Z reguły jest poprzedzony ostrym okresem choroby. Wyjątek stanowią rzadkie przypadki pierwotnego przewlekłego zapalenia kości i szpiku, które mają następujące odmiany: zapalenie szpiku, zapalenie kości i szpiku Osteoliana oraz ropień Brodiego.
Rozróżnić między przewlekłym, krwiopochodnym i pourazowym (postrzał, po metaloidostezy, itp.) Zapaleniem kości i szpiku.
Przejście choroby kości i szpiku do postaci przewlekłej wynika z wielu przyczyn, z których głównymi są późne leczenie, niewystarczająco poprawna operacja, błędy w antybiotykach. Przejście procesu ostrego do etapu przewlekłego jest ułatwione przez niedostateczny drenaż ropnego skupienia w kości. Najczęściej występuje to w przypadkach, gdy okostna nie jest wycinana na całej dotkniętej części kości, a zmielone otwory nie odpowiadają częstości występowania procesu zapalenia kości i szpiku. Głównymi błędami antybiotykoterapii jest stosowanie antybiotyków bez uwzględnienia zmiennej wrażliwości flory chorobotwórczej i nieuzasadnionego wczesnego przerwania przebiegu antybiotykoterapii.
Przejście ostrego zapalenia kości i szpiku do przewlekłego jest również spowodowane pewnymi zmianami patomorfologicznymi, ostatecznym oddzieleniem sekwestru lub tworzeniem się jamy szpikowej w miejscu osteoli-chisa. Zmiany te występują 2-3 miesiące po wystąpieniu choroby.
Przebieg kliniczny przewlekłego zapalenia kości i szpiku składa się z dwóch faz: nawrotu i remisji. Dzięki aktywnej patogennej florze na tle kruchości ciała, chłodzenia, urazów i innych czynników, przewlekłe zapalenie kości i szpiku zaostrza się - faza nawrotu choroby. 11 z wpływem leczenia przeciwdrobnoustrojowego lub spontanicznego ostudzenia zmian zapalnych przechodzi i następuje faza remisji choroby. Taka zmiana fazy może być powtarzana wiele razy.
Przewlekłe zapalenie kości i szpiku charakteryzuje się triadą głównych objawów: nawracającym przebiegiem, obecnością sekwestru (lub jamy szpiku kostnego), ropnej przetoki.
Nawrót przewlekłego zapalenia kości i szpiku objawia się pogorszeniem stanu ogólnego. Pacjent ma złe samopoczucie, osłabienie, ból głowy, gorączkę, pocenie się, może być dreszcze. Ma ja i ból w kończynach, otwiera się ropna przetoka. W wielu "puchaev" nad przewlekłym zapaleniem kości i szpiku staje się przekrwiona, istnieje silne "m" n, i infiltracja tkanek miękkich, w następstwie - * bodziec fluktuacji, poprzednio zamknięta ropna przetoka otwiera się lub spontaniczne otwieranie się flegmy występuje w nowym miejscu. Po opróżnieniu ropnia upojenie zmniejsza się, temperatura staje się podgorączkowana, miejscowe stany zapalne są stopniowo eliminowane, ropna przetoka nadal działa lub stopniowo się zamyka. Nadchodzi faza remisji zapalenia szpiku, którą ponownie można zastąpić fazą nawrotu.
Przebieg kliniczny różnych typów przewlekłego zapalenia kości i szpiku jest zasadniczo identyczny - zmieniają się fazy choroby. Ale w przypadku pourazowego (w tym zapalenia szpiku kostnego) zapalenie kości jest zwykle ograniczone do obszaru złamania, z którego emanują ropne opary. Przewlekłe hematogenne zapalenie szpiku charakteryzuje się obecnością zapalenia kości i szpiku kostnego w znacznym stopniu metaepizy i trzonu z różną lokalizacją ropnej przetoki, często kilku. W związku z tym duży rozrzut zapalenia przewlekłego zapalenia szpiku kostnego krwiopochodnej są większe objawem przewlekłego ropnego zatrucia, zmiany we krwi (leukocytoza, OB, disproteine- MIA), zaburzenia czynności nerek, itd ..
