ROZDZIAŁ XX
NEODOZYM: SENTIMENTALISTY
Xiang Xiu i Guo Xiang w komentarzach do „Zhuangzi” przedstawił koncepcję teoretyczną człowieka z umysłem i duchem, łez poza rozgraniczeniem rzeczy i życia „w zgodzie z samym sobą, a nie z innymi.” Te cechy są kwintesencją tego, co Chińczycy nazywają "gazowanymi".
Feng Liu i romantyczny duch
Aby zrozumieć znaczenie Feng Liu, zwracamy się do „Shi Shuo Xin Yu” ( „Nowe historie, którzy chodzą w świetle”), esejów zebranych pod kierunkiem Li-Ching (403-444) i adnotacjami Liu Jun (463-521) . Neo-Odos i mnisi - buddyści z dynastii Jin - słynęli z ich wyrafinowania w czasach dynastii Qing, "czystych rozmów". Sztuką takich rozmów była umiejętność wyrażania najbardziej intymnych myśli, zazwyczaj o charakterze taoistycznym, w najlepszy sposób i przy pomocy najbardziej wyrafinowanych zwrotów. Taki dialog, ze względu na jej subtelny charakter wychowany może nastąpić tylko pomiędzy znanymi ludźmi porównywalnego i wystarczająco wysoki poziom intelektualny i dlatego uważany za szczyt doskonałości duchowej. W "Shi sho" są opisy wielu takich "czystych rozmów" i ich sławnych uczestników. Dają nam możliwość zaprezentowania ludzi z III-IV wieku, zwolenników ideałów feng shui i są głównym źródłem studiowania tej tradycji.
Co to jest Feng Liu? Jest to jedna z tych nieuchwytnych koncepcji, które otwierają dla wielbicieli całą swoją głębię i bogactwo, ale są dosłownie trudne do przetłumaczenia. Dosłownie dwie składowe tego słowa oznaczają "wiatr i przepływ", co niewiele mówi nam. Niemniej jednak
254
zakładają pewien stopień swobody i łatwości, niewątpliwe cechy wentylatora.
Świadomy faktu, że nie w pełni zrozumieć znaczenie słów takich jak „romantyzmu” lub „romantyczny”, ośmielę się zasugerować, że są one równoważne w części w rozumieniu Feng Liu *. Koncepcja wentylatora związana jest głównie z taoizmem. Dlatego w drugim rozdziale powiedzieliśmy, że konfucjańskie i taoistyczne tradycje w Chinach w pewnym stopniu przypominają klasycyzm i romantyzm na Zachodzie.
Han (206 pne - 220 ne .. ..) i Jin (265-420) - to nie tylko nazwy dwóch dynastii, lecz także symbole, ze względu na ich różne cechy społeczno-politycznych i kulturalnych dwa fundamentalnie inne style literackie i artystyczne, a nawet style życia. Styl i maniery Han są pełne godności i dostojeństwa, Jin to elegancja i wolność. Grace jest także jedną z cech feng shui.
"Ogród przyjemności Yang Zhu"
Po pierwsze konieczne jest, aby powiedzieć kilka słów o siódmym rozdziale taoistycznej traktacie „Le tzu”, zwany „Yan Zhu” (czasami tłumaczone jako „ogród rozkoszy Yan Zhu”). Jak już powiedzieliśmy, to, co zostało powiedziane o nim w tym rozdziale, nie może być uważane za poglądy historycznego Yan Zhu. Chińscy naukowcy uważają dziś "Le Tzu" za kompozycję stworzoną w III wieku. ** Rozdział ten należy do tego samego rozdziału. Jego treść całkowicie odpowiada ogólnemu trendowi myśli tamtej epoki i wyraża jeden z aspektów feng shui.
W "Yang Zhu" różnią się zewnętrzne i wewnętrzne. Tak więc, fikcyjny Yang Zhu mówi: "Ludzie nie mogą znaleźć odpoczynku z powodu czterech okoliczności: pierwsza z nich to długowieczność, druga to sława, trzecia to stanowisko, czwarta to własność. Ci, którzy posiadają tę czwórkę, boją się duchów, boją się ludzi, boją się władzy, obawiają się kar. To nazywam "uciekaniem od prawdy" ...
* We współczesnym chińskim połączeniu Feng Liu oznacza po prostu seksualną rozwiązłość i ma ona bliskie znaczenie dla angielskiego playboya.
** Raczej na początku IV wieku naszej ery
255
będzie na zawsze poza nami. Ktokolwiek stanie w obliczu losu, czy marzy o długim życiu? Kto nie zawstydzi nagrody, czy marzy o chwale? Ktoś, kto nie chce władzy, marzy o pozycji? Kto nie chce bogactwa, marzy o własności? Nazywam to "życiem w zgodzie z naturą ..." Jego los jest ukryty w sobie. " (Tłumaczenie: V. Malyavin.)
W innym fragmencie jest fikcyjny dialog między Zi-chanem, słynnym mężem stanu z królestwa Zheng, który żył w VI wieku. BC. E. i jego dwóch braci. Przez trzy lata Zi-chan rządził państwem i dobrze sobie radził. Ale nie mógł nic zrobić ze swoimi braćmi: starszy lubił wino, a młodszy - kobiety.
Pewnego dnia Tzu-chan przyszedł do swoich braci i powiedział im: "Człowiek przewyższa bestie i ptaki swoim zrozumieniem, a zrozumienie prowadzi do zrozumienia rytuału i obowiązku. Uwiecznij rytuał i obowiązek w swoim życiu, a zyskasz dobrą sławę i zajmujesz wysokie stanowisko. Ale jeśli będziecie posłuszni swoim namiętnościom i pozwolicie sobie na obżarstwo i pożądanie, narazicie na niebezpieczeństwo swoje życie ...
Bracia odpowiedzieli: "Ten, kto uwielbia dowodzić ludźmi, nie odniesie sukcesu w swoim zawodzie, ale skazi się na trudy. A ci, którzy wiedzą, jak kontrolować siebie, nie będą rzucać światu w kłopoty, ale uwolnią się od swojej natury. Twoja sztuka kontrolowania świata zewnętrznego jest odpowiednia na krótki czas w jednym królestwie, ale nie zgadza się z naturalnymi pragnieniami ludzi. A nasz sposób, by się zadowolić, może rozciągnąć się na cały świat, a wtedy nie będzie ani suwerena, ani poddanych na świecie. " (Tłumaczenie: V. Malyavin.)
