Stany emocjonalne człowieka są zdeterminowane społecznymi warunkami egzystencji i mają charakter osobowy. Emocje to subiektywne doświadczenia, które sygnalizują pomyślny lub niekorzystny stan ciała i psychiki. Uczucia mają nie tylko subiektywną, ale i obiektywną treść merytoryczną. Wywołują je przedmioty, które mają wartość osobistą i są do nich adresowane.
Jakość doznań wywołanych uczuciami zależy od osobistej treści i znaczenia, jakie podmiot ma dla osoby. Stąd uczucia są związane nie tylko z zewnętrznymi właściwościami przedmiotu, które są postrzegane bezpośrednio, ale także z wiedzą i pojęciami, jakie człowiek ma na jego temat. Uczucia są skuteczne, motywują lub tłumią ludzką aktywność. Uczucia, które motywują aktywność, nazywane są stenotycznymi, uczucia, które je tłumią, nazywane są astenicznymi.
Emocje i uczucia to swoiste stany psychiki, które odciskają piętno na życiu, aktywności, czynach i zachowaniu człowieka. Jeżeli stany emocjonalne determinują głównie zewnętrzną stronę zachowania i aktywności umysłowej, to uczucia wpływają na treść i wewnętrzną istotę przeżyć ze względu na duchowe potrzeby człowieka.
Stany emocjonalne to: nastroje, emocje, stres, frustracja i pasja.