11 maja 1904 w rodzinie Don Salvador Dali-and-Kusi Dona Filipa Domenech urodziła chłopca, który musi stać się w przyszłości jednym z największych geniuszy epoki surrealizmu. Nazywał się Salvador Felipe Jacinto Dali. Dzieciństwo Dali spędził w Katalonii, w północno-wschodniej Hiszpanii, najpiękniejszym zakątku świata.
Już we wczesnym dzieciństwie na zachowanie i upodobania małego Salwadoru można było zauważyć jego niekontrolowaną energię i ekscentryczny charakter. Częste kaprysy i histeria doprowadzały ojca Dali do gniewu, ale matka, przed każdą możliwą próbą zadowolenia ukochanego syna. Wybaczyła mu nawet najbardziej obrzydliwe wybryki. W rezultacie ojciec stał się inkarnacją zła, a matka wręcz przeciwnie - symbolem dobra.
Talent do malarstwa objawił się w Dali w młodym wieku. Przez cztery lata próbował rysować z niesamowitym wysiłkiem dla tak małego dziecka. W wieku sześciu lat Dali przyciągnął wizerunek Napoleona i, jak to było, utożsamiając się z nim, poczuł potrzebę jakiejś mocy. Ubrany w fantazyjną sukienkę króla, czerpał wielką przyjemność z wyglądu.
Pierwsze zdjęcie Salvadora Dali rysował, gdy miał 10 lat. Był to niewielki impresjonistyczny krajobraz, namalowany na drewnianej desce farbami olejnymi. Talent geniuszu został rozdarty na zewnątrz. Dali spędził całe dnie siedząc w małym, specjalnie przeznaczonym pokoju, rysując zdjęcia. Dali w Figueres wziął lekcje rysunku u prof João Nunes .Mozhno powiedzieć, że pod fachowym kierownictwem prof talentu młodego Salvadora Dali wziął swą prawdziwą postać. W wieku 14 lat nie można było wątpić w zdolność Dali do losowania.
Kiedy Dali miał prawie 15 lat, został wyrzucony ze szkoły klasztornej za swoje nieprzyzwoite zachowanie. Ale udało mu się pomyślnie zdać wszystkie egzaminy i wejść do instytutu (tak w Hiszpanii nazywali szkołę, która ukończyła szkołę średnią). Instytut w 1921 roku udało mu się zakończyć znakomitymi znakami. Następnie wstąpił do Akademii Sztuki w Madrycie
W wieku szesnastu lat Dali zaczął wykładać swoje myśli na papierze. Odtąd malarstwo i literatura były równie częścią jego twórczego życia. W 1919 r., W wydanym przez siebie wydaniu Studium, opublikował eseje o Velasquezie, Goi, El Greco, Michelangelo i Leonardo. Uczestniczy w niepokojach studenckich, za które wpada na jeden dzień więzienia.
Na początku lat dwudziestych Dali był zachwycony dziełem futurystów, ale wciąż był zdecydowany stworzyć swój własny styl malarski. W tym czasie miał nowych przyjaciół i znajomych. Wśród nich byli tak wybitni i utalentowani ludzie, jak poeta Federico García Lorca i Luis Bonuelle. W Madrycie Dali został pozostawiony sam sobie. Ekstrawagancki widok artysty był niesamowity i zszokowany mieszkańców. Doprowadziło to samego Dali do nieopisanej ekstazy. W 1921 r. Zmarła matka Dali.
W 1923 r. Za naruszenie dyscypliny został zawieszony w akademii na rok. W tym okresie zainteresowanie Dalego było powiązane z dziełami wielkiego geniuszu kubizmu Pabla Picassa. W obrazach Dalego z tego okresu można zauważyć wpływ kubizmu ("Młode dziewczyny" (1923)).