To, co w tym rozdziale nazywa się "kontrolą wewnętrzną", odpowiada "życiu w zgodzie z samym sobą", jak powiedział Xiang-Go. Powinieneś żyć zgodnie z sobą, a nie z innymi. Oznacza to, że powinniśmy żyć własnymi uczuciami i rozumem, a nie zwyczajami i moralnością naszych czasów. Jeśli używa się wyrażenia z użycia trzeciego i czwartego wieku, należy żyć zgodnie z tzu-jin, naturalnością, a nie zgodnie z kopalniami, instytucjami i moralnością. Wszyscy Neodaos byli zjednoczeni w tym, ale poglądy racjonalistów i sentymentalistów różniły się. Pierwszy,
256
w osobie Xiang-Go, twierdził, że musimy żyć zgodnie z rozumem, a ten drugi - który poniżej powiemy - że po motywacji.
W rozdziale "Yang Zhu" koncepcja życia według motywów przedstawiona jest w najbardziej ekstremalnej formie. Tak więc, czytamy dialog Yan Ping-chunga i Guana Zhonga (obaj są dobrze znanymi mężami stanu w królestwie Qi, choć nie współcześni). Yan Ping-chung pyta o "pielęgnowanie życia". "Guan Zhong odpowiedział:
- To tylko życie bez ograniczeń; nie stłumiaj niczego w sobie, nie powściągaj się.
- Opowiedz nam o tym bardziej szczegółowo.
- Niech twoje uszy słuchają tego, czego chcą słuchać; niech wasze oczy widzą, co chcą; niech nos wyczuje, co chce, a usta mówią, czego chcą. Pozwól swojemu ciału robić to, na co ma ochotę, i błąkaj się w swoich myślach tak, jak chcą.
Uszy chcą słyszeć muzykę i śpiewać, a kiedy im odmawia się, odczuwają zażenowanie. Miło jest zobaczyć piękno kobiecych oczu, a kiedy im się je odmawia, są zawstydzone. Nos lubi wąchać zapach pieprzu i orchidei, a kiedy mu odmawia, cierpi z powodu przymusu. Ustam lubi dyskutować o prawdziwości i fałszu, a kiedy im się go odmawia, umysł cierpi z powodu przymusu. Ciało lubi ubierać się w luksusowe stroje i jeść pyszne potrawy, a gdy jest odmawiane, cierpi. Kuszące jest swobodne wędrowanie, a gdy im się je odmawia, są zawstydzone. Wszystko to są początki okrucieństwa i przemocy w człowieku.
Jeśli możesz się ich pozbyć i czekać na śmierć, niech twoje życie trwa jeden dzień, miesiąc, rok lub dziesięć lat, wtedy możesz uświadomić sobie to, co ja nazywam "żerowaniem życia". A jeśli nie możesz pozbyć się ucisku tych ograniczeń, to żyjesz w niewoli przez co najmniej sto tysięcy lub dziesięć tysięcy lat, nie pojmiesz sztuki "pielęgnowania życia".
Następnie Guan Zhong powiedział do Yang Ping-chung:
"Mówiłem ci o" pielęgnowaniu życia ". I co możesz mi powiedzieć o zobaczeniu zmarłych?
"Co mogę powiedzieć, że wysyłanie zmarłych nie jest zbyt wielkie?" Odpowiedział Yan Ping-chung.
257
"Mimo wszystko, proszę o odpowiedź."
"Jeśli już nie żyję, to co ma wspólnego ze mną rytuał pogrzebowy?" Czy mi w ziemi lub spalić zakopać mnie, jeśli wrzucony do rzeki lub umieścić w otwartym polu, rzucony tam w rowie, owinięte w słomę, lub umieścić je w sarkofagu kamienia, ubrana w jedwabną odzież, malowane smoki - I nie obchodzi. Pozostaje sprawić, aby ta sprawa była sprawą.
Guan Zhong zwrócił się do Baosh Huang Tzu i powiedział:
"Oboje powiedzieliśmy wszystko, co musimy powiedzieć o tym, jak żyć i umierać!". (Tłumaczenie: V. Malyavin.)
Życie według motywów
W rozdziale "Yang Zhu" odzwierciedla ducha ery Jin, odbite, jednak nie całkowicie, a nie w swoich najlepszych przejawach. Według "Yang Zhu" celem życia jest poszukiwanie ziemskich przyjemności. Oczywiście, poszukiwanie przyjemności, powiedział Neo-Doos, nie powinno być pogardzane. Jednakże, będąc ogłoszonym jako jedyny cel, a nie uzupełnionym przez zrozumienie, że "wykracza ono poza granice form i właściwości", nie można go nazwać feng shu w prawdziwym sensie tego słowa.
W Shi Sho jest opowieść o Liu Lin (221-300), jednym z "siedmiu mądrych ludzi z bambusowego gaju" (siedmiu sławnych naukowców, często chodzących na spotkania w bambusowym gaju). Liu Lina został skazany za swój zwyczaj przebywania absolutnie nago w swoim pokoju. Na to odpowiedział: "Uważam cały kosmos za mój dom, a pokój za moje ubranie. Dlaczego wchodzisz do moich spodni? "(Rozdział 23). Liu Lin czuł w swoich poszukiwaniach przyjemności i tego, co leży poza światem. Jest to niezbędna jakość feng shui.
Ci, którzy wyczuwają to i kierują swoje serca na taoistyczną mądrość, powinni mieć bardziej wyrafinowaną receptywność i bardziej wyrafinowane, a nie powierzchowne potrzeby. W "Shi sho" mówi się o wielu niezwykłych działaniach "znanych mężów". Działali pod wpływem czystego impulsu, nie myśląc o zmysłowej przyjemności. Jedna z historii brzmi: "Wang Hui-chih [d. 388, syn największego kaligrafa Wang Si-chih] mieszkał w Shanyin [niedaleko nowoczesnego Hanch-
258
Zhou]. Pewnej nocy obudził go ciężki opad śniegu. Otwierając okno, ujrzał wokół siebie lśniącą biel ... Nagle przypomniał sobie o swoim przyjacielu Tai Kue. Natychmiast wsiadł na łódź i podszedł do niego. Zabranie go do domu Taya zajęło mu całą noc, ale już zapukał do drzwi, zatrzymał się i wrócił do domu. Zapytany, dlaczego to zrobił, odpowiedział: "Udało mi się spotkać z nim, skończyłem, więc wróciłem." Dlaczego powinienem zobaczyć Taya? "(Rozdział 23).
