W obu Amerykach znajduje się najbardziej na północny wschód rzeka na świecie - Amazonka. Indianie nazywają to „Parana - Ting”, co oznacza „Królową rzek”.
Amazonka pochodzi z peruwiańskich Andów, przepływających głównie przez terytorium Brazylii, gdzie jest również nazywana Solimois.
Długość rzeki wynosi 6,4 tys. Km z Maranyon (z Ukaili około 7 tys. Km). Amazonka zbiera wodę z obszaru 7180 tysięcy km2. Większość dorzecza Amazonki należy do Brazylii.
Rzeka przyjmuje około 500 dopływów, z których wiele to ogromne rzeki: około 20 dopływów ma długość ponad 1,5 tysiąca kilometrów. Największe prawe dopływy to Ukaili, Jurua, Madera, Tapajos, Shingu; po lewej - Isa, Yapur, Rio Negro. Płynące jeden po drugim dopływy podmorskie szybko zwiększają szerokość rzeki; po połączeniu z Ucayali Amazonka ma szerokość około 1,5 km, w środkowym odcinku - do 5 km, przed ujściem - od 80 do 150 km. Przed wpłynięciem do Atlantyku kanał Amazonki pęka między dużymi wyspami w rękawy, tworząc ujścia w kształcie lejka.
Tryb Amazon jest dość skomplikowany. Prawe dopływy znajdujące się na półkuli południowej i lewe dopływy na półkuli północnej, w wyniku wielokrotnych opadów w ich basenach, mają powodzie w przeciwnych porach roku: prawe dopływy - od października do marca (lato na półkuli południowej), lewe - od kwietnia do października. (lato półkuli północnej). Pod tym względem Amazonka jest pełna wody przez cały rok, a sezonowe wahania poziomu wody są w dużej mierze wygładzone. Największy wzrost występuje w kwietniu i lipcu, powódź trwa ponad 120 dni. W tym czasie woda płynie z niskich brzegów i zalewa lasy w szerokiej dolinie rzeki.
Najniższy poziom wody w rzece obserwuje się w okresie sierpień-wrzesień.
Średni przepływ wody w dolnym strumieniu wynosi 120 tys. M3 / sek., Roczny odpływ wynosi 3800 km3.
Amazonka i jej dopływy są bogate w życie organiczne. Wiele organizmów roślinnych i zwierzęcych jest dużych rozmiarów. W wodach Amazonii rośnie największa roślina wodna - Victoria (Victoria regia), żywe kajmany, delfiny słodkowodne, manaty, świnki morskie. Wiele gatunków ryb ma ponad 2000 (jedna trzecia wszystkich ryb słodkowodnych na Ziemi), ale tylko niektóre z nich mają znaczenie przemysłowe; najcenniejszy jest fryzjer.
Główne porty Amazonii: Iquitos, Manaus, Obidus, Santarén, u ujścia - Belen (para).
Usta Amazona otworzył Hiszpan Vincent Janes Pinson w 1550 roku.
Pierwszą podróż w dół rzeki odbył w 1541 roku Hiszpan Francisco de Orellana. Po drodze Hiszpanie wielokrotnie musieli starać się z wojowniczymi Indianami. Bitwa była niezwykle zacięta u ujścia rzeki Trombetas. Największe wrażenie na konkwistadorach wywarło to, że na czele indyjskich wojowników walczyły wysokie, lekko wysklepione kobiety uzbrojone w łuk. Wyróżniały się odwagą, nawet przeciwko swoim plemionom. Odważni wojownicy przypominali Hiszpanom starożytny mit o Amazonce - wojowniczki, które nie znały porażki. Właśnie dlatego Orellana nazwała rzekę Amazonką. Od tego czasu wielu naukowców-badaczy odwiedziło wielką rzekę. Francuski Condomin, Humboldt z Niemiec, Bates of England i rosyjski podróżnik Langsdorf na przełomie XVIII i XIX wieku zdołali przedostać się w dziczy Amazonki i odkryli cudowny żywy świat Królowej Rzek.