W 1925 r., W dniach 14-27 listopada, w galerii Dalmau odbyła się pierwsza indywidualna wystawa jego prac. Na tej wystawie było 27 obrazów i 5 rysunków początku wielkiego geniuszu. Szkoła malarstwa, w której studiował, stopniowo go rozczarowywała iw 1926 r. Dali został wydalony z akademii za jego wolnomyślicielstwo. W tym samym roku 1926 Salvador Dalí pojechał do Paryża, próbując znaleźć coś dla siebie. Dołączenie do grupy dołącza wokół André Bretona, zaczął tworzyć swoje pierwsze prace surrealistyczny ( „Miód jest słodszy niż krew” 1928; „Bright radość” 1929)
Na początku 1929 roku premiera filmu "Pies andaluzyjski" pokazały Salvador Dali i Luis Buñuel. Sam skrypt został napisany w sześć dni! Po skandalicznej premierze tego filmu inny film nosił tytuł "Złoty wiek".
W 1929 r. Surrealizm stał się kontrowersyjny, dla wielu niedopuszczalny trend w malarstwie.
Osobiste życie Salvadora Dali do 1929 r. Nie miało jaskrawych momentów (chyba że liczą się jego liczne pasje przez nierzeczywiste dziewczyny, dziewczęta i kobiety). Ale w 1929 roku Dali zakochała się w prawdziwej kobiecie - Elenie Dyakonova lub Gali. W tym czasie Gala była żoną pisarza Paula Eluarda, ale jej związek z mężem był już wtedy chłodny. To ta kobieta stanie się przez resztę życia muzą, inspiracją geniuszu Dali.
W 1930 roku obrazy Salvadora Dali zaczęły przynosić mu sławę ("Płynący czas", "Konsekwencja pamięci"). Stałe tematy jego twórczości były zniszczenia, rozpadu i śmierci, a także świat ludzkiego doświadczenia seksualne (efekt książek Zygmunta Freuda).
Na początku lat 30. Salvador Dali wszedł w jakiś rodzaj politycznego konfliktu z surrealistami. Jego podziw dla Adolfa Hitlera i monarchicznych skłonności był sprzeczny z ideami Bretona. Dali zerwał z surrealistami po oskarżeniu go o działalność kontrrewolucyjną.
W styczniu 1931 r. W Londynie odbyła się premiera drugiego filmu - "Złoty wiek".
Już we wczesnym dzieciństwie na zachowanie i upodobania małego Salwadoru można było zauważyć jego niekontrolowaną energię i ekscentryczny charakter. Częste kaprysy i histeria doprowadzały ojca Dali do gniewu, ale matka, przed każdą możliwą próbą zadowolenia ukochanego syna. Wybaczyła mu nawet najbardziej obrzydliwe wybryki. W rezultacie ojciec stał się inkarnacją zła, a matka wręcz przeciwnie - symbolem dobra.
Talent do malarstwa objawił się w Dali w młodym wieku. Przez cztery lata próbował rysować z niesamowitym wysiłkiem dla tak małego dziecka. W wieku sześciu lat Dali przyciągnął wizerunek Napoleona i, jak to było, utożsamiając się z nim, poczuł potrzebę jakiejś mocy. Ubrany w fantazyjną sukienkę króla, czerpał wielką przyjemność z wyglądu.
Pierwsze zdjęcie Salvadora Dali rysował, gdy miał 10 lat. Był to niewielki impresjonistyczny krajobraz, namalowany na drewnianej desce farbami olejnymi. Talent geniuszu został rozdarty na zewnątrz. Dali spędził całe dnie siedząc w małym, specjalnie przeznaczonym pokoju, rysując zdjęcia. Dali w Figueres wziął lekcje rysunku u prof João Nunes .Mozhno powiedzieć, że pod fachowym kierownictwem prof talentu młodego Salvadora Dali wziął swą prawdziwą postać. W wieku 14 lat nie można było wątpić w zdolność Dali do losowania.
