitów na temat nasienia, które są uważane za wiedzę ogólną. Niektóre z nich są prawdziwe, nie są pozbawione podstaw, a coś jest tylko wynalazkiem. Z wielu powodów ludzie nie pytają o nasienie do ginekologa lub urologa. To wstyd. Nasienie może być używane jako wyjątkowy kosmetyk o działaniu odmładzającym, w spermie zawiera wiele przydatnych substancji zapewniających najbardziej komfortowe warunki dla plemników. Niemniej jednak u niektórych osób plemniki mogą powodować reakcje alergiczne. Za pomocą koloru nasienia można określić, jak długo mężczyzna nie uprawiał seksu. Konsystencja nasienia może wpływać na jego kolor. Gęste plemniki i duża ich liczba - znak nagromadzonego potencjału. Ale musimy pamiętać, że różni ludzie mają różną konstytucję seksualną. Smak spermy zależy od jedzenia człowieka. Przeciwnie, chodzi raczej o określenie, na przykład, skłonności do słodkich lub pikantnych potraw. Sam plemnik ma szczególny smak, który może przerwać wszystkie inne smaki. Alkohol wpływa na jakość plemników Alkohol wpływa pośrednio na nasienie. Nadmierne spożywanie alkoholu w regularnych odstępach zmniejsza potencjał reprodukcyjny mężczyzn. Abstynencja zwiększa zdolność plemników do zapłodnienia To prawda, ale nie przesadzajcie. Nie przechowuj nasienia dłużej niż 7-10 dni; jego jakość może się zmniejszyć. Seks dwa razy w tygodniu jest bliższy dni owulacji, najbardziej odpowiedniego schematu dla poczęcia. Jakość nasienia pogarsza się wraz z wiekiem. Zdolność do zapłodnienia jaja zmniejsza się, procent tego prawdopodobieństwa. Noszenie obcisłych spodni i kąpielówek jest szkodliwe, a ciasna odzież ogranicza przepływ krwi do jąder, co przyczynia się do ich ogrzewania. W rezultacie liczba plemników zmniejsza się wraz z wytryskiem. Dlatego zaleca się, aby mężczyźni noszą bezpłatną bieliznę. Do produkcji plemników wymagana jest temperatura od trzech do pięciu stopni poniżej temperatury ciała, a organizm dorosłego zdrowego samca wytwarza od 70 do 150 milionów plemników dziennie, a prędkość nasienia w wytrysku osiąga od 18 do 45 km / h.

Angielski pogląd na Republikę Białorusi

Do niedawna Republika Białorusi znajdowała się poza ciągłym zainteresowaniem mediów i szerokiego grona badaczy. Było to spowodowane z jednej strony, bardzo surowe środki dla akredytacji mediów zagranicznych w kraju, ale jeśli spojrzeć na sytuację szerzej, staje się jasne, że stabilny system polityczny Białorusi po prostu nie przyciąga wiele uwagi, jak na przykład stałej „bałagan polityczny” ukraińskiego sąsiada lub wielu inne republiki byłego związku. Okazało się, że otrzymaliśmy bezpośrednie informacje o procesie politycznym i strategicznym rozwoju państwa jako całości tylko od urzędników i kilku lojalnych badaczy. Jednak każda cecha byłaby nieprawidłowa bez uwzględnienia innych punktów widzenia. Dlatego zbiór artykułów "Współczesna Białoruś: między demokracją a dyktaturą" (Londyn-Nowy Jork 2003) przyciąga uwagę każdego badacza państwowej struktury Republiki Białorusi. Przed nami jedna z nielicznych prób zagranicznych autorów scharakteryzowania zarówno obecnej sytuacji politycznej w kraju, jak i perspektyw Republiki Białorusi. Dlatego też, mimo upływu czasu od publikacji, kolekcja jest interesującym przykładem zachodniej charakterystyki wydarzeń rozgrywających się w przestrzeni postsowieckiej. Natychmiast warto wspomnieć, że zbiór jest napisany dla zachodniego czytelnika, zdominowany jest przez kompleksową krytykę struktury politycznej Białorusi, używając różnych teorii politycznych. Redakcja jest reprezentowana przez znanych politologów i dziennikarzy. Szef redakcji Elena Korostyleva - członek Brytyjskiej Akademii studiów doktoranckich na Uniwersytecie w Glasgow, koordynator projektu INTAS, wewnątrz której znajduje się porównanie z wdrożenia systemu podejmowania decyzji politycznych w krajach byłego Związku Radzieckiego. ColinLawson, profesor ekonomii na University of Bath w środkowej Anglii, również pracował nad publikacją. Ostatnim zaproszonym ekspertem jest Rosalind Marsh, wiceprezes British Association for Eastern European Studies. Zbiór jest napisany w języku współczesnej nauki politycznej, a wszyscy widzą jego pełną oryginalną treść w GPIB. Tutaj staramy się wydawać najciekawsze osądy znalezione w kolekcji. Rozdział 1. Paradoksy demokratyzacji w postkomunistycznej Republice Białorusi. Tło instytucjonalne i strukturalne [1]. "Na samym początku reform politycznych, Białoruś formalnie posiadała wszystkie cechy pluralistycznego społeczeństwa: struktura obejmowała debaty polityczne i ruchy opozycyjne, a także instytucje przedstawicielstwa społecznego, wybierane okresowo. Niemniej jednak społeczeństwo to nie postępowało zgodnie z planem, z powodu rozbieżności między działaniami różnych struktur, instytucji i polityków. Wszystko potoczyło się tak, że kultura polityczna i odziedziczone struktury państwowe, wspierane przez rozwój instytucji publicznych, stworzyły niesprzyjające warunki dla dalszej kontynuacji konsolidacji systemu demokratycznego w Republice Białorusi. Jednocześnie, niski poziom ideologii w obrębie partii politycznych i grup interesu, po prostu ich niezdolność do reagowania na prośby potencjalnych wyborców, jak również ich ograniczone możliwości organizacyjne i finansowe pozwalają system demokratyczny pozostać bardzo kruche i całkowicie zależny od prezydenta. W odróżnieniu od innych nowo powstałych państw, Republika Białorusi, zanim weszła w struktury autorytarne, miała bardzo ograniczone doświadczenie w zakresie demokratycznego rozwoju. W żaden sposób nie pomogło to w rozwoju nowych instytucji publicznych i umiejętności udziału politycznego ludności w zarządzaniu niezależną władzą, która niezależnie podejmuje decyzje. Poza wszystkimi autorytarnej tradycji układzie zamkniętym w Moskwie w połączeniu z niską aktywnością polityczną obywateli i wielonarodowej populacji równo, jak również braku zasobów naturalnych, pomnożonej przez położenie geostrategiczne, ustaliliśmy rolę Białorusi w ramach WNP. Niemniej jednak istniejąca baza surowcowa i przemysłowa, wraz z korzyściami przyznanymi przez Rosję, wysłała Republikę Białorusi na drogę demokratycznego suwerennego rozwoju. Analiza porównawcza dostarcza dowodów na ukrycie prawdziwej siły konfliktów politycznych i społecznych, które mogłyby doprowadzić do pojawienia się sprzeciwu i masowych nastrojów protestacyjnych. Paradoksalnie, ani konflikty, ani negocjacje z opozycją nie doprowadziły sił politycznych do podążania drogą demokratycznego rozwoju. Proces budowania społeczeństwa demokratycznego na Białorusi podążał alternatywną ścieżką. Zmiana szlaku tranzytowego z autorytaryzmu na demokrację nie wynikała z możliwości manewru Łukaszenki w przestrzeni politycznej. Nie wynikało to również z błędów jego rywali, takich jak na przykład niewystarczająca gotowość do prowadzenia polityki.

Bez tłumaczenia w dowolnym miejscu

Tak, Internet przechowuje wiele cennych informacji, w tym możliwość przeglądania różnych słowników i encyklopedii, korzystania z systemów pomocy i dokonywania przelewów online. Lingwistyczna wartość wszystkich rodzajów zasobów jest wystarczająco duża, a dziś każdy może korzystać z usług typu "nie wychodzić z domu".