Podczas zbierania wywiadu łatwo jest ustalić, że pacjent w przeszłości cierpiał na ostre krwiopochodne zapalenie szpiku lub złamanie kości, skomplikowane procesem ropienia. Należy wyjaśnić kilka nawrotów choroby, czas trwania remisji przetoki odkrztuszanie małej sekwestracji kości. Sprawdź liczbę operacji w przeszłości, ich naturę, rodzaj plastyczności kości, najbliższy wynik pooperacyjny.
W wyjaśnieniu dolegliwości należy wyjaśnić promieniowania bólu stawów, obecność bólu wzdłuż wiązek nerwowo-naczyniowych, które mogą wskazywać na tworzenie nowej nor ropą.
Typowe objawy nawrotów zapalenia kości i szpiku jest identyczne z dowolnymi ropnych schorzeń chirurgicznych zatem określić temperaturę ciała, aby konieczne we krwi i moczu.
Przy ustalaniu lokalnych zmian należy zwrócić uwagę na częstość występowania zaczerwienienia skóry, miękkiej naciekania tkanek, obecność objawów wahań. Ważne jest, aby wyjaśnić stopień działa przetoki zbadać jego wybrzuszony sondy, który umożliwia pewne ustalenie pacjentów lokalizacji osteomyelitis ostrości.
W obecności wrzodów w obszarze długiego trwania ropnej przetoki należy dokładnie kontrolować ich powierzchni i krawędzi i przy najmniejszym podejrzeniem nowotworu wykonywania biopsji. W celu sprawdzenia występowania zapalenia stawów sąsiednich określają zakres ruchu, obecność w nim ból i wysięku.
Najważniejszą metodę diagnostyczną w przewlekłym zapaleniem kości i szpiku jest X-ray, co pozwala ustalić obecność drgawek, zapalenie szpiku, iCal wnęk, przewlekłego zapalenia przyzębia, określenia stopnia choroby kości, szpiku. Bardzo cenna informacja daje fistulografii - kierunek dróg zatok, ich połączenie z jamy kostnej, trzeba wiedzieć przy planowaniu operacji i, w szczególności podejścia chirurgicznego.
Istotnym jest badanie mikroorganizmów chorobotwórczych na jego wrażliwość na antybiotyki, a także wskaźników specyficznych i niespecyficznych immunobiologicznych reaktywności u pacjentów z przewlekłym zapaleniem szpiku. Większość często Staphylococcus i Gram-ujemnych flory monokulturę lub w związki, opornych na wiele antybiotyków. U pacjentów z przewlekłym zapaleniem szpiku obserwowano umiarkowany spadek miana antytoksyny gronkowcowe i wskaźników nieswoistej immunobiologicznych reaktywności: miana dopełniacza, aktywność fagocytów i innych.
Leczenie. Leczenie przewlekłego zapalenia szpiku kostnego wskazany drgawek, komora wnęki przetoki osteomyelitic w kościach, osteomyelitic wrzody, nowotwory złośliwe, fałszywym przegubu, z częstymi nawrotami choroby z ciężkim bólem, zatrucia i zaburzenia czynności narządu ruchu, jak również wykrywania wyrażanych funkcjonalne i morfologiczne zmiany w organach miąższowych, spowodowane przewlekłym zakażeniem ropne.
Przeciwwskazania dla radykalnego zabiegu chirurgicznego w przewlekłym zapaleniem szpiku kostnego - necrectomy - wyrażono niewydolność nerek na podstawie skrobiawicy, dekompensacji układu sercowo-naczyniowego i układu oddechowego | n DR Menem łącza w skojarzonym leczeniu przewlekłego zapalenia szpiku kostnego oznacza rodnik Przebieg necrectomy, często nazywany również sequoias-strektomiey. Celem operacji eliminacja przewlekłego ropne naciskiem w kości i otaczających tkankach miękkich. Gdy rodnik necrectomy wytwarzać pochłaniają usunięcie, manipulowanie i eliminowania wszystkich osteomyelitic ubytków ich wewnętrznych ścian granulatów i szczątków -CH, wycięcie przetok ropnych.