W innej opowieści o „Shi Shuo” odnosi się do sposobu Zhong chHuey (225-264, polityk, wódz i pisarz) żałował, że jeszcze nie miał okazji spotkać się z Ji Kan (223-262, filozof i pisarz). Pewnego dnia poszedł do niego wraz z kilkoma godnymi uwagi ludźmi. Ji Kang lubił kowalstwo, a kiedy przybył Zhong Hui, zobaczył Ji Kahna w swojej kuźni pod wielkim drzewem. Xu Xiang (autor komentarza do „Zhuangzi”) przenoszone futro, a Ji Kang udał się wbić młotkiem tak, jakby nic się nie stało Host i gości na jakiś czas i nie zamienić słowo. Kiedy Zhong Hui był zamiar opuścić, Ji Kang zapytał go: „Co słychać to, co skłoniło, aby przyjść i że obejrzałeś ten sprawia, że można go” Co Zhong Hui powiedział: „Słyszałem, co usłyszał tak Przyszedłem, zobaczyłem to, co zobaczyłem i dlatego wychodzę "(Rozdział 24).
Ludzie ery Jin podziwiali fizyczne i duchowe piękno wielkiej osobowości. Ji Kahn, niektórzy w porównaniu z górą jaspisową, a inni - z sosną (rozdział 14). Zapewne to zobaczył i usłyszał Zhong Hui.
Kolejny odcinek od Shi Shou: "Kiedy Wang Hui-chih podróżował statkiem, poznał Huan Yi, który podróżował wzdłuż brzegu. Wang Hui-chih usłyszał, że Huan Yi doskonale gra na flecie, ale go nie znał. Kiedy powiedziano mu, że Huan Yi podróżuje wzdłuż brzegu, wysłał człowieka, który prosił go, by grał na flecie. Huan Słyszałem także o chwale Wang Hui-chih, więc wysiadł z powozu, usiadł i trzy razy grał na flecie. Potem, wchodząc na rydwan, kontynuował. Nie wymienili ani jednego słowa "(Rozdział 23).
259
Dwóch wspaniałych ludzi nie przemawiało, ponieważ chcieli cieszyć się czystym dźwiękiem muzyki. Wang Hui-chih poprosił Huan Yi, aby grała na flecie, ponieważ wiedział, że będzie dobrze grać. Huan Yi grał dla Wanga Hui-chiha, ponieważ wiedział, że potrafi docenić swoją grę. Dlaczego słowa są tutaj?
W innym miejscu mówi się o znanym buddyjskim mnichu Zhi-dune (314-366), który kochał żurawie. Pewnego dnia przyjaciel dał mu dwie pisklęta. Kiedy dorastali, Chih-dun musiał obciąć skrzydła, aby nie mogły odlecieć. Kiedy to zrobił, żurawie popadły w udrękę, a Zhi-dun był bardzo smutny i powiedział: "Jeśli mają skrzydła i mogą dosięgnąć nieba, to nie może być zabawką człowieka". Kiedy pióra znowu wzrosły, pozwolił dźwigom odlecieć (Rozdział 2).
Ruan Ji (210-263, filozof i poeta) i jego bratanek Ruan Xian należeli do "siedmiu mędrców z bambusowego gaju". Wszyscy członkowie rodziny Ruanów byli znani jako gorzcy pijacy. Kiedy się zebrali, nie pili wina z misek, ale siedzieli wokół dużego dzbana wina i pili bezpośrednio z niego. Czasami przychodziły świnie, które również chciały wina, a potem pili ze świniami (Rozdział 23).
Miłość Zhi-dun do żurawi i niezwykła wspaniałomyślność rodziny Ruan do świnek wszystkich wskazują na poczucie równości i niedyskryminacji siebie i innych stworzeń natury. To uczucie jest konieczne zarówno dla feng shui, jak i artyzmu. Prawdziwy artysta musi być w stanie przenieść swoje uczucia do przedstawionego obiektu, a następnie wyrazić je przez siebie. Sam Zhi-dun nie chciałby być zabawką mężczyzny, a jego uczucie dźwiga. Nie był artystą, ale w swoim duchu mógłby się nim stać.
Czynnik emocjonalny
Chuang Tzu twierdził, że ideał nie jest emocjonalny. Głęboko rozumie naturę rzeczy, dlatego ich zmiany i transformacje nie przeszkadzają mu. "Rozwiewa zmysły z rozumem". W "Shi sho" mówi się o wielu, którzy nie mają emocji. Być może najbardziej znanym z nich jest Xie An (320-385). Służył jako pierwszy minister w Jin, kiedy armia północnego królestwa Qin
260
rozpoczął ofensywę na dużą skalę na Jin. Qin armia dowodzona przez cesarza, a to było tak obfite, że cesarz chwalił warto moi ludzie zrezygnować z ich baty w Jangcy i tamy rzeki. Ludzie Jin byli zaniepokojeni, ale Xie cicho i spokojnie nakazał swojemu bratankowi Xie Xiu poprowadzić armię, by spotkała wroga. W słynnej bitwie na rzece Fei w 393 Xie Xun pokonał armię Qin, jej resztki powróciły. Xie An grał z przyjacielem w szachy, kiedy dotarła do niego wiadomość o zwycięstwie. Otworzył list, przeczytał go, odłożył na bok i dalej grał. Kiedy przyjaciel zapytał o informacje z pola bitwy, Xie Anh po cichu, jak zawsze, odpowiedział: "Nasza armia całkowicie pokonała wroga" (rozdział 6).