W innych kwestiach chodzi o to, jak bardzo te usługi będą wysokiej jakości. Obecnie wiele firm wymaga od swoich pracowników znajomości języków obcych, a jeśli wcześniej byli zadowoleni tylko z angielskiego, dziś to nie wystarczy. Pracodawcy francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego, włoskiego, chińskiego i innych języków są faworytami. Ale co jeśli ta osoba jest cenna, ale nie zna języków. Strzelać? Po prostu trzeba przenieść transfery do innego podmiotu, takiego jak biuro tłumaczeń. Dzisiejszy zakres usług takich agencji nie ogranicza się do tłumaczeń. Uwierz mi, będziesz zaskoczony, gdy dowiesz się, co robi biuro tłumaczeń, certyfikacja dokumentów, w tym. Możliwe jest również legalizowanie dokumentów i apostille. Na przykład, na przykład, musisz dostarczyć dokument do odpowiednich władz na terytorium innego państwa, bez procedury legalizacji nie możesz tego zrobić. Bardzo cenne dla zwykłej agencji tłumaczeń. Wyobraź sobie, że możesz zrobić to sam, po prostu grzebiąc w Internecie? Odpowiedź jest oczywista - oczywiście, że nie. Im więcej "agencja" wie, że im więcej pracowników posługuje się różnymi językami, tym wyższy poziom. Niestety wiele firm reklamowych istniejących agencji otwarcie kłamie swoim klientom, obiecując tłumaczenie z 65 języków, gdy sami mają ograniczoną liczbę pracowników do pięćdziesięciu tłumaczy. Jeśli myślisz o 65 językach, będzie potrzebnych 65 pracowników, a 65 redaktorów będzie potrzebnych do sprawdzenia nie tylko błędów w tłumaczeniu, ale także jego dokładności i konsekwencji, ponieważ Google może wykonać ślepe tłumaczenie, ale tylko profesjonalista da znaczący tekst. Tutaj, na przykład, biuro tłumaczeń Tver, można znaleźć specjalistów, którzy z łatwością przetłumaczyliby tekst o dowolnej złożoności. Może to być artykuł, notatka lub dokument. W każdym przypadku masz gwarancję wysokiej jakości wyników. Trudno przecenić znaczenie biura tłumaczeń, zwłaszcza teraz w erze globalizacji.

Odpocząć w górach? Pamiętaj ważne tajemnice!

Starożytni mędrcy twierdzili, że ktokolwiek nie widział góry, nic nie widział. Zasadniczo możesz się z nimi zgodzić. Można sobie wyobrazić, jak wspiął się na górę (może nawet własną rękę, a kolejki linowej - szybko iz ekonomii wysiłku) i swój wygląd, jest fakt, że zazwyczaj zobaczyć ptaki, a może nawet więcej. Jeśli przejrzysz prawie każdy dobry portal biur podróży w Moskwie, jest wiele informacji na temat podróży w góry. Co wolisz: wspinaczka lub zwiedzanie na powierzchni góry? Dzisiaj możesz zarezerwować prawie każdą trasę z Moskwy do Europy, która będzie zawierała różne rodzaje wycieczek związanych z górami. Czy już zarezerwowałeś taką wycieczkę? Cudownie. Teraz otrzymasz informacje o tym, co wielu touroperatorów milczy (dlatego dość niska ocena biur podróży w Moskwie jest dość powszechna). Ten fakt może wydawać ci się banalny, ale wierz mi, kiedy natkniesz się na tę sytuację, wtedy (jeśli nie zastosujesz się do naszej rady), będziesz żałować. Jeśli wspiąłeś się na powierzchnię na wycieczkę, która jest zaprojektowana na kilka godzin, najprawdopodobniej natkniesz się na górskie kafeterie. Ich asortyment przyjemnie zaskoczy Cię: chebureki, szaszłyki, pyszne wypieki i wiele więcej. Ale kiedy dowiesz się o cenach, twój nastrój szybko się wyparuje: ceny są podwojone, a może nawet trzykrotnie wyższe niż na ziemi! Dlatego najpierw wykonaj wspinaczkę na skałę, najpierw zdobądź przynajmniej wodę - dzięki temu znacznie zaoszczędzisz. Wiele osób uważa, że ​​tego typu wycieczki są kosztowne. Zasadniczo zdrowy rozsądek w tym pomyśle brzmi: ceny zezwoleń w firmach turystycznych w Moskwie nieznacznie wzrosły (sezon wciąż się zaczyna). Więc można być inteligentnym i ... możemy powiedzieć bezczelnie być dołączone do grupy Tour (nie na początku trasy, byłem nieco później - gdy przewodnik nie ma czasu i chęci, aby zrobić apel jego grupy). Tak, możesz prowadzić, możesz powiedzieć. I można i wyjść - w ten sposób można zaoszczędzić dużą ilość pieniędzy. Idąc na spacer na takiej wysokości, bardzo poważnie traktuj swoje bezpieczeństwo. Doświadczeni przewodnicy lubią rozpoczynać swoją opowieść, jako że to lub tamto wzgórze zostało niedawno utracone przez człowieka i zmarło. Nie uprawiaj sportów ekstremalnych, zwracaj uwagę na znaki zakazu. Gotowy do podróży? Poszukaj adresów biur podróży w Moskwie, wybierz operatora i idź na wakacje!

Niemcy przegrały wojnę jesienią 1941 r

W jaki sposób jeden kraj, nawet z sojusznikami, może wygrać wojnę światową? Jeśli mówimy o Trzeciej Rzeszy, to nie sądzę, że miał przynajmniej okazję wygrać wojnę światową jako całość. Kiedy mówisz "ogólnie", czy oznacza to, że sukcesy w niektórych regionach: w Europie, w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie - były możliwe? Tak, Niemcy miały okazję wygrać na konkretnych scenach operacji wojskowych i osiągnąć sukces operacyjny. Powinienem od razu było jasne, że termin „poziom operacyjny” w Niemczech oznaczało, że „poziom strategiczny”, o którym mowa w Rosji, czyli dużych operacji wojskowych. Poziom strategiczny w Niemczech nazywa się jeszcze wyższym poziomem, który obejmuje również rozwiązania polityczne, ekonomiczne i inne. Tak więc doskonałym przykładem sukcesu operacyjnego jest Francja. To był prawdziwy militarny triumf. Jednak różni się to znacznie od ogólnie wygranej wojny. De Gaulle doskonale to rozumiał, gdy latem 1940 r. Powiedział: "Francja przegrała bitwę, ale nie wojnę". Niemcy z kolei wygrały kampanię, ale nie wygrały wojny. Patrząc na całą złożoność procesów, które miały miejsce, jestem pewien, że Niemcy nie miały szansy wygrać wojny jako całości. Całkowitej wojny nie można wygrać tylko w teatrze wojskowym. Jest to wojna, która jest prowadzona przez cały kraj, całe społeczeństwo. Komponent wojskowy jest tylko częścią tej wojny. Przemysł, gospodarka, propaganda, polityka to inne jego składniki. I w tych sferach Niemcy skazane były na porażkę, ponieważ nie była w stanie poprowadzić przedłużającej się skomplikowanej wojny. A jednak, czego brakowało Niemcom w wymienionych wojnach wojennych? Głównym powodem, dla którego Niemcy przegrały wojnę, byli niewątpliwie sojusznicy. A przede wszystkim Związek Radziecki - zawsze zgadzałem się z poglądem, że wojnę wygrał głównie Związek Radziecki. Niestety, fakt ten zaginął w historiografii Zimnej Wojny. Ale wojna wygrała także aliantów, ponieważ III Rzesza cierpiała na szereg deficytów strukturalnych. Niemcy nie miały stabilnej strategicznej militarno-politycznej koncepcji wojny. Brzmi to nieoczekiwanie, ale Niemcy przeprowadziły większość wojny w trybie improwizacji. Niemcy nie były zdolne do tworzenia stabilnych sojuszy, postrzegania sojuszników jako równych partnerów. W końcu brakowało racjonalności w podejmowaniu decyzji. W hitlerowskich Niemczech decyzje dotyczące polityki zagranicznej podejmowano przypadkowo. Na przykład deklaracja wojny amerykańskiej była jedyną decyzją Hitlera. Plan „Barbarossa”, a plan „Blau” - nie były systematycznie szkoleni - niemiecka ofensywa w 1942 roku na Kaukazie. W większym lub mniejszym stopniu, zostały one stworzone przez Hitlera na poziomie intuicyjnym, a pracownicy byli w obliczu konieczności dalszego wspierania tych planów. Kolejnym deficytem strukturalnym była ideologia nazistowska. Ideologia nie jest dozwolone, aby wejść w świat wcześnie, i jest to ideologia pchnął Niemców do systematycznego niedoszacowania wroga, a zwłaszcza Związku Radzieckiego, a także aktualizacji wyceny środków własnych siłach aż do 1943 roku. Jednak Niemcy regularnie osiągały sukcesy w niektórych teatrach operacji wojskowych. Czy naprawdę nie można było skorzystać z tych sukcesów? Zwycięstwo to bardzo niebezpieczna rzecz. Zwycięstwa zwodzą. Są skłonni wierzyć w złudzenie, że sukces jest z góry przesądzony. To szczególnie dotknęło niemieckie kierownictwo wojskowe. Niemieccy generałowie skupili się na dawnej idei decydującej bitwy, która nawiązywała do niemieckiej tradycji wojskowej. Generałowie byli przekonani, że wojna jest wygrana decydującą bitwę, po wojsko zajęły stolicę wroga, a teraz - zwycięstwo. Oznacza to, że myśleli, że wszystko będzie jak podczas wojny francusko-pruskiej, bitwy o Sedan i tak dalej. Nawiasem mówiąc, Hitler należał do mniejszości, która nie podzielała tej iluzji. Jego poglądy na temat wojny były nowocześniejsze niż poglądy większości jego generałów. Ogólnie jednak takie poglądy doprowadziły do ​​tego, że niemieccy generałowie przeszacowali swoje możliwości. A przede wszystkim przeszacowali je po pokonaniu Francji latem 1940 roku. W ciągu zaledwie sześciu tygodni armia, uważana za najpotężniejszą na świecie, przynajmniej wśród armii lądowych, została pokonana. Kto jeszcze może powstrzymać Wehrmacht? Naziści wyobrazić, że wszystkie z nich mogą, a to instalacja, zaczęli planuje wojnę z ZSRR, których oceniana jako znacznie słabszym przeciwnikiem niż Francja. Należy jednak pamiętać, że do wiosny 1941 r. Bomby typu blitzboped były jedynie zwycięstwami operacyjnymi. Zostały one osiągnięte dzięki temu, że armia niemiecka z powodzeniem wykorzystywała takie nowoczesne aspekty wojny jak mobilność, niespodzianka, przewaga w sile ognia. Wojna przeciwko Związkowi Radzieckiemu była zupełnie inna. Na tę wojnę niemiecki przemysł znów musiał przygotować wojsko do ofensywy. Musimy zrozumieć, że w III Rzeszy istniał bardzo ścisły związek między przemysłem wojskowym a planowaniem wojska. I tutaj spoczywamy na najważniejszym czynniku niedoboru zasobów ludzkich.