Kolejnym ważnym etapem radykalnej operacji jest rehabilitacja i plastyczność jamy kostnej. Obecnie sztucznych ubytki kości stosowane tworzywa sztucznego klapę mięśniową krovosdabzhaemoy nasady, przeszczepiania kości (przy użyciu autologicznych i zachowane kości) hondroplastiku (za pomocą puszki chrząstki), rzadko wykonywane dermepenthesis.
Wykorzystywane są różne materiały biopolimerowe: gąbka kolagenowa impregnowana antybiotykami, kompozycje klejowe z różnymi składnikami i wypełnienia biopolimerowe zawierające środki antyseptyczne. Wszystkie te materiały zawierają również preparaty, które aktywują regenerację tkanki kostnej.
Sanitacja ubytków kostnych po nekrektomii odbywa się metodami aktywnego, długotrwałego drenażu i próżni. Często stosuje się te metody w tym samym czasie: przez czołowy drenaż, wnęka kostna jest myta, drenaż drenażu jest przymocowany do ssania. Do prania nastawiania korekcyjnego, które jest przeprowadzane przez 7-15 dni, różne roztwory odkażające :. Antybiotyki dioxidine, furatsilin, furagin potasu rivanol itp skuteczności jamy kostnej korekcja kontrolowanego badania mikrobiologicznego.
Po przeprowadzeniu nekrektomii leczenie ma głównie na celu powstrzymanie pozostałości mikroflory w obszarze operacyjnym, co zapewnia dobry natychmiastowy wynik pooperacyjny.
Cel ten osiąga się za pomocą następujących środków terapeutycznych: 1) antybiotykoterapia, 2) immunoterapia, 3) miejscowa fizjoterapia: terapia ultradźwiękowa, elektroforeza leków.
W okresie pooperacyjnym wykonuje się terapię infuzyjną: transfuzje krwi, białkowe substytuty krwi, roztwory elektrolitów; korekta procesów metabolicznych; Unieruchomienie kończyny, a następnie ćwiczenie terapeutyczne w celu poprawy funkcji układu mięśniowo-szkieletowego.
Rozróżnić między przewlekłym, krwiopochodnym i pourazowym (postrzał, po metaloidostezy, itp.) Zapaleniem kości i szpiku.
Przejście choroby kości i szpiku do postaci przewlekłej wynika z wielu przyczyn, z których głównymi są późne leczenie, niewystarczająco poprawna operacja, błędy w antybiotykach. Przejście procesu ostrego do etapu przewlekłego jest ułatwione przez niedostateczny drenaż ropnego skupienia w kości. Najczęściej występuje to w przypadkach, gdy okostna nie jest wycinana na całej dotkniętej części kości, a zmielone otwory nie odpowiadają częstości występowania procesu zapalenia kości i szpiku. Głównymi błędami antybiotykoterapii jest stosowanie antybiotyków bez uwzględnienia zmiennej wrażliwości flory chorobotwórczej i nieuzasadnionego wczesnego przerwania przebiegu antybiotykoterapii.
Przejście ostrego zapalenia kości i szpiku do przewlekłego jest również spowodowane pewnymi zmianami patomorfologicznymi, ostatecznym oddzieleniem sekwestru lub tworzeniem się jamy szpikowej w miejscu osteoli-chisa. Zmiany te występują 2-3 miesiące po wystąpieniu choroby.
Przebieg kliniczny przewlekłego zapalenia kości i szpiku składa się z dwóch faz: nawrotu i remisji. Dzięki aktywnej patogennej florze na tle kruchości ciała, chłodzenia, urazów i innych czynników, przewlekłe zapalenie kości i szpiku zaostrza się - faza nawrotu choroby. 11 z wpływem leczenia przeciwdrobnoustrojowego lub spontanicznego ostudzenia zmian zapalnych przechodzi i następuje faza remisji choroby. Taka zmiana fazy może być powtarzana wiele razy.