W "Sanguo Zhi", czy "History of the Three Kingdoms" jest rozmowa o uczuciach między Ho Yan (zm. 249) oraz Wang Bi (226-249), najlepszego komentatora "Daodejing". Ho Yan, kierując się oryginalną koncepcją Chuang Tzu, argumentował, że "doskonały człowiek nie ma przyjemności, gniewu, smutku, radości".
Powtarza Zhong Hui (który przyszedł do Ji Kan). Wang Bee ma inną opinię. Mówi, że "doskonały człowiek przewyższa zwykłych ludzi w duchu, ale jest podobny do nich". Doskonały człowiek przewyższa ich duchem, dlatego jest w harmonii z kosmosem i przenika do y [tj. Tao]. Ale jest podobny do uczuć, więc nie może reagować na rzeczy bez doświadczenia radości i smutku. Odpowiada na rzeczy, ale ich nie kusi. Powiedzieć, że doskonały człowiek nie ma uczuć, ponieważ nie oszukuje, jest zły "(Rozdział 28).
Wang Bee stwierdza, że: "doskonały" ma uczucia, ale nie jest oszukiwany. Co to znaczy, Van Bee nie wyjaśnia. Później pomysł ten rozwinął się w neokościanizacji, jak zobaczymy w rozdziale XXIV. Zwróćmy teraz uwagę, że pomimo całej ich racjonalności wielu Neo-dioksów nie jest obce i sentymentalne.
Neo-Dites mówili głównie o wysublimowanej wrażliwości. Nie jest zaskakujące, że posiadając je razem z wyżej wspomnianą ekspresją siebie, wielu z nich dawało upust swoim uczuciom wszędzie i zawsze, gdy tylko powstały.
261
Jako przykład przytoczmy historię Wanga Juna (234-305), kolejnego z "siedmiu mędrców z bambusowego gaju". Kiedy Wang stracił dziecko, przyszedł do niego jego przyjaciel Shan Jian, aby wyrazić swoje kondolencje. Wang nie mógł powstrzymać łez, ale Shan powiedział do niego: „Co ty tak zabić” Zhun Wang odpowiedział: „mędrzec zapomina o uczuciach, a nie najniższy zasięg zmysłów. Największe uczucia ludzi takich jak ja. " Shan Jian zgodził się z nim, a także płakał (D7).
Słowa Wang Rong wyjaśniają bardzo dobrze, dlaczego wielu taoistów było sentymentalistami. Jednak w większości przypadków wykazywali sentymentalizm w stosunku do czyjejś osobistej straty lub nagrody, ale do abstrakcyjnych aspektów życia i kosmosu. W „Shi Shuo” opisuje, jak Wei Jie (286-312, znany jako jeden z pierwszych uroków czasu) około przekroczyć Jangcy nagle smutno i powiedział: „Kiedy widzę bezgraniczną [szerokość], wszystkie uczucia w moim sercu dzieje. Nie będąc pozbawionym uczuć, kto może to znieść? "(Rozdział 2).
Kiedy słynny flecista Juan i usłyszał czysty śpiew, wykrzyknął: „Co mogę zrobić!” Xie usłyszał to i rzekł: „O Juan i naprawdę można powiedzieć, że jego głębokie uczucia” (Ch. 23).
Z subtelną wrażliwością ludzie często podziwiali rzeczy, które zwykle nie robią wrażenia na innych. Ich uczucia obejmują nie tylko życie i cały wszechświat, ale i siebie. Na przykład w "Shi Shuo" kiedyś powiedział Wang Qin wstąpił mieszkańcy Góra Ma-OSH (prowincja Shandong)., Zaczęła płakać i powiedziała: "Po-Wang Yu Lane [on] musi w końcu umrzeć od zmysłów" (Ch 23).
Zachodni romantyzm jest nierozerwalnie związany z miłością. Chiński termin feng lu również nie jest pozbawiony tego znaczenia. Postawa Jin Neo-Doosian wobec seksualności była raczej czysto estetyczna niż erotyczna. W "Shi sho" mówi się, że sąsiad Ruan Ji miał piękną żonę. Sąsiad sprzedawał wino, a Ruan Ji często chodził do swojego domu, by pić z żoną. Kiedy Juan upił się, zasnął za nią. Na początku mąż go podejrzewał, ale po dokładnym przyjrzeniu się zdał sobie sprawę, że Ruan Ji spał tylko (Rozdział 23).
262
Shan Tao (205-283, dowódca i mąż stanu), Ji Kang i Ruan Ji byli świetnymi przyjaciółmi. Żona Shan Tao, zwana Han, zauważyła bliską przyjaźń trójki i zapytała o to jej męża. Shan Tao powiedział: "Teraz tylko oni mogą być moimi przyjaciółmi". Zgodnie z chińską tradycją kobieta nie mogła być reprezentowana dla przyjaciół męża. Han powiedział swojemu mężowi, że kiedy jego przyjaciele przyjdą następnym razem, chciałaby się na nie rzucić. Przyjaciele przyszli, a jego żona poprosiła męża, by zostawił ich na noc. Ugotowała obiad, a gdy goście byli już na dole, spojrzała na nich przez dziurę w ścianie. Była tak zaabsorbowana tym zajęciem, że stała tam przez całą noc. Rano mąż przyszedł do jej kwatery i zapytał: "Co o nich myślisz?" Kobieta odpowiedziała: "Z talentami nie można się z nimi równać, ale wiedzą, że można z nimi zaprzyjaźnić się". Na co Shan Tao powiedział: "Uważają moją wiedzę za najlepszą" (Rozdział 19).
Tak więc, zarówno Ruan Ji, jak i żona Shan Tao cieszyli się pięknem przeciwnej płci, zapominając o zmysłowych podszeptach.
Są to cechy ducha Feng Liu, z którego słynęli Jin Taoists. Wierzyli, że dbei Liu pochodzi z Tszana, naturalność, która jest przeciwieństwem kopalni shchiao, moralności i instytucji, które utworzyły klasyczną tradycję konfucjanizmu. Jednak nawet to nie jest najlepszy okres dla konfucjanizmu znanego uczonego i pisarza Yue Guang powiedział (304 umysł.): „The minut Jiao też mieć miejsce do szczęścia” ( „Shi Shuo”, rozdział 1). Jak zobaczymy później, neokonfucjanizm był próbą znalezienia tego szczęścia.