Węgry w czasie II wojny światowej

Rewolucja komunistyczna prowadzony przez Bela Kun w marcu 1919 roku i związane z nim inwazja wojsk rumuńskich na Węgrzech opóźniły zawarcie porozumienia pokojowego (pod koniec pierwszej wojny światowej), która została podpisana dopiero w czerwcu 1920 roku w Trianon Palace. Jeśli chodzi o Austrię, był to surowy traktat: Węgry straciły 68% terytorium i 33% etnicznej ludności Węgier. Ponieważ duża liczba Węgrów były za granicą w sprawie sytuacji mniejszości narodowych, Węgry wyróżnia się ostro przeciwko umowie oraz w całym okresie międzywojennym były w nim zmian. W 1939 r. Na Węgrzech mieszkało około 10 milionów ludzi. Co najmniej połowa z nich była zajmowana w sektorze agrarnym. Rząd kierowany przez regent Miklós Horthy de Nadbanya który miał znaczne uprawnienia, stanowczo odrzucił, dochodzenia, chłopstwo dotyczących reformy rolnej. Dlatego ponad połowa gruntów ornych na Węgrzech należała do zaledwie 10 000 właścicieli ziemskich. Horthy, który pozostał szefem Węgier w latach 1920-1944, również odrzucił propozycje wprowadzenia powszechnego prawa wyborczego. Głównym celem polityki zagranicznej Węgier między dwiema wojnami światowymi była renegocjacja traktatu z Trianon. Praktycznie wszyscy Węgrzy postrzegali ten traktat jako narodowe upokorzenie. Zniszczył gospodarczą i narodowo-terytorialną jedność Węgier, oddzielając dwie trzecie swojego terytorium i liczbę ludności. Traktat doprowadził także do tego, że 3 miliony Węgrów zostało obcokrajowcami. Straty terytorialne Austro-Węgier na warunkach traktatu z Trianon silne nastroje odwetowe pomógł rząd Horthy stać się łatwym łupem do obietnic hitlerowskich Niemiec w celu zwiększenia terytorium Węgier w zamian za przystąpienie państw osi. W wyniku porozumienia w Monachium i nagrody First Vienna jesienią 1938 roku, po dwóch okupacji Czechosłowacji w marcu 1939 roku, a także Nagrodę II w Wiedniu w sierpniu 1940, Węgry otrzymały niektóre terytorium utracone po pierwszej wojnie światowej, a nie uczestniczy bezpośrednio w konfliktach zbrojnych. Nowy sojusz z Włochami i Niemcami wydawał się działać dla dobra narodowego. W zamian Węgry dostarczały Niemcom stale rosnące ilości surowców i żywności. W czasie wojny, Węgry stał również ważnym dostawcą ropy naftowej na potrzeby Rzeszy, drugi tylko w kategoriach ilościowych Rumunii. Miklos Horthy de Nadbanya W grudniu 1940 roku, rząd węgierski podpisali „Traktat wiecznego Przyjaźń” z Jugosławii. Zaledwie 4 miesiące później Adolf Hitler postanowił najechać Jugosławię. Niezdolny, by wytrzymać taki wstyd, węgierski premier Pal Teleki popełnił samobójstwo. udział Węgier w inwazji na Jugosławię chciał Regent Horthy, nowy premier László Bárdossy i szef sztabu armii węgierskiej, generał Heinrich Werth. W rezultacie mieli nadzieję, że zdobędą dodatkowe terytoria i wzmocnią sojusz z Niemcami. W rezultacie Węgry przystąpiły do ​​wojny 11 kwietnia 1941 roku. Gdy Niemcy w czerwcu 1941 r. Zaatakowały Związek Radziecki, Węgry postanowiły wziąć udział w działaniach wojennych na pełną skalę. Po 27 czerwca, północna węgierski miasto było bombardowane z powietrza samolotem anonimowy, Węgry zakończone stosunki dyplomatyczne z ZSRR i wojnę na niego. Armeńska elita Węgier oczekiwała szybkiego zwycięstwa dla Niemiec. Pod koniec czerwca węgierskie jednostki zostały wysłane na front wschodni. Niektórzy z nich wkroczyli głębiej w terytorium Związku Radzieckiego wraz z niemieckimi grupami szokowymi, podczas gdy inni zapewnili bezpieczeństwo na tyłach wojsk niemieckich. Następnie, ku swojemu rozczarowaniu, Węgry były w stanie wojny z Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi. Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę 5 czerwca 1942 r. W styczniu 1942 r. Pod silną presją niemiecką Bardosi obiecał wysłać dodatkowe oddziały na front wschodni. 09 marca 1942, głównie ze względu na niezdolność do Niemiec szybko pokonać Związek Radziecki, Horthy oddala Bardossy. On powołuje premier Miklós Kállay, który kontynuuje politykę otwartego poparcia Niemiec, ale posiada tajne rozmowy z mocarstw anglosaskich, chcąc prowadzić Węgry z wojny. Tymczasem w okresie od kwietnia do czerwca 1942 roku, druga armia węgierska składająca się z ponad 200 tysięcy osób wysłany na front wschodni do wzmocnienia siły niemieckie. Siły węgierskie w Związku Radzieckim nie była uzbrojona, a dostępne bronie były przestarzałe, źle zorganizowany podaż doprowadziła do braku amunicji. Katastrofalna porażka węgierskiego 2. Armii w rejonie Woroneża zimą 1943 roku doprowadziły do ​​utraty tylko zginęło ponad 120 tysięcy ludzi, a na Węgrzech był postrzegany jako narodowej tragedii. Zdobyte węgierskich żołnierzy po takim ataku, Kallai, bardziej niż kiedykolwiek przekonany, starając się przynieść Węgry z wojny. Jego tajna działalność dyplomatyczna nasiliła się, a uczestnictwo w nim.