Amazonka pochodzi z peruwiańskich Andów, przepływających głównie przez terytorium Brazylii, gdzie jest również nazywana Solimois.
Długość rzeki wynosi 6,4 tys. Km z Maranyon (z Ukaili około 7 tys. Km). Amazonka zbiera wodę z obszaru 7180 tysięcy km2. Większość dorzecza Amazonki należy do Brazylii.
Rzeka przyjmuje około 500 dopływów, z których wiele to ogromne rzeki: około 20 dopływów ma długość ponad 1,5 tysiąca kilometrów. Największe prawe dopływy to Ukaili, Jurua, Madera, Tapajos, Shingu; po lewej - Isa, Yapur, Rio Negro. Płynące jeden po drugim dopływy podmorskie szybko zwiększają szerokość rzeki; po połączeniu z Ucayali Amazonka ma szerokość około 1,5 km, w środkowym odcinku - do 5 km, przed ujściem - od 80 do 150 km. Przed wpłynięciem do Atlantyku kanał Amazonki pęka między dużymi wyspami w rękawy, tworząc ujścia w kształcie lejka.
Tryb Amazon jest dość skomplikowany. Prawe dopływy znajdujące się na półkuli południowej i lewe dopływy na półkuli północnej, w wyniku wielokrotnych opadów w ich basenach, mają powodzie w przeciwnych porach roku: prawe dopływy - od października do marca (lato na półkuli południowej), lewe - od kwietnia do października. (lato półkuli północnej). Pod tym względem Amazonka jest pełna wody przez cały rok, a sezonowe wahania poziomu wody są w dużej mierze wygładzone. Największy wzrost występuje w kwietniu i lipcu, powódź trwa ponad 120 dni. W tym czasie woda płynie z niskich brzegów i zalewa lasy w szerokiej dolinie rzeki.
Najniższy poziom wody w rzece obserwuje się w okresie sierpień-wrzesień.
Średni przepływ wody w dolnym strumieniu wynosi 120 tys. M3 / sek., Roczny odpływ wynosi 3800 km3.
Amazonka i jej dopływy są bogate w życie organiczne. Wiele organizmów roślinnych i zwierzęcych jest dużych rozmiarów. W wodach Amazonii rośnie największa roślina wodna - Victoria (Victoria regia), żywe kajmany, delfiny słodkowodne, manaty, świnki morskie. Wiele gatunków ryb ma ponad 2000 (jedna trzecia wszystkich ryb słodkowodnych na Ziemi), ale tylko niektóre z nich mają znaczenie przemysłowe; najcenniejszy jest fryzjer.
Główne porty Amazonii: Iquitos, Manaus, Obidus, Santarén, u ujścia - Belen (para).
Usta Amazona otworzył Hiszpan Vincent Janes Pinson w 1550 roku.
Pierwszą podróż w dół rzeki odbył w 1541 roku Hiszpan Francisco de Orellana. Po drodze Hiszpanie wielokrotnie musieli starać się z wojowniczymi Indianami. Bitwa była niezwykle zacięta u ujścia rzeki Trombetas. Największe wrażenie na konkwistadorach wywarło to, że na czele indyjskich wojowników walczyły wysokie, lekko wysklepione kobiety uzbrojone w łuk. Wyróżniały się odwagą, nawet przeciwko swoim plemionom. Odważni wojownicy przypominali Hiszpanom starożytny mit o Amazonce - wojowniczki, które nie znały porażki. Właśnie dlatego Orellana nazwała rzekę Amazonką. Od tego czasu wielu naukowców-badaczy odwiedziło wielką rzekę. Francuski Condomin, Humboldt z Niemiec, Bates of England i rosyjski podróżnik Langsdorf na przełomie XVIII i XIX wieku zdołali przedostać się w dziczy Amazonki i odkryli cudowny żywy świat Królowej Rzek.