263
NEODOZYM: SENTIMENTALISTY
Xiang Xiu i Guo Xiang w komentarzach do „Zhuangzi” przedstawił koncepcję teoretyczną człowieka z umysłem i duchem, łez poza rozgraniczeniem rzeczy i życia „w zgodzie z samym sobą, a nie z innymi.” Te cechy są kwintesencją tego, co Chińczycy nazywają "gazowanymi".
Feng Liu i romantyczny duch
Aby zrozumieć znaczenie Feng Liu, zwracamy się do „Shi Shuo Xin Yu” ( „Nowe historie, którzy chodzą w świetle”), esejów zebranych pod kierunkiem Li-Ching (403-444) i adnotacjami Liu Jun (463-521) . Neo-Odos i mnisi - buddyści z dynastii Jin - słynęli z ich wyrafinowania w czasach dynastii Qing, "czystych rozmów". Sztuką takich rozmów była umiejętność wyrażania najbardziej intymnych myśli, zazwyczaj o charakterze taoistycznym, w najlepszy sposób i przy pomocy najbardziej wyrafinowanych zwrotów. Taki dialog, ze względu na jej subtelny charakter wychowany może nastąpić tylko pomiędzy znanymi ludźmi porównywalnego i wystarczająco wysoki poziom intelektualny i dlatego uważany za szczyt doskonałości duchowej. W "Shi sho" są opisy wielu takich "czystych rozmów" i ich sławnych uczestników. Dają nam możliwość zaprezentowania ludzi z III-IV wieku, zwolenników ideałów feng shui i są głównym źródłem studiowania tej tradycji.
Co to jest Feng Liu? Jest to jedna z tych nieuchwytnych koncepcji, które otwierają dla wielbicieli całą swoją głębię i bogactwo, ale są dosłownie trudne do przetłumaczenia. Dosłownie dwie składowe tego słowa oznaczają "wiatr i przepływ", co niewiele mówi nam. Niemniej jednak
254
zakładają pewien stopień swobody i łatwości, niewątpliwe cechy wentylatora.
Świadomy faktu, że nie w pełni zrozumieć znaczenie słów takich jak „romantyzmu” lub „romantyczny”, ośmielę się zasugerować, że są one równoważne w części w rozumieniu Feng Liu *. Koncepcja wentylatora związana jest głównie z taoizmem. Dlatego w drugim rozdziale powiedzieliśmy, że konfucjańskie i taoistyczne tradycje w Chinach w pewnym stopniu przypominają klasycyzm i romantyzm na Zachodzie.
Han (206 pne - 220 ne .. ..) i Jin (265-420) - to nie tylko nazwy dwóch dynastii, lecz także symbole, ze względu na ich różne cechy społeczno-politycznych i kulturalnych dwa fundamentalnie inne style literackie i artystyczne, a nawet style życia. Styl i maniery Han są pełne godności i dostojeństwa, Jin to elegancja i wolność. Grace jest także jedną z cech feng shui.
"Ogród przyjemności Yang Zhu"
Po pierwsze konieczne jest, aby powiedzieć kilka słów o siódmym rozdziale taoistycznej traktacie „Le tzu”, zwany „Yan Zhu” (czasami tłumaczone jako „ogród rozkoszy Yan Zhu”). Jak już powiedzieliśmy, to, co zostało powiedziane o nim w tym rozdziale, nie może być uważane za poglądy historycznego Yan Zhu. Chińscy naukowcy uważają dziś "Le Tzu" za kompozycję stworzoną w III wieku. ** Rozdział ten należy do tego samego rozdziału. Jego treść całkowicie odpowiada ogólnemu trendowi myśli tamtej epoki i wyraża jeden z aspektów feng shui.
W "Yang Zhu" różnią się zewnętrzne i wewnętrzne. Tak więc, fikcyjny Yang Zhu mówi: "Ludzie nie mogą znaleźć odpoczynku z powodu czterech okoliczności: pierwsza z nich to długowieczność, druga to sława, trzecia to stanowisko, czwarta to własność. Ci, którzy posiadają tę czwórkę, boją się duchów, boją się ludzi, boją się władzy, obawiają się kar. To nazywam "uciekaniem od prawdy" ...
* We współczesnym chińskim połączeniu Feng Liu oznacza po prostu seksualną rozwiązłość i ma ona bliskie znaczenie dla angielskiego playboya.
** Raczej na początku IV wieku naszej ery
255
będzie na zawsze poza nami. Ktokolwiek stanie w obliczu losu, czy marzy o długim życiu? Kto nie zawstydzi nagrody, czy marzy o chwale? Ktoś, kto nie chce władzy, marzy o pozycji? Kto nie chce bogactwa, marzy o własności? Nazywam to "życiem w zgodzie z naturą ..." Jego los jest ukryty w sobie. " (Tłumaczenie: V. Malyavin.)
W innym fragmencie jest fikcyjny dialog między Zi-chanem, słynnym mężem stanu z królestwa Zheng, który żył w VI wieku. BC. E. i jego dwóch braci. Przez trzy lata Zi-chan rządził państwem i dobrze sobie radził. Ale nie mógł nic zrobić ze swoimi braćmi: starszy lubił wino, a młodszy - kobiety.
Pewnego dnia Tzu-chan przyszedł do swoich braci i powiedział im: "Człowiek przewyższa bestie i ptaki swoim zrozumieniem, a zrozumienie prowadzi do zrozumienia rytuału i obowiązku. Uwiecznij rytuał i obowiązek w swoim życiu, a zyskasz dobrą sławę i zajmujesz wysokie stanowisko. Ale jeśli będziecie posłuszni swoim namiętnościom i pozwolicie sobie na obżarstwo i pożądanie, narazicie na niebezpieczeństwo swoje życie ...
Bracia odpowiedzieli: "Ten, kto uwielbia dowodzić ludźmi, nie odniesie sukcesu w swoim zawodzie, ale skazi się na trudy. A ci, którzy wiedzą, jak kontrolować siebie, nie będą rzucać światu w kłopoty, ale uwolnią się od swojej natury. Twoja sztuka kontrolowania świata zewnętrznego jest odpowiednia na krótki czas w jednym królestwie, ale nie zgadza się z naturalnymi pragnieniami ludzi. A nasz sposób, by się zadowolić, może rozciągnąć się na cały świat, a wtedy nie będzie ani suwerena, ani poddanych na świecie. " (Tłumaczenie: V. Malyavin.)