Rosyjska wojna domowa: czerwony, czarny, zielony

Sami Czerwoni byli dość heterogeniczni, zwłaszcza we wczesnych latach wojny secesyjnej. W latach 1917-1918, Armia Czerwona była zbiorem rewolucyjnych frakcji, która obejmowała bolszewików, mieńszewików, Lewicowi Eserowcy (SRS), tuż eserowców, żydowski „Bund”, anarchistów i różne małe agrarne i chłopskie i partie socjaldemokratyczne , a nawet grupy znane jako "zielone". Białe oznaczały niewielką różnicę między tymi elementami lub w ogóle jej nie widziały, nazywając je zbiorem "Czerwonych". W rzeczywistości tylko bolszewicy uważali samych siebie za "prawdziwych" Czerwonych. To z tego powodu, krok po kroku, zaczęli wypierać te frakcje, które nie są w pełni obsługiwane poglądy bolszewików, a proces ten został zakończony w 1922 roku. W przeciwieństwie do tego, Biały, które wyróżniają ich elastyczności i honoru, Bolshevikov przewodnik nie narusza doświadczonych w tworzeniu tymczasowego unii przeciwko wspólnemu zniszczenia wroga, który występuje po kolei tymczasowego sojusznika. (. Zdjęcia są klikalne Biała Armia >>) W rzeczywistości termin „bolszewik” oznaczało przynależność do większości, natomiast „mienszewików” - do mniejszości. Do 1903 r. Zarówno bolszewicy, jak i mieńszewicy należeli do marksistowskiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy (RSDLP). Oba ruchy Uważa się, że zarząd powinien wdrożyć core - elitę zawodowych rewolucjonistów, ale jak mienszewików poparła większe zaangażowanie członków partii w pracy i współpracy z obecnego rządu. Bolszewicy opowiadali się za ograniczeniami członkostwa w partii, a także za konfrontacją rządu z zewnątrz. Różnice nie do pogodzenia kontynuowane aż do ostatecznego rozłamu w 1912 roku, po którym bolszewicy prowadzonego nazwę SDPRR tylko dla siebie. Po tym, jak mieńszewicy byli wykorzystywani do celów osobistych podczas wojny secesyjnej, zostali oni poza prawem przez bolszewików w 1921 roku. The Social Revolutionaries (the Socialist-Revolutionaries) to inna sprawa. Rosja, przede wszystkim, była krajem agrarnym, SRS stworzył platformę, która odwołała się do potrzeb rolników, w przeciwieństwie do na platformie bolszewików, którzy wspierali proletariat przemysłowy. Bolszewicy wierzyli, że to on powinien przewodzić światowej rewolucji. Punktem spornym był podział ziemi. Choć eserowcy zalecał uspołecznienia ziemi (jego odcinek między chłopów pracujących), Bolszewicy nalegał na jego nacjonalizacji. Ta koncepcja ostatecznie doprowadziła do powstania kolektywnych gospodarstw - kołchozów. Będąc niesłychanie popularnym wśród chłopów, 1917 r., Socjalistyczni Rewolucjoniści utworzyli największy blok polityczny. Podczas wstępnych wyborów do Zgromadzenia Konstytucyjnego, które odbyły się 12 listopada 1917 r., Delegaci zostali wybrani do udziału w zgromadzeniu zaplanowanym na styczeń 1918 r .; Socjaliści-rewolucjoniści, sądząc po sondażach, zyskali 40 procent i zajęli pierwsze miejsce, drugim był bolszewik z 24 procentami. Jednak SR były rozproszone w całym kraju. Od lata 1917 roku (z lewej) często eserowcy popierali bolszewików, zwłaszcza do usuwania Rządu Tymczasowego i natychmiastowej konfiskaty i redystrybucji ziemskich wśród chłopów. Sam Lenin postanowił odwołać wyniki wstępnych wyborów do Konstytuanty, które odbyły się w listopadzie, kiedy przegrał wybory. Gdy delegaci na oficjalnym spotkaniu Konstytuanty jechaliśmy zajmują miejsca w Pałac Taurydzki w Petersburgu w dniu 19 stycznia 1918 roku, zostały one zablokowane i kopnął siły zbrojne bolszewików. Tego samego dnia Lenin ogłosił rozwiązanie Konstytuanty. Eserowcy mainstreamowe znane poza partią jako „prawicowych eserowców”, teraz miał wybierać pomiędzy białym i czerwonym, lub poszukiwania według szefa partii, Wiktor Czernow, „trzeciej drogi”. Prawo przywódcy socjalistyczni poszedł w kierunku Samara na rzece Wołga w czerwcu, gdzie ustanowił komitet członków Konstytuanty lub „Komuch”. Natychmiast zaczęli tworzyć antybolszewickie siły zbrojne, które jednak podniosły czerwoną flagę. W rezultacie najbardziej konserwatywni politycy i żołnierze na Syberii i Wołdze omyłkowo wzięli ich za Czerwonych. Lewicowi eserowcy byli również w opozycji do bolszewików po Lenin i Trocki podpisały porozumienie w sprawie pokoju w Brześciu Litewskim w marcu 1918 roku do wycofania Rosji z udziału w pierwszej wojnie światowej, porozumienie, w którym Rosja straciła sporą część swoich ziem i otrzymane kary. Następnie wielu lewicowych SR podjęło decyzję o współpracy z aliantami i utworzeniu frontu wschodniego przeciwko rządowi centralnemu. Koordynowanie pełnomocnikom powstanie wywiadowcze sojuszników, wsparcie dla walczących, 25 Allied lądowania zostały posadzone w Syberii i północnej Rosji wiosną i latem 1918 roku, w lipcu, lewicowych eserowców zbuntowali się przeciwko bolszewikom w Moskwie i Jarosławiu. Po kilku dniach walk ulicznych insurekcja została stłumiona przez Czeka i elitarnych łotewskich łuczników. Przetrwają członkowie partii Socjalistycznych Rewolucjonistów, którzy nie mogli.

Auftragstaktik (Taktyka instrukcji) i Pierwsza bitwa środowiska

Na miejscu armia niemiecka w Rosji przewyższała wroga od samego początku wojny. 22 czerwiec zaatakowała ZSRR 146. Dywizje: 3 milionów mężczyzn, 600.000 pojazdów, 750.000 konie, 3.580 pojazdów opancerzonych. Oni w przeciwieństwie do pierwszej linii 139 radzieckich dywizji, 29 samodzielnych brygad i kilku niezależnych zbiornik i korpusy zmechanizowane: całkowita liczba wynosiła około 4,7 mln. W ten sposób Niemcy przekroczyli liczbę i utrzymali inicjatywę w każdym sektorze. W przeciwieństwie do oficerów rosyjskich, niemieckich dowódców i podoficerów zostało sporządzone wykazywać inicjatywę osobistą i myśleć za siebie, kiedy zespół z góry nie odzwierciedla sytuację dokładnie. „Niemieckie wyższe stopnie rzadko lub nigdy nie oskarżył swoich podwładnych, tylko jeśli zrobili straszny błąd” - powiedział generał Balck. Wojsko opuścił korytarz do podejmowania decyzji, a nie ganić go tak długo, jak nie coś naprawdę strasznego zrobić. Dotyczy to również każdego żołnierza wspieranego przez rozwiniętą inicjatywę. Oczywiście, istnieją wyjątki, ale w ogóle, samodzielnego działania, który trwał do ogólnego pojęcia, zachęcać i uwierzył coś dobrego. Niemcy nazwali to taktyczny doktrynę, która koncentruje się na realizacji misji, Auftragstaktik (taktyka zamówień), a ona była lepsza sowieckiej doktryny taktycznej, a jeden, który koncentruje się na ścisłym przestrzeganiu zleceń, które Führer później siłą wprowadzonych w Wehrmachcie - we wszystkich aspektach. Pierwsze poważne bitwa kampanii na ziemi walczyli na linii Białystok-Mińsk, która odbyła się w strefie wojskowej Fedor von Bock Grupy Center, i jest dobrym przykładem „Taktyki zamówień.” Atak składał się z dwóch podwójnych "pocisków". Najgłębsza skorupa została skierowana przeciwko Mińsku, stolicy Białorusi, która przez 170 mil znajdowała się na tyłach Związku Radzieckiego. Bock zaplanował, że trzeci Panzer Grupa Hoth Mińsk zaatakuje z północy, a drugi ataków Grupa Pancerna Guderiana z południa. W tym samym czasie z zachodu trzeba było wykonać krótszy podwójny zabieg. On skupia się na Białystok klina wzmocnione piechoty dziewiątym Strauss wojska z północy i czwartej armii Clug południowej. Kiedy wojska radzieckie podejmowane w środowisku, które zostały zniszczone, Bock zaplanował nowy podwójny cios teraz przed Smoleńskiem, wykorzystując trzecią i drugą grupę zbiornika. Środowisko to powinno dały na150 promocyjne niemiecka więcej mil na wschód od Dniepru, i większość drogi do Moskwy. Warto zauważyć, że niemiecka armia miała ogromna liczba przypadków rywalizacji i osobistych animozji między oficerami i grupy armii Center obrazowo ilustruje to zjawisko. Najbardziej widoczną cechą, która wyróżnia się zimny, ponury i arogancki Boca, być może, jego nadmierna ambicja. Nie lubił Brauchitscha, prawdopodobnie ze względu na fakt, że chce zostać powołany na stanowisko szefa armii w 1938 roku, zamiast Brauchitscha, który w tym czasie był pod nim w rankingu. Bock, który był uparty i nietolerancyjny, wspierane również słabe relacje z Kluge, Straussa i szczególnie Guderian, który również był niecierpliwy i pokłócił się z najwyższych rangą generałów armii. Bock, Brauchitsch i Halder nie podoba jodłowanie, co uważali ingerować w sprawy innych. Komendant Główny Naczelnego Dowództwa Armii i jego szef sztabu celowo wykluczono go z planowania wojskowego. Oczywiście każdy myślał, że Keitel jest głupcem, nawet sam Hitler. W przeciwieństwie do innych, Halder uważał Brauchitscha za słabego, a ich związek był dość równy. Wszystkich wyższych oficerów Armii Grupy Centrum prostu spokojnych, wyważonych i bardzo ogólnych Koza wydawał w dobrych stosunkach ze wszystkim, co było schlebiać jego dar dyplomatyczny. Na tle wielu osobistych sporów, feldmarszałek von Bock sukcesy osiągnięte podczas otwarcia kampanii rosyjskiej, było możliwe tylko dlatego, że nie wspinać dowolny którego taktyczne rzeczy i nie pozwoli nikomu przejść do jego własnej. Podczas gdy piechota z 9. i 4. armii zbiegają się w Białymstoku na północy i południu, generał Dmitrij Pawłow, dowódca sowieckiego Frontu Zachodniego, wycofał pozostałych rezerw z Mińska na zachodzie do ataku piechoty niemieckiej. Pewnie nawet nie wiedzą, że znacznie większe zagrożenie pochodziło z szybko zbliża kolumn czołgów na północ i południe od Mińska. rezerwy sowieckie szybko vvyazli w ciężkich walkach przeciw piechocie Kluge i Straussa, a Hoth i Guderian odszedł z Białegostoku ich zbiornika i jednostek zmechanizowanych. Hitler wpadł w panikę. 25 czerwca, zaledwie trzy dni po rozpoczęciu wojny, zaczął angażować się w sprawach taktycznych generałowie, z pominięciem Brauchitscha kazał von Bock porzucić okrążenie Mińska na rzecz środowiska jest znacznie mniej istotne. Bock stanowczo sprzeciwiał się tej zmianie, wykorzystując wszelkie dostępne argumenty, a Hitler musiał się wycofać. Rezultatem było niesamowite zwycięstwo dla Niemiec. Trzecia i druga grupa pancerna nadal przemieszczały się na wschód, wobec rozproszonego oporu.