Kiedy Dali miał prawie 15 lat, został wyrzucony ze szkoły klasztornej za swoje nieprzyzwoite zachowanie. Ale udało mu się pomyślnie zdać wszystkie egzaminy i wejść do instytutu (tak w Hiszpanii nazywali szkołę, która ukończyła szkołę średnią). Instytut w 1921 roku udało mu się zakończyć znakomitymi znakami. Następnie wstąpił do Akademii Sztuki w Madrycie
W wieku szesnastu lat Dali zaczął wykładać swoje myśli na papierze. Odtąd malarstwo i literatura były równie częścią jego twórczego życia. W 1919 r., W wydanym przez siebie wydaniu Studium, opublikował eseje o Velasquezie, Goi, El Greco, Michelangelo i Leonardo. Uczestniczy w niepokojach studenckich, za które wpada na jeden dzień więzienia.
Na początku lat dwudziestych Dali był zachwycony dziełem futurystów, ale wciąż był zdecydowany stworzyć swój własny styl malarski. W tym czasie miał nowych przyjaciół i znajomych. Wśród nich byli tak wybitni i utalentowani ludzie, jak poeta Federico García Lorca i Luis Bonuelle. W Madrycie Dali został pozostawiony sam sobie. Ekstrawagancki widok artysty był niesamowity i zszokowany mieszkańców. Doprowadziło to samego Dali do nieopisanej ekstazy. W 1921 r. Zmarła matka Dali.
W 1923 r. Za naruszenie dyscypliny został zawieszony w akademii na rok. W tym okresie zainteresowanie Dalego było powiązane z dziełami wielkiego geniuszu kubizmu Pabla Picassa. W obrazach Dalego z tego okresu można zauważyć wpływ kubizmu ("Młode dziewczyny" (1923)).
W 1925 r., W dniach 14-27 listopada, w galerii Dalmau odbyła się pierwsza indywidualna wystawa jego prac. Na tej wystawie było 27 obrazów i 5 rysunków początku wielkiego geniuszu. Szkoła malarstwa, w której studiował, stopniowo go rozczarowywała iw 1926 r. Dali został wydalony z akademii za jego wolnomyślicielstwo. W tym samym roku 1926 Salvador Dalí pojechał do Paryża, próbując znaleźć coś dla siebie. Dołączenie do grupy dołącza wokół André Bretona, zaczął tworzyć swoje pierwsze prace surrealistyczny ( „Miód jest słodszy niż krew” 1928; „Bright radość” 1929)
Na początku 1929 roku premiera filmu "Pies andaluzyjski" pokazały Salvador Dali i Luis Buñuel. Sam skrypt został napisany w sześć dni! Po skandalicznej premierze tego filmu inny film nosił tytuł "Złoty wiek".
W 1929 r. Surrealizm stał się kontrowersyjny, dla wielu niedopuszczalny trend w malarstwie.
Osobiste życie Salvadora Dali do 1929 r. Nie miało jaskrawych momentów (chyba że liczą się jego liczne pasje przez nierzeczywiste dziewczyny, dziewczęta i kobiety). Ale w 1929 roku Dali zakochała się w prawdziwej kobiecie - Elenie Dyakonova lub Gali. W tym czasie Gala była żoną pisarza Paula Eluarda, ale jej związek z mężem był już wtedy chłodny. To ta kobieta stanie się przez resztę życia muzą, inspiracją geniuszu Dali.
W 1930 roku obrazy Salvadora Dali zaczęły przynosić mu sławę ("Płynący czas", "Konsekwencja pamięci"). Stałe tematy jego twórczości były zniszczenia, rozpadu i śmierci, a także świat ludzkiego doświadczenia seksualne (efekt książek Zygmunta Freuda).
Na początku lat 30. Salvador Dali wszedł w jakiś rodzaj politycznego konfliktu z surrealistami. Jego podziw dla Adolfa Hitlera i monarchicznych skłonności był sprzeczny z ideami Bretona. Dali zerwał z surrealistami po oskarżeniu go o działalność kontrrewolucyjną.
W styczniu 1931 r. W Londynie odbyła się premiera drugiego filmu - "Złoty wiek".