Przewlekłe zapalenie kości i szpiku charakteryzuje się triadą głównych objawów: nawracającym przebiegiem, obecnością sekwestru (lub jamy szpiku kostnego), ropnej przetoki.
Nawrót przewlekłego zapalenia kości i szpiku objawia się pogorszeniem stanu ogólnego. Pacjent ma złe samopoczucie, osłabienie, ból głowy, gorączkę, pocenie się, może być dreszcze. Ma ja i ból w kończynach, otwiera się ropna przetoka. W wielu "puchaev" nad przewlekłym zapaleniem kości i szpiku staje się przekrwiona, istnieje silne "m" n, i infiltracja tkanek miękkich, w następstwie - * bodziec fluktuacji, poprzednio zamknięta ropna przetoka otwiera się lub spontaniczne otwieranie się flegmy występuje w nowym miejscu. Po opróżnieniu ropnia upojenie zmniejsza się, temperatura staje się podgorączkowana, miejscowe stany zapalne są stopniowo eliminowane, ropna przetoka nadal działa lub stopniowo się zamyka. Nadchodzi faza remisji zapalenia szpiku, którą ponownie można zastąpić fazą nawrotu.
Przebieg kliniczny różnych typów przewlekłego zapalenia kości i szpiku jest zasadniczo identyczny - zmieniają się fazy choroby. Ale w przypadku pourazowego (w tym zapalenia szpiku kostnego) zapalenie kości jest zwykle ograniczone do obszaru złamania, z którego emanują ropne opary. Przewlekłe hematogenne zapalenie szpiku charakteryzuje się obecnością zapalenia kości i szpiku kostnego w znacznym stopniu metaepizy i trzonu z różną lokalizacją ropnej przetoki, często kilku. W związku z tym duży rozrzut zapalenia przewlekłego zapalenia szpiku kostnego krwiopochodnej są większe objawem przewlekłego ropnego zatrucia, zmiany we krwi (leukocytoza, OB, disproteine- MIA), zaburzenia czynności nerek, itd ..
Podczas zbierania wywiadu łatwo jest ustalić, że pacjent w przeszłości cierpiał na ostre krwiopochodne zapalenie szpiku lub złamanie kości, skomplikowane procesem ropienia. Należy wyjaśnić kilka nawrotów choroby, czas trwania remisji przetoki odkrztuszanie małej sekwestracji kości. Sprawdź liczbę operacji w przeszłości, ich naturę, rodzaj plastyczności kości, najbliższy wynik pooperacyjny.
W wyjaśnieniu dolegliwości należy wyjaśnić promieniowania bólu stawów, obecność bólu wzdłuż wiązek nerwowo-naczyniowych, które mogą wskazywać na tworzenie nowej nor ropą.
Typowe objawy nawrotów zapalenia kości i szpiku jest identyczne z dowolnymi ropnych schorzeń chirurgicznych zatem określić temperaturę ciała, aby konieczne we krwi i moczu.
Przy ustalaniu lokalnych zmian należy zwrócić uwagę na częstość występowania zaczerwienienia skóry, miękkiej naciekania tkanek, obecność objawów wahań. Ważne jest, aby wyjaśnić stopień działa przetoki zbadać jego wybrzuszony sondy, który umożliwia pewne ustalenie pacjentów lokalizacji osteomyelitis ostrości.
W obecności wrzodów w obszarze długiego trwania ropnej przetoki należy dokładnie kontrolować ich powierzchni i krawędzi i przy najmniejszym podejrzeniem nowotworu wykonywania biopsji. W celu sprawdzenia występowania zapalenia stawów sąsiednich określają zakres ruchu, obecność w nim ból i wysięku.
Najważniejszą metodę diagnostyczną w przewlekłym zapaleniem kości i szpiku jest X-ray, co pozwala ustalić obecność drgawek, zapalenie szpiku, iCal wnęk, przewlekłego zapalenia przyzębia, określenia stopnia choroby kości, szpiku. Bardzo cenna informacja daje fistulografii - kierunek dróg zatok, ich połączenie z jamy kostnej, trzeba wiedzieć przy planowaniu operacji i, w szczególności podejścia chirurgicznego.