Armia NEP

Lenin i bolszewicy używał „komunizmu wojennego”, wybudowany wokół całkowitej nacjonalizacji gospodarki i rekwizycji przymusowej od chłopów, aby wygrać wojnę domową. Wydarzenia z 1921 r. Zmusiły nas do ponownego przemyślenia tego podejścia. Uporczywe i przedłużające się powstanie chłopów w pobliżu Tambowa wymagało stłumienia 40 000 żołnierzy i użycia trujących gazów. 28 lutego 1921 marynarzy z Kronsztadu bazy morskiej zbuntowali się przeciwko bolszewikom i zostały stłumione przez krwawego ataku piechoty na zamarzniętej Zatoce Fińskiej. Lenin zdał sobie sprawę, że coś musi się zmienić. Począwszy od IX Kongresu Partii w marcu 1921 r., Uruchomił Nową Politykę Gospodarczą (NEP). Wymieniła wymuszone zapotrzebowanie na zboże na umiarkowany podatek żywnościowy i zwróciła produkcję żywności, dobra konsumpcyjne i handel detaliczny na prywatne ręce. I choć był to konieczny krok, aby przywrócić gospodarkę, bolszewicy - weterani wojny domowej, zostały rozgniewany ustępstwami „kułaków” i przedsiębiorców. Te klasy społeczne były uważane za wrogów rewolucji. W pierwszych latach po wojnie domowej Związek Radziecki był międzynarodowym wyrzutkiem, a jego apele o przymusowe obalenie obcych rządów postawiły go poza wspólnotą narodów. Następnie Unia zwróciła się do Niemiec, który był tym samym wyrzutkiem i naturalnym sprzymierzeńcem. Począwszy od 1922 roku, oba kraje wymieniły informacje i technologię wojskową w Niemczech, pod warunkiem, że projekt technologii broni i wiedzy, a ZSRR - przestrzeń do eksperymentów z niemieckich wydarzeń, które zostały zakazane przez traktat wersalski. Jednocześnie niemieckie laboratoria i szkoły w Związku Radzieckim nigdy nie były duże, a ZSRR wykupił plany i technologie wszystkich zachodnich mocarstw. Trocki nadal rządził Armią Czerwoną po zakończeniu wojny secesyjnej w Rosji i wykorzystał czas pokoju, aby zbliżyć armię do rewolucyjnych ideałów. Podczas początkowej demobilizacji wiosną 1920 r., Dopóki nie została powstrzymana przez wojnę polską, przekształcił armie wojskowe w armie pracujące, mające na celu ożywienie gospodarcze. Po zakończeniu wojny domowej, powoli przeniósł się na policję, jako instytucja bardziej dostosowana do radzieckich ideałów niż regularna armia. A ponieważ wstrząsy w 1921 r. Wskazywały na niebezpieczeństwo szybkiego przejścia do milicji ludowej, Trocki wspierał eksperymentalne jednostki policji w przemysłowych centrach miast. W 1923 r. Rozpoczął na dużą skalę przekształcenie stałych jednostek w policję, aby obniżyć koszty i zbliżyć armię do radzieckich ludzi. W połowie lat dwudziestych ponad połowa oddziałów Armii Czerwonej była częściowo milicją. Samozatrudnienie Armii Czerwonej jako instytucji rewolucyjnej zakładało zaprzeczanie tradycyjnej hierarchii wojskowej. Samo słowo "oficer" zostało uznane za burżuazyjne i zostało zastąpione przez "dowódcę". Tytuły wojskowe zostały zniesione i oznaczone jako cel funkcjonalny. Na przykład zamiast "generałów" w Armii Czerwonej byli "dowódcy brygady" lub dowódcy brygady, a także "dowódcy dywizji" - dowódcy. Mundur był celowo skromny, pozbawiony zwinności i epilotów. Nowy korpus oficerski był zaskakująco jednorodny. Było wielu czerwonych dowódców-rewolucjonistów, którzy stali się dowódcami, ale nie przeszli formalnego szkolenia wojskowego. Ponadto przetrwało wielu oficerów wojskowych z przedwojennej armii carskiej. Ale siła napędowa armii była oczywiście między nimi. Pierwsza wojna światowa dała początek dużej liczbie rosyjskich oficerów, posiadających władzę, a nie tych samych oficerów wojskowych, którzy stanowili przyzwoitą część korpusu Armii Czerwonej. Chociaż mieli pewne doświadczenie wojskowe i otrzymali specjalne szkolenie, nie byli ściśle związani ze starym reżimem i starymi elitami, podobnie jak oficerowie szkolili się do 1914 roku. Po wojnie domowej Trocki stopniowo zaczął odzyskiwać autonomię podejmowania decyzji wobec tych dowódców, którzy byli bezpieczni dla rewolucji, zmniejszając uprawnienia komisarzy. Trocki również eksperymentował, używając niecodziennych metod pojednania wielonarodowego Związku Radzieckiego. Czerwona Armia stworzyła formacje narodowe: szkolono i zarządzano jednolitą kompozycją nierosyjskich bojowników w tym języku i narodowości, do której należeli żołnierze. Według różnych szacunków takie siły stanowiły od 10 do 15 procent składu Armii Czerwonej. Zarządzanie Czerwoną Armią Trockiego zostało podważone przez walkę o władzę polityczną. Lenin po raz pierwszy przeprowadził serię "ciosów" w maju 1922 roku, kiedy uwolniono walkę o supremację w partii bolszewickiej. Inni członkowie Biura Politycznego, zwłaszcza Stalin, uważali Trockiego za niebezpiecznego rywala. Jego reputacja jako zwycięzcy w wojnie domowej, jego kontroli nad Armią Czerwoną i jego arogancji stworzyły szeroki sojusz przeciwko niemu. Jesienią 1923 roku, gdy Niemcy ogarnęła hiperinflacja i była bliska rewolucji, Trocki przygotował Armię Czerwoną do interwencji wojskowej poprzez.

Metody likwidacji wycieków ropy naftowej i wycieków ropy naftowej

Istnieje kilka metod lokalizacji wycieku produktów ropopochodnych: termicznych, mechanicznych, biologicznych i fizykochemicznych. Główną metodą likwidacji wycieku ropy jest mechaniczna zbiórka produktów ropopochodnych. Większą efektywność tej metody uzyskuje się na samym początku wycieku, ze względu na to, że grubość warstwy oleju pozostaje duża. Odbiór mechaniczny jest trudny przy dużej powierzchni propagacji, z niewielką grubością warstwy olejowej, a pod wpływem wiatru występuje stały ruch warstwy powierzchniowej. Utrudnia to korzystanie z tej metody. Komplikacje mogą również wystąpić podczas czyszczenia oleju z portów i stoczni, są zwykle zanieczyszczone różnymi odpadkami, deskami, wiórami i różnymi przedmiotami unoszącymi się na wodzie.