To, co w tym rozdziale nazywa się "kontrolą wewnętrzną", odpowiada "życiu w zgodzie z samym sobą", jak powiedział Xiang-Go. Powinieneś żyć zgodnie z sobą, a nie z innymi. Oznacza to, że powinniśmy żyć własnymi uczuciami i rozumem, a nie zwyczajami i moralnością naszych czasów. Jeśli używa się wyrażenia z użycia trzeciego i czwartego wieku, należy żyć zgodnie z tzu-jin, naturalnością, a nie zgodnie z kopalniami, instytucjami i moralnością. Wszyscy Neodaos byli zjednoczeni w tym, ale poglądy racjonalistów i sentymentalistów różniły się. Pierwszy,
256
w osobie Xiang-Go, twierdził, że musimy żyć zgodnie z rozumem, a ten drugi - który poniżej powiemy - że po motywacji.
W rozdziale "Yang Zhu" koncepcja życia według motywów przedstawiona jest w najbardziej ekstremalnej formie. Tak więc, czytamy dialog Yan Ping-chunga i Guana Zhonga (obaj są dobrze znanymi mężami stanu w królestwie Qi, choć nie współcześni). Yan Ping-chung pyta o "pielęgnowanie życia". "Guan Zhong odpowiedział:
- To tylko życie bez ograniczeń; nie stłumiaj niczego w sobie, nie powściągaj się.
- Opowiedz nam o tym bardziej szczegółowo.
- Niech twoje uszy słuchają tego, czego chcą słuchać; niech wasze oczy widzą, co chcą; niech nos wyczuje, co chce, a usta mówią, czego chcą. Pozwól swojemu ciału robić to, na co ma ochotę, i błąkaj się w swoich myślach tak, jak chcą.
Uszy chcą słyszeć muzykę i śpiewać, a kiedy im odmawia się, odczuwają zażenowanie. Miło jest zobaczyć piękno kobiecych oczu, a kiedy im się je odmawia, są zawstydzone. Nos lubi wąchać zapach pieprzu i orchidei, a kiedy mu odmawia, cierpi z powodu przymusu. Ustam lubi dyskutować o prawdziwości i fałszu, a kiedy im się go odmawia, umysł cierpi z powodu przymusu. Ciało lubi ubierać się w luksusowe stroje i jeść pyszne potrawy, a gdy jest odmawiane, cierpi. Kuszące jest swobodne wędrowanie, a gdy im się je odmawia, są zawstydzone. Wszystko to są początki okrucieństwa i przemocy w człowieku.
Jeśli możesz się ich pozbyć i czekać na śmierć, niech twoje życie trwa jeden dzień, miesiąc, rok lub dziesięć lat, wtedy możesz uświadomić sobie to, co ja nazywam "żerowaniem życia". A jeśli nie możesz pozbyć się ucisku tych ograniczeń, to żyjesz w niewoli przez co najmniej sto tysięcy lub dziesięć tysięcy lat, nie pojmiesz sztuki "pielęgnowania życia".
Następnie Guan Zhong powiedział do Yang Ping-chung:
"Mówiłem ci o" pielęgnowaniu życia ". I co możesz mi powiedzieć o zobaczeniu zmarłych?
"Co mogę powiedzieć, że wysyłanie zmarłych nie jest zbyt wielkie?" Odpowiedział Yan Ping-chung.
257
"Mimo wszystko, proszę o odpowiedź."
"Jeśli już nie żyję, to co ma wspólnego ze mną rytuał pogrzebowy?" Czy mi w ziemi lub spalić zakopać mnie, jeśli wrzucony do rzeki lub umieścić w otwartym polu, rzucony tam w rowie, owinięte w słomę, lub umieścić je w sarkofagu kamienia, ubrana w jedwabną odzież, malowane smoki - I nie obchodzi. Pozostaje sprawić, aby ta sprawa była sprawą.
Guan Zhong zwrócił się do Baosh Huang Tzu i powiedział:
"Oboje powiedzieliśmy wszystko, co musimy powiedzieć o tym, jak żyć i umierać!". (Tłumaczenie: V. Malyavin.)
Życie według motywów
W rozdziale "Yang Zhu" odzwierciedla ducha ery Jin, odbite, jednak nie całkowicie, a nie w swoich najlepszych przejawach. Według "Yang Zhu" celem życia jest poszukiwanie ziemskich przyjemności. Oczywiście, poszukiwanie przyjemności, powiedział Neo-Doos, nie powinno być pogardzane. Jednakże, będąc ogłoszonym jako jedyny cel, a nie uzupełnionym przez zrozumienie, że "wykracza ono poza granice form i właściwości", nie można go nazwać feng shu w prawdziwym sensie tego słowa.
W Shi Sho jest opowieść o Liu Lin (221-300), jednym z "siedmiu mądrych ludzi z bambusowego gaju" (siedmiu sławnych naukowców, często chodzących na spotkania w bambusowym gaju). Liu Lina został skazany za swój zwyczaj przebywania absolutnie nago w swoim pokoju. Na to odpowiedział: "Uważam cały kosmos za mój dom, a pokój za moje ubranie. Dlaczego wchodzisz do moich spodni? "(Rozdział 23). Liu Lin czuł w swoich poszukiwaniach przyjemności i tego, co leży poza światem. Jest to niezbędna jakość feng shui.
Ci, którzy wyczuwają to i kierują swoje serca na taoistyczną mądrość, powinni mieć bardziej wyrafinowaną receptywność i bardziej wyrafinowane, a nie powierzchowne potrzeby. W "Shi sho" mówi się o wielu niezwykłych działaniach "znanych mężów". Działali pod wpływem czystego impulsu, nie myśląc o zmysłowej przyjemności. Jedna z historii brzmi: "Wang Hui-chih [d. 388, syn największego kaligrafa Wang Si-chih] mieszkał w Shanyin [niedaleko nowoczesnego Hanch-
258
Zhou]. Pewnej nocy obudził go ciężki opad śniegu. Otwierając okno, ujrzał wokół siebie lśniącą biel ... Nagle przypomniał sobie o swoim przyjacielu Tai Kue. Natychmiast wsiadł na łódź i podszedł do niego. Zabranie go do domu Taya zajęło mu całą noc, ale już zapukał do drzwi, zatrzymał się i wrócił do domu. Zapytany, dlaczego to zrobił, odpowiedział: "Udało mi się spotkać z nim, skończyłem, więc wróciłem." Dlaczego powinienem zobaczyć Taya? "(Rozdział 23).