Istotnym jest badanie mikroorganizmów chorobotwórczych na jego wrażliwość na antybiotyki, a także wskaźników specyficznych i niespecyficznych immunobiologicznych reaktywności u pacjentów z przewlekłym zapaleniem szpiku. Większość często Staphylococcus i Gram-ujemnych flory monokulturę lub w związki, opornych na wiele antybiotyków. U pacjentów z przewlekłym zapaleniem szpiku obserwowano umiarkowany spadek miana antytoksyny gronkowcowe i wskaźników nieswoistej immunobiologicznych reaktywności: miana dopełniacza, aktywność fagocytów i innych.
Leczenie. Leczenie przewlekłego zapalenia szpiku kostnego wskazany drgawek, komora wnęki przetoki osteomyelitic w kościach, osteomyelitic wrzody, nowotwory złośliwe, fałszywym przegubu, z częstymi nawrotami choroby z ciężkim bólem, zatrucia i zaburzenia czynności narządu ruchu, jak również wykrywania wyrażanych funkcjonalne i morfologiczne zmiany w organach miąższowych, spowodowane przewlekłym zakażeniem ropne.
Przeciwwskazania dla radykalnego zabiegu chirurgicznego w przewlekłym zapaleniem szpiku kostnego - necrectomy - wyrażono niewydolność nerek na podstawie skrobiawicy, dekompensacji układu sercowo-naczyniowego i układu oddechowego | n DR Menem łącza w skojarzonym leczeniu przewlekłego zapalenia szpiku kostnego oznacza rodnik Przebieg necrectomy, często nazywany również sequoias-strektomiey. Celem operacji eliminacja przewlekłego ropne naciskiem w kości i otaczających tkankach miękkich. Gdy rodnik necrectomy wytwarzać pochłaniają usunięcie, manipulowanie i eliminowania wszystkich osteomyelitic ubytków ich wewnętrznych ścian granulatów i szczątków -CH, wycięcie przetok ropnych.
Kolejnym ważnym etapem radykalnej operacji jest rehabilitacja i plastyczność jamy kostnej. Obecnie sztucznych ubytki kości stosowane tworzywa sztucznego klapę mięśniową krovosdabzhaemoy nasady, przeszczepiania kości (przy użyciu autologicznych i zachowane kości) hondroplastiku (za pomocą puszki chrząstki), rzadko wykonywane dermepenthesis.
Wykorzystywane są różne materiały biopolimerowe: gąbka kolagenowa impregnowana antybiotykami, kompozycje klejowe z różnymi składnikami i wypełnienia biopolimerowe zawierające środki antyseptyczne. Wszystkie te materiały zawierają również preparaty, które aktywują regenerację tkanki kostnej.
Sanitacja ubytków kostnych po nekrektomii odbywa się metodami aktywnego, długotrwałego drenażu i próżni. Często stosuje się te metody w tym samym czasie: przez czołowy drenaż, wnęka kostna jest myta, drenaż drenażu jest przymocowany do ssania. Do prania nastawiania korekcyjnego, które jest przeprowadzane przez 7-15 dni, różne roztwory odkażające :. Antybiotyki dioxidine, furatsilin, furagin potasu rivanol itp skuteczności jamy kostnej korekcja kontrolowanego badania mikrobiologicznego.
Po przeprowadzeniu nekrektomii leczenie ma głównie na celu powstrzymanie pozostałości mikroflory w obszarze operacyjnym, co zapewnia dobry natychmiastowy wynik pooperacyjny.
Cel ten osiąga się za pomocą następujących środków terapeutycznych: 1) antybiotykoterapia, 2) immunoterapia, 3) miejscowa fizjoterapia: terapia ultradźwiękowa, elektroforeza leków.
W okresie pooperacyjnym wykonuje się terapię infuzyjną: transfuzje krwi, białkowe substytuty krwi, roztwory elektrolitów; korekta procesów metabolicznych; Unieruchomienie kończyny, a następnie ćwiczenie terapeutyczne w celu poprawy funkcji układu mięśniowo-szkieletowego.