Metoda termiczna jest stosowana dla dużej grubości warstwy oleju po zanieczyszczeniu przed wytworzeniem emulsji z wodą. Metoda polega na spalaniu warstwy oleju. Całkiem dobrze łączy się z innymi metodami reakcji na rozlanie.

Metoda mechaniczna. Przykład takiej metody może służyć jako zbiór produktów naftowych przez odpieniacze.

Urządzenia do zbierania oleju lub odpieniacze są przeznaczone do zbierania oleju bezpośrednio z powierzchni wody. W zależności od rodzaju i ilości rozlanych produktów naftowych, warunki pogodowe, różnego rodzaju odpieniacze są stosowane, zarówno pod względem projektu, jak i zgodnie z zasadą działania.

Poprzez sposób ruchu lub mocowania, urządzenia do zbierania oleju są podzielone na samobieżne; zainstalowane na stałe; holowany i przenośny na różnych elementach pływających. Zgodnie z zasadą działania - na progu (Mo - próg neftesbrschik) Oleofilowa (Oleofilowa skimmer CO-), próżniowe (HPA) i hydrodynamiczne.

metody fizyko-chemicznego przy użyciu dyspergatorów i sorbentu i jest skuteczny w przypadku, gdy zbiór mechanicznego nie jest możliwe, na przykład, w małej grubości i gdy wyciek oleju grozi barwienia realnego zagrożenia dla obszarów ekologicznie wrażliwych. Sorbenty, w kontakcie z olejem, zaczynają natychmiast je wchłaniać, okres nasycenia osiąga się w pierwszych 10 sekundach (pod warunkiem, że średnia gęstość produktów naftowych). Tworzą kępki materiału, maksymalnie nasycone olejem.
W przypadku wycieku oleju do miejsc środowiskowych stosuje się środki dyspergujące. Reprezentują one specjalne substancje chemiczne, substancje, które rozrywają warstwę oleju i nie pozwalają jej dalej się rozprzestrzeniać. Należy jednak pamiętać, że środki dyspergujące mogą mieć negatywny wpływ na środowisko.

Metodę biologiczną stosuje się po metodach fizykochemicznych i mechanicznych o grubości warstwy co najmniej 0,1 mm. Oleistą technologie oczyszczania wody i gleby - bioremeditatsiya, że ​​opiera się na zastosowaniu specjalnych, utlenianie mikrobiologicznej preparatów opartych na węglowodorach lub biochemicznych. Liczba drobnoustrojów, które mogą przyswoić węglowodory ropopochodne, jest niewielka. Zasadniczo są to bakterie, przedstawiciele rodzaju Pseudomonas i niektóre rodzaje grzybów i drożdży. Przy wystarczającym nasyceniu wodą tlenem i w temperaturze 15-20% C, te mikroorganizmy są zdolne do utleniania produktów naftowych w ilości 2 g / m2. m. powierzchni wody na dzień. Jednak utlenianie bakterii w niskich temperaturach wody jest powolne, a produkty ropopochodne pozostają w zbiornikach przez długi czas - do 50 lat.

Wybór sposobu odpowiedzi wyciek oleju jest konieczne, aby pamiętać, że: podczas prac nad eliminacją wypadku jest głównym czynnikiem czasu, starając się nie powodują największe szkody dla środowiska niż obecnie wycieku oleju.

Król Artur w Murmańsku

W Murmansk - Semenovskoe znajduje się jezioro. Leży między wzgórzami powiatu Leninsky miasta. A dla większości mieszkańców Murmańska jego brzegi służą jako deptak: tam są szaszłyki, atrakcje, przystań łodzi. W pobliżu - oceanarium i pałac twórczości "Laponia". Ale dla miłośników lokalnej historii Semechka, jak czasem mieszkańcy nazywają to jezioro, jest również częścią miejskiej historii i folkloru. W końcu na początku XX wieku stał dziadek Semena Korzniewa (zdjęcie po prawej). Na niego, jedynego mieszkańca tych miejsc, natknęli się na pierwszych budowniczych portu Murmańsk. Istnieje jednak wersja, w której Korzhnev jest Saamim, który już w XVII wieku miał siedzibę rybacką w miejscu przyszłego portu ... Więc albo budowniczowie coś zawiedli, albo Korzhnev był wyjątkowo samotny.

Około pięć lat temu usłyszałem wspaniały rower. Tak jak Dziadek Siemion przeżył Wielką Wojnę Ojczyźnianą i podczas nazistowskich nalotów umieścił magiczny ekran nad tamą oddzielającą jezioro od dolnej części miasta. Uratował tamę przed bombami. Gdyby nie dziadek, który przedarł się przez pękniętą tamę, jezioro obmyje Murmansk do piekła w zatoce ... Bronił miejscowego Murmańskiego i jego stawu, po czym zasnął w jaskini na wzgórzach. I obudzi się, gdy Arktyka ponownie zagrozi. Cóż, nie dziadek, ale po prostu Król Artur!

Uwierzcie w tę legendę, dwie rzeczy przeszkadzają: 1) podczas wojny nie było tamy, a woda z jeziora swobodnie płynęła do zatoki wzdłuż strumienia Semenovskiego; 2) żeńska autorka opowiadania powiedziała swojej przyjaciółce o jej telepatycznej komunikacji z szamanem z Jowisza ...

Autor Shaneli nr 5 służył w obozie koncentracyjnym?

Jakie skojarzenia otrzymujesz od Chanel No. 5? Słynna Coco Chanel, mała czarna sukienka, Paryż luksusowe zasłona tajemnicy ... Ale ostatnio pojawiły się zupełnie inne skojarzenia: Murmańsk, wojny domowej, Invaders, Semenov jezioro. Dlaczego?

Zacznę w kolejności. Okazuje się, że Gabriel Chanel nie jest twórcą słynnych duchów, ale po prostu utalentowanym menedżerem (no, oczywiście, projektantem mody). Prawdziwy autor „Chanel №5” - ktoś Ernest E. Bo (Beaux), Rosyjski Francuski, potomek żołnierzy napoleońskich, którzy zostali schwytani i osiadł w Rosji. Były żołnierz Jean-Baptiste Bo został artystą trupy Imperialnego Teatru w St. Petersburgu. A jego synowie Hippolyte i Edward poszli do handlu. Edward Bo został szefem rosyjskiego oddziału francuskiej firmy perfumeryjnej Ralle and Co .. W tej samej firmie od 1902 roku rozpoczął pracę jego syn Ernest, urodzony w 1881 roku. W 1907 roku, Bo Jr. stał się wiodącym perfumer Rosyjski Dom „rally i Co”, stworzył perfumy „królewską” Heather „Bukiet Napoleona”. A w 1914 r. Udał się na front, jak mówią, walczył dzielnie.

Potem rewolucja, w 1918 roku fabryka ojca została znacjonalizowana. Rosyjski oficer Be był na wygnaniu i, naturalnie, udał się do swojej ojczyzny przodków - do Francji.

Tam ponownie zajął się perfumami, został porwany zapachami z aldehydów, stworzył nowe, niezwykłe perfumy, aw końcu sprzedał formułę Coco Chanel. Ze słynnym projektantem mody Ernestem przedstawił wielkiego księcia Dmitrija Pawłowicza Romanowa, wieloletniego przyjaciela perfumiarza. W rezultacie, obok domu "Chanel" oprócz seryjnych zapachów, które obejmują No.5, wciąż istnieje cała gama zapachów prezentowanych tylko w zarejestrowanych butikach na całym świecie. Są kilka razy droższe niż zwykłe "Chanel". To jest Gardenia, Bois de Isle, Cuir de Russie, Chanel nr 22. Wszystkie zostały stworzone przez Ernesta Bo ...

Ale jest jeden mały szczegół. Okazuje się, że w 1917 roku wojna o Bo nie skończyła się. Z Francji został ponownie wysłany do Rosji jako francuski oficer. W ramach misji aliantów Bo znajdował się na rosyjskiej północy: Archangielsku i Murmańsku.

Oto, co napisał regionalny specjalista Murmansk Aleksiej Kiselev:

„Powiedział autor słynnego perfum” Chanel „Ernest Bo pierwszej wojny światowej służył w regionie Kola Polar i lubi wspinać się do jeziora, które leży na handlowego portu Murmańsk w swoich wspomnieniach E. Bo napisałem.” Często jestem pytany, jak udało mi się wymyślić „Chanel №5 "? Odpowiadam: stworzyłem te duchy w 1920 roku, kiedy wróciłem z wojny. Część mojej służby wojskowej była na północy, za kołem podbiegunowym. Podczas letniego polarnego dnia jeziora promieniują szczególną świeżością. Ten charakterystyczny zapach zapamiętałem i po wielu trudach udało mi się go odtworzyć, chociaż początkowo aldehydy nowej kompozycji były bardzo niestabilne ... "
Od Archangielsk znajduje się za kołem podbiegunowym, więc w swoich wspomnieniach Bo tylko o Murmańska, a jezioro portu - to Siemionow.