W innej opowieści o „Shi Shuo” odnosi się do sposobu Zhong chHuey (225-264, polityk, wódz i pisarz) żałował, że jeszcze nie miał okazji spotkać się z Ji Kan (223-262, filozof i pisarz). Pewnego dnia poszedł do niego wraz z kilkoma godnymi uwagi ludźmi. Ji Kang lubił kowalstwo, a kiedy przybył Zhong Hui, zobaczył Ji Kahna w swojej kuźni pod wielkim drzewem. Xu Xiang (autor komentarza do „Zhuangzi”) przenoszone futro, a Ji Kang udał się wbić młotkiem tak, jakby nic się nie stało Host i gości na jakiś czas i nie zamienić słowo. Kiedy Zhong Hui był zamiar opuścić, Ji Kang zapytał go: „Co słychać to, co skłoniło, aby przyjść i że obejrzałeś ten sprawia, że można go” Co Zhong Hui powiedział: „Słyszałem, co usłyszał tak Przyszedłem, zobaczyłem to, co zobaczyłem i dlatego wychodzę "(Rozdział 24).
Ludzie ery Jin podziwiali fizyczne i duchowe piękno wielkiej osobowości. Ji Kahn, niektórzy w porównaniu z górą jaspisową, a inni - z sosną (rozdział 14). Zapewne to zobaczył i usłyszał Zhong Hui.
Kolejny odcinek od Shi Shou: "Kiedy Wang Hui-chih podróżował statkiem, poznał Huan Yi, który podróżował wzdłuż brzegu. Wang Hui-chih usłyszał, że Huan Yi doskonale gra na flecie, ale go nie znał. Kiedy powiedziano mu, że Huan Yi podróżuje wzdłuż brzegu, wysłał człowieka, który prosił go, by grał na flecie. Huan Słyszałem także o chwale Wang Hui-chih, więc wysiadł z powozu, usiadł i trzy razy grał na flecie. Potem, wchodząc na rydwan, kontynuował. Nie wymienili ani jednego słowa "(Rozdział 23).
259
Dwóch wspaniałych ludzi nie przemawiało, ponieważ chcieli cieszyć się czystym dźwiękiem muzyki. Wang Hui-chih poprosił Huan Yi, aby grała na flecie, ponieważ wiedział, że będzie dobrze grać. Huan Yi grał dla Wanga Hui-chiha, ponieważ wiedział, że potrafi docenić swoją grę. Dlaczego słowa są tutaj?
W innym miejscu mówi się o znanym buddyjskim mnichu Zhi-dune (314-366), który kochał żurawie. Pewnego dnia przyjaciel dał mu dwie pisklęta. Kiedy dorastali, Chih-dun musiał obciąć skrzydła, aby nie mogły odlecieć. Kiedy to zrobił, żurawie popadły w udrękę, a Zhi-dun był bardzo smutny i powiedział: "Jeśli mają skrzydła i mogą dosięgnąć nieba, to nie może być zabawką człowieka". Kiedy pióra znowu wzrosły, pozwolił dźwigom odlecieć (Rozdział 2).
Ruan Ji (210-263, filozof i poeta) i jego bratanek Ruan Xian należeli do "siedmiu mędrców z bambusowego gaju". Wszyscy członkowie rodziny Ruanów byli znani jako gorzcy pijacy. Kiedy się zebrali, nie pili wina z misek, ale siedzieli wokół dużego dzbana wina i pili bezpośrednio z niego. Czasami przychodziły świnie, które również chciały wina, a potem pili ze świniami (Rozdział 23).
Miłość Zhi-dun do żurawi i niezwykła wspaniałomyślność rodziny Ruan do świnek wszystkich wskazują na poczucie równości i niedyskryminacji siebie i innych stworzeń natury. To uczucie jest konieczne zarówno dla feng shui, jak i artyzmu. Prawdziwy artysta musi być w stanie przenieść swoje uczucia do przedstawionego obiektu, a następnie wyrazić je przez siebie. Sam Zhi-dun nie chciałby być zabawką mężczyzny, a jego uczucie dźwiga. Nie był artystą, ale w swoim duchu mógłby się nim stać.
Czynnik emocjonalny
Chuang Tzu twierdził, że ideał nie jest emocjonalny. Głęboko rozumie naturę rzeczy, dlatego ich zmiany i transformacje nie przeszkadzają mu. "Rozwiewa zmysły z rozumem". W "Shi sho" mówi się o wielu, którzy nie mają emocji. Być może najbardziej znanym z nich jest Xie An (320-385). Służył jako pierwszy minister w Jin, kiedy armia północnego królestwa Qin
260
rozpoczął ofensywę na dużą skalę na Jin. Qin armia dowodzona przez cesarza, a to było tak obfite, że cesarz chwalił warto moi ludzie zrezygnować z ich baty w Jangcy i tamy rzeki. Ludzie Jin byli zaniepokojeni, ale Xie cicho i spokojnie nakazał swojemu bratankowi Xie Xiu poprowadzić armię, by spotkała wroga. W słynnej bitwie na rzece Fei w 393 Xie Xun pokonał armię Qin, jej resztki powróciły. Xie An grał z przyjacielem w szachy, kiedy dotarła do niego wiadomość o zwycięstwie. Otworzył list, przeczytał go, odłożył na bok i dalej grał. Kiedy przyjaciel zapytał o informacje z pola bitwy, Xie Anh po cichu, jak zawsze, odpowiedział: "Nasza armia całkowicie pokonała wroga" (rozdział 6).