Ale na północy Ernest Eduardovich zajmował się nietypowymi rzeczami dla perfumiarza. Był jednym z czołowych pracowników wydziału wywiadowczego w kwaterze głównej Najwyższego Dowództwa Sił Sprzymierzonych w Archangielsku. Ponadto nadzorował obóz koncentracyjny Mudyugsky, stworzony przez interwencjonistów w sierpniu 1918 r. W prowincji Archangielsk! Tam rodzą się zapachy! Zastanawiam się, czy Ernest Bo był odpowiedzialny za nadzorowanie obozu dla więźniów politycznych w Iokandzie na Półwyspie Kolskim? Z Archangielska rewolucjoniści zostali zabrani do Mudyugi, z Murmańska do Iokangu. Przy okazji, w 1927 r. W Murmańsku na grobie więźniów politycznych, którzy zginęli w Iokangu, wzniesiono pomnik Ofiar interwencji. Jeśli Bo odwiedził Iokanga, to możemy powiedzieć, że to pomnik i jego ofiary ...

Jeśli o tym pomyśleć, ofiary kontrwywiadu i perfumiarza Bo są nie tylko nieznanymi przeciwnikami interwencji, ale kobiety są fanami zapachu Chanel. I ich mężowie, wydając pieniądze na te wyrafinowane prezenty swoim ukochanym. Tak więc, budynek konstruktywistyczny na placu naprzeciwko hotelu "Arctic" - to i jesteśmy pomnikiem!

O zasysaniu powietrza do układu paliwowego diesli

Wczoraj silnik zaczął działać i pracował jak zegarek. Ale w jednym absolutnie nie idealnym dniu wydawało się wam, że silnik zaczął się jakoś niesłusznie. Trochę leniwszy niż kiedykolwiek. Najczęściej te rzeczy nie mają większego znaczenia, zawsze jest jakieś wytłumaczenie - robi się coraz zimniej, pada deszcz, bateria się rozładowuje, itp. Częściej niż nie, początek problemu pozostaje całkowicie niezauważony.

Wada może nie objawiać się po kilku dniach lub miesiącach, lub może postępować z każdym dniem.

Niezależnie od modelu silnika i samochodu usterka manifestuje się następująco:

silnik uruchamia się rano z "poltyka", ale przez chwilę działa nierówno i może nie reagować na pedał gazu;
silnik startujący rano musi włączać rozrusznik każdego dnia dłużej i dłużej, po uruchomieniu silnika i zaczyna cały dzień jako zegar;
Rano silnik w ogóle się nie uruchamia. Nie zawsze pomagaj nawet na kilkukilometrowych "spacerach" po "krawacie".
Kompetentny kierowca z twardego począwszy pierwszą rzeczą, aby poprosić kogoś, aby obrócić rozrusznika, a spojrzenie na rurze wydechowej, a raczej, że jej muchy. Faktem jest, że jeśli paliwo dostarczane jest do cylindrów, wtedy gdy starter przewija się, nawet w przypadku braku płomieni, dym musi koniecznie opuścić rurę wydechową.

W naszym przypadku kolor dymu nie jest ważny, najważniejsze jest zrozumienie, czy jest dym, czy nie. Jest to główny wskaźnik do analizy - paliwo dostarczane jest do cylindrów lub nie. Chociaż, szczerze mówiąc, zdarzają się przypadki, gdy dym z rury idzie nawet wtedy, gdy nie ma paliwa (na przykład, gdy olej wchodzi do cylindrów). Jedyne, co należy w tym przypadku określić, to że przewijanie przez starter powinno trwać długo (sekundy 40) i bez przerwy. Wynika to z faktu, że po uruchomieniu dym powstaje niezbyt wiele i zajmuje trochę czasu, aby wypełnić dym całą objętością tłumika.

Istnieje wiele przyczyn przerwania dostaw paliwa, jednak wejście powietrza do rurociągu paliwowego najprawdopodobniej odpowiada wymienionym cechom.

Istnieje wiele powodów, dla których warto zdobyć powietrze, a większość z nich jest związana z wiekiem samochodu:

suszone węże paliwa i spróchniałe jarzma;
skorodowane przewody paliwowe (najbardziej typowym miejscem jest wejście do rur w zbiorniku gazu);
złej jakości uszczelnienie filtra paliwa;
wyciek w ręcznej lub mechanicznej pompie wspomagającej;
używać jako rury powrotnej do wtryskiwaczy rur PVC (dla silników europejskich i amerykańskich) i ogólnie wszelkich naruszeń integralności linii powrotnej;
naruszenie uszczelnienia wału napędowego pompy paliwowej wysokiego ciśnienia (pompa HP);
naruszenie uszczelnienia wału dźwigni sterowania paliwem (gazu) pompy wtryskowej paliwa;
naruszenie uszczelki pokrywy pompy paliwa.
W zasadzie, w pompie, istnieje kilka możliwych lokalizacji wycieków powietrza, jednak ze względu na fakt, że wszystkie prace przy pompie muszą być prowadzone wysoko wyspecjalizowanych specjalistów, by zamieszkać na ich opis nie jest konieczne.

Pompa powietrza może wystąpić naturalnie, na przykład ze względu na starzenie się uszczelek gumowych, ale może również pojawić się w wyniku jakiejkolwiek pracy w samochodzie. Na przykład nieprawidłowa wymiana filtra paliwa lub filtra niskiej jakości. Lub, przypuśćmy, wykonaną w przeddzień pracy z rozrusznikiem, w której wykonaniu przypadkowo podłączono mało paliwa na żywo.

W tym miejscu należy zauważyć, że układ paliwowy znajduje się w powietrzu, gdy jakakolwiek gałąź (bezpośrednia lub wsteczna) jest uszkodzona. Jeśli uszczelki układu paliwowego zostaną uszkodzone w dowolnym miejscu, paliwo, na mocy praw fizyki, wpada do zbiornika paliwa. W tym przypadku, ze względu na cechy konstrukcyjne danego silnika i jego pompy paliwowej część paliwa może pozostać w jamie pompy, umożliwiając start silnika, ale po kilku chwilach, pompa paliwa nie ma miejsca i zabrać go bez startów paliwowych się dusić.

Zakładamy więc, że w wyniku naszych obserwacji doszliśmy do wniosku, że najprawdopodobniej powietrze jest zasysane do głównej części paliwa. Oczywiście pierwszą rzeczą jest sprawdzenie komory silnika i całego samochodu od dołu. Widoczne uszkodzenia rurociągów, a także smary lub plamy paliwa - najłatwiejszy przypadek. Jednak najczęściej w miejscu zasysania powietrza nie ma śladów paliwa. Dlatego kolejnym etapem diagnozy powinno być odłączenie pompy paliwowej od sieci samochodowej i zasilenie jej z autonomicznej wydajności. Do przeprowadzenia tej procedury potrzebny jest plastikowy pojemnik o pojemności 3-5 litrów, dwa durite węże o długości około metra i odpowiedniej średnicy, a także para zacisków. Jest rzeczą oczywistą, że wszystko powinno być idealnie czyste zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz.

Procedura jest następująca. Odłączając węże pompy wtryskowej od linii prostej i powrotnej, załóż zamiast nich nasze węże. Napełniając zbiornik przefiltrowanym lub osiadłym paliwem, podejmujemy działania, aby po uruchomieniu silnika nie wyskoczyć z paliwa.

O pułapkach na tłuszcz i ludziach ...

W jakiś sposób otrzymałem niesamowite połączenie od potencjalnego klienta. Postanowił w prywatnym domu, w kuchni, aby umieścić pułapki smar ... Właściwie, jeśli słyszymy, że ludzie będą kupować domu smar pułapki, zawsze uczciwe ostrzeżenie, że to nie jest warte i sprzedać tylko tych, którzy są szczególnie podkreśla (szczerą nadzieję, że inne sprzedawcy robią to samo), ale ten był wyjątkowy. Postanowił podać całkowicie, dlaczego tego potrzebuje.

Rozpoczął opowieść od tego, że ma w domu dwa kanały kanalizacyjne - z samej kuchni, z kału, która sama w sobie jest z pewnością poprawna, ale tutaj była najciekawsza rzecz ...

Okazuje się, pomyślał z kuchni, aby umieścić oddział bezpośrednio do lokalnego stawu ... A teraz, po pewnym czasie jezioro zapewnia wszelkie oznaki śmierci ... więc był zaskoczony, a nie postawić sobie pytanie, czy smar pułapkę.