W "Sanguo Zhi", czy "History of the Three Kingdoms" jest rozmowa o uczuciach między Ho Yan (zm. 249) oraz Wang Bi (226-249), najlepszego komentatora "Daodejing". Ho Yan, kierując się oryginalną koncepcją Chuang Tzu, argumentował, że "doskonały człowiek nie ma przyjemności, gniewu, smutku, radości".
Powtarza Zhong Hui (który przyszedł do Ji Kan). Wang Bee ma inną opinię. Mówi, że "doskonały człowiek przewyższa zwykłych ludzi w duchu, ale jest podobny do nich". Doskonały człowiek przewyższa ich duchem, dlatego jest w harmonii z kosmosem i przenika do y [tj. Tao]. Ale jest podobny do uczuć, więc nie może reagować na rzeczy bez doświadczenia radości i smutku. Odpowiada na rzeczy, ale ich nie kusi. Powiedzieć, że doskonały człowiek nie ma uczuć, ponieważ nie oszukuje, jest zły "(Rozdział 28).
Wang Bee stwierdza, że: "doskonały" ma uczucia, ale nie jest oszukiwany. Co to znaczy, Van Bee nie wyjaśnia. Później pomysł ten rozwinął się w neokościanizacji, jak zobaczymy w rozdziale XXIV. Zwróćmy teraz uwagę, że pomimo całej ich racjonalności wielu Neo-dioksów nie jest obce i sentymentalne.
Neo-Dites mówili głównie o wysublimowanej wrażliwości. Nie jest zaskakujące, że posiadając je razem z wyżej wspomnianą ekspresją siebie, wielu z nich dawało upust swoim uczuciom wszędzie i zawsze, gdy tylko powstały.
261
Jako przykład przytoczmy historię Wanga Juna (234-305), kolejnego z "siedmiu mędrców z bambusowego gaju". Kiedy Wang stracił dziecko, przyszedł do niego jego przyjaciel Shan Jian, aby wyrazić swoje kondolencje. Wang nie mógł powstrzymać łez, ale Shan powiedział do niego: „Co ty tak zabić” Zhun Wang odpowiedział: „mędrzec zapomina o uczuciach, a nie najniższy zasięg zmysłów. Największe uczucia ludzi takich jak ja. " Shan Jian zgodził się z nim, a także płakał (D7).
Słowa Wang Rong wyjaśniają bardzo dobrze, dlaczego wielu taoistów było sentymentalistami. Jednak w większości przypadków wykazywali sentymentalizm w stosunku do czyjejś osobistej straty lub nagrody, ale do abstrakcyjnych aspektów życia i kosmosu. W „Shi Shuo” opisuje, jak Wei Jie (286-312, znany jako jeden z pierwszych uroków czasu) około przekroczyć Jangcy nagle smutno i powiedział: „Kiedy widzę bezgraniczną [szerokość], wszystkie uczucia w moim sercu dzieje. Nie będąc pozbawionym uczuć, kto może to znieść? "(Rozdział 2).
Kiedy słynny flecista Juan i usłyszał czysty śpiew, wykrzyknął: „Co mogę zrobić!” Xie usłyszał to i rzekł: „O Juan i naprawdę można powiedzieć, że jego głębokie uczucia” (Ch. 23).
Z subtelną wrażliwością ludzie często podziwiali rzeczy, które zwykle nie robią wrażenia na innych. Ich uczucia obejmują nie tylko życie i cały wszechświat, ale i siebie. Na przykład w "Shi Shuo" kiedyś powiedział Wang Qin wstąpił mieszkańcy Góra Ma-OSH (prowincja Shandong)., Zaczęła płakać i powiedziała: "Po-Wang Yu Lane [on] musi w końcu umrzeć od zmysłów" (Ch 23).
Zachodni romantyzm jest nierozerwalnie związany z miłością. Chiński termin feng lu również nie jest pozbawiony tego znaczenia. Postawa Jin Neo-Doosian wobec seksualności była raczej czysto estetyczna niż erotyczna. W "Shi sho" mówi się, że sąsiad Ruan Ji miał piękną żonę. Sąsiad sprzedawał wino, a Ruan Ji często chodził do swojego domu, by pić z żoną. Kiedy Juan upił się, zasnął za nią. Na początku mąż go podejrzewał, ale po dokładnym przyjrzeniu się zdał sobie sprawę, że Ruan Ji spał tylko (Rozdział 23).
262
Shan Tao (205-283, dowódca i mąż stanu), Ji Kang i Ruan Ji byli świetnymi przyjaciółmi. Żona Shan Tao, zwana Han, zauważyła bliską przyjaźń trójki i zapytała o to jej męża. Shan Tao powiedział: "Teraz tylko oni mogą być moimi przyjaciółmi". Zgodnie z chińską tradycją kobieta nie mogła być reprezentowana dla przyjaciół męża. Han powiedział swojemu mężowi, że kiedy jego przyjaciele przyjdą następnym razem, chciałaby się na nie rzucić. Przyjaciele przyszli, a jego żona poprosiła męża, by zostawił ich na noc. Ugotowała obiad, a gdy goście byli już na dole, spojrzała na nich przez dziurę w ścianie. Była tak zaabsorbowana tym zajęciem, że stała tam przez całą noc. Rano mąż przyszedł do jej kwatery i zapytał: "Co o nich myślisz?" Kobieta odpowiedziała: "Z talentami nie można się z nimi równać, ale wiedzą, że można z nimi zaprzyjaźnić się". Na co Shan Tao powiedział: "Uważają moją wiedzę za najlepszą" (Rozdział 19).
Tak więc, zarówno Ruan Ji, jak i żona Shan Tao cieszyli się pięknem przeciwnej płci, zapominając o zmysłowych podszeptach.
Są to cechy ducha Feng Liu, z którego słynęli Jin Taoists. Wierzyli, że dbei Liu pochodzi z Tszana, naturalność, która jest przeciwieństwem kopalni shchiao, moralności i instytucji, które utworzyły klasyczną tradycję konfucjanizmu. Jednak nawet to nie jest najlepszy okres dla konfucjanizmu znanego uczonego i pisarza Yue Guang powiedział (304 umysł.): „The minut Jiao też mieć miejsce do szczęścia” ( „Shi Shuo”, rozdział 1). Jak zobaczymy później, neokonfucjanizm był próbą znalezienia tego szczęścia.
263