Historia wstrząsnęła do głębi - człowiek pierwotnie była ogólnie na wszystko nie obchodzi, i postanowił, że najmądrzejszy włożył trujące ścieki bezpośrednio do ryb, nie dbając o to, co może się zmierzyć. I wtedy czczony witrynom sprzedawców niekompetentnych i zdecydował, że potrzebuje osadnik smaru, aby rozwiązać problem ... Najciekawsze, że jego pomysły znaleźć potwierdzenie - były sprzedawców, którzy byli gotowi sprzedać mu osadnik smaru, zapewniając, że będzie - wszystkie zostaną rozwiązane na raz wszyscy dobrze ...

Smar pułapka nas na pewno nie sprzedają, bo nie smar do przygotowania ścieków do odprowadzania do wód nie może być - nie, że są one ... O ile to możliwe, staraliśmy się wyjaśnić mu, jakie są ścieki z kuchni i jak powinny one być przygotowane, aby zresetować w zbiornikach (stosowane są już bardziej złożone systemy z obowiązkowym ostatecznym oczyszczaniem sorbentu). Ale sądząc po sceptycyzmie w jego głosie, nie przekonaliśmy go.

Jesteśmy pewni, że właśnie kupił żyrafę w innym miejscu i nadal odprowadza toksyczne ścieki do zbiornika, i zrobi to, dopóki Agencja Sanitarno-Epidemiologiczna nie podejmie odpowiednich kroków. Jednak samo wezwanie sprawiło, że myślałeś - czy nie wszyscy naprawdę dbają o środowisko i nie przeszkadzają nikomu, za wyjątkiem własnego dobrobytu za wszelką cenę?

Może my, czas przestać grać szlachtę i zacząć masowo sprzedawać kolektory tłuszczowe właścicielom domków?

Zmotywowani wojownicy oblężonego Leningradu

1942 rok, Leningrad. Zablokowane miasto stoi niezłomnie. Ale oprócz faszystów jest oblegany przez wszy i szczury. A jeśli pierwszy z nich można zwalczyć i całkiem pomyślnie, to drugi okazał się prawdziwą katastrofą. Czasami na jednej ulicy mieszkańcy zobaczyli całe filary gryzoni, a skrzynka jest znana, kiedy tramwaj wyrwał je z szyn.

Oczywiście ludzie walczyli ze szczurami: otruwali ich, próbowali zastraszyć i zastrzelić. Ale wysiłki okazały się daremne. Gryzonie wciśnięty ciężarówki, a nawet czołgi, ale sukces ten nie doprowadza: ogoniaste bestie uciekać bezpiecznie, a byli i tacy, którzy zręcznie wspiął koła i tory i podróżował konno na maszynach. Nie bali się nawet ciągłego bombardowania, ognia, huku samolotów. Zachowane to wspomnienie gorozhanki Kira Loginova: „Ciemność szczur długa linia kierowana przez swoich liderów Shlisserburgskomu przemieszczane wzdłuż ścieżki (teraz Avenue Obukhov obronnego) bezpośrednio do młyna, który zmielić mąkę dla całego miasta. Był zorganizowanym wrogiem, inteligentnym i okrutnym "...

Resztki zapasów żywności zostały bezlitośnie zniszczone przez te szkodniki. Ponadto straszna rzeczywistość była zagrożeniem epidemią.

Prawie wszystkie koty i psy Leningradian jadły w pierwszych miesiącach blokady. Na rynkach to mięso było bardzo drogie. To prawda, że ​​były te rodziny, które uratowały Murzika i Barsika, ale teraz ta liczba kotów najwyraźniej nie wystarczyła, by pokonać tysiąc hord szczurów.

Stało się jasne, że potrzebujesz żywej pomocy dla kota z zewnątrz. A następnie w kwietniu 1943 roku podjął uchwałę podpisane przez Przewodniczącego Rady Miasta Leningrad o potrzebie „Write z regionu Jarosław i doprowadzony do Leningradu zadymionej kota.” Dlaczego Smoky? W tamtych latach uznawani byli za najlepszych szczurołapów.

Ludzie Jarosławia spełnili porządek strategiczny. Łapali na ulicach zabłąkanych kotów, a wielu dawało zwierzętom do walki ze szczurami. Tak więc cztery wagony wąsatych myśliwców przybyły do ​​Leningradu.

Ze wspomnień Antoniny Aleksandrownej Karpowej, rodowitej Leningradka: "Wiadomość o tym, że koty są przynoszone do miasta dzisiaj przelatywała wokół wszystkich naraz. Ludzie zgromadzeni w tłumie na dworcu byli strasznie zakochani. Wielu na platformie przyszło w całych grupach (głównie rodzinach lub sąsiadach) i starało się rozłożyć na całej długości. Spodziewano się, że przynajmniej jedna z grup zdoła zabrać kota.

A teraz przyszła kompozycja. Zaskakująco: cztery samochody kotów rozproszyły się na rękach dosłownie przez pół godziny! Ale szczęśliwe Leningraderzy wrócili do domu. Wyglądało na to, że to nie były zwykłe koty, ale żołnierze naszej Armii Czerwonej. Silne wzmocnienie. Nawet pewnego dnia wydawało się, że Victory jest już blisko "...

Jednak wielu mieszkańców nie miało wystarczającej liczby kotów. Teraz zostały sprzedane na rynku w fantastycznej cenie, równej około dziesięciu bochenków chleba. Do wiadomości: kociak kosztuje 500 rubli, a wynagrodzenie woźnego - 120 rubli.

To smutne, ale znaczna część Murzika i Barsika zginęła w walce ze szczurami. Jednak nawet przy wielkich stratach udało im się wypędzić gryzonie ze sklepów spożywczych. Straszliwy atak nie ustąpił, ale jego siły zostały znacznie zmniejszone.

Armia kotów Yaroslavl broniła Leningradu do czasu zniesienia blokady. A kiedy pierścień został złamany, następna "mobilizacja wąsów" miała miejsce, ponieważ szczury musiały zostać całkowicie wyparte. Teraz walczący w ogonach już wyprowadzili ich na Syberię specjalnie na Ermitaż oraz inne muzea i pałace.

Syberyjczycy odpowiedzieli na apel z taką samą gorliwością, jak ludzie z Jarosławia. Pierwsi ochotnicy stali się czarno-białym kotem, zwanym Amurem. Został przyniesiony na miejsce zbiórki przez gospodynię i przekazał eskortę z pożegnalnym słowem "walczyć z nienawistnymi wrogami". Ponad 5 tysięcy kotów i kotów z Tiumenu, Irkucka i Omska przybyło do miasta nad Newą.

Teraz, wspólnie podejmując wysiłki, Leningrad został ostatecznie uratowany od szczurów.

Ze wspomnień Antoniny Aleksandrownej Karpowej: "Nasz sąsiad dostał kota syberyjskiego, zwanego Barsom. Początkowo Bars bardzo bał się głośnych dźwięków, czuł, że w trakcie podróży odczuwał strach. W takich chwilach pobiegł do nowej gospodyni. Uspokoiła kota i pogłaskała go. Stopniowo Bary były nasycone wielkim szacunkiem i miłością do nowej rodziny. Codziennie łowił ryby i wracał z łupem. Na początku były to szczury, które nas nienawidziły. A potem Bary wymyśliły gdzieś, aby dostać wróble, a jednak podczas blokady w mieście nie było ptaków. To niesamowite: kot przyniósł ich żywych! Sąsiedzi Vorobiev po cichu zwolnieni.

Ani Bars nie zabrał nic ze stołu. Jadł to, na co on sam polował i co traktowali go nowi właściciele. Ale jedzenie nigdy nie błagało. Powstało wrażenie, że kot zrozumiał, że przybył do miasta, w którym ludzie cierpieli z powodu głodu ... "

Znane i niesamowita historia o kocie czerwonawo-słuchacza który osiadł na baterii przeciwlotniczych koło Leningradu i bardzo dokładnie przewidzieć ataki samolotów wroga. Żołnierze powiedzieli mi, że przy zbliżaniu się sowieckiej technologii kot nie zareagował w ogóle. W nagrodę za usługę dowódca baterii umieścił kota w specjalnym dodatku, a nawet przydzielono mu wojownika, aby opiekował się nim.

A w Ermitażu "podano" kota, który odkrył starą, ale działającą bombę. Pasiaste paski, znajdując niebezpieczeństwo, razmyukaalsya tak głośno, że hałas przybiegł do pracowników muzealnych i, widząc, co się dzieje, nazywali górników.

Nawiasem mówiąc, koty żyją do dziś w Ermitażu. Jest ich około pięćdziesięciu, a każdy ma prawdziwy paszport ze zdjęciem i stanowisko honorowe dla specjalisty od sprzątania piwnic muzealnych od gryzoni.

W artykule wykorzystano pamiętniki byłego dyrektora szkoły lipieckiej nr 29 Antoniny Aleksandrownej Karpowej, która urodziła się i dorastała w Leningradzie.