07 ноября 2018

Uniwersalny język nauki

Pierwszym krokiem do stworzenia języka było wyrażenie doświadczeń z wydarzeń za pomocą symboli, dźwięków lub innych środków. Jest bardzo prawdopodobne, że wszystkie zwierzęta żyjące w społecznościach osiągnęły tak prymitywny poziom komunikacji, przynajmniej w pewnym stopniu. Wyższy poziom komunikacji osiąga się, gdy wprowadza się nowe postacie, postrzega się, co oznaczają te znaki, i wyraża postawę wobec wydarzeń przez nich wyznaczonych. Na tym etapie można już zgłaszać bardziej złożone sekwencje zdarzeń. Tak rodzi się język. Jeśli język powinien służyć wspólnemu zrozumieniu, to ci, którzy go używają, powinni przestrzegać tych samych zasad dla symboli, z jednej strony, oraz wydarzeń i powiązań między zdarzeniami z drugiej. Problem opanowania tych zasad rozwiązują ci, którzy mówią tym samym językiem, głównie czysto intuicyjnie w dzieciństwie. Po zrozumieniu tych reguł powstaje tak zwana gramatyka. Na wczesnym etapie każde pojedyncze słowo w języku może odpowiadać wrażeniom. Na późniejszych etapach takie bezpośrednie połączenie jest tracone, ponieważ przynajmniej niektóre słowa wyrażają wyświetlenia tylko w połączeniu z innymi słowami (na przykład słowa "być" lub "rzeczą"). Teraz to nie poszczególne słowa są przypisane do wyświetleń, ale kombinacje słów odpowiadają grupom wyświetleń. Jednocześnie język staje się częściowo niezależny od początkowych wrażeń i osiąga większą wewnętrzną spójność i niezależność. Dopiero na tym wyższym etapie rozwoju, gdy pojawia się dość dużo abstrakcyjnych pojęć, język staje się narzędziem myślenia w prawdziwym sensie tego słowa. Ale tutaj język staje się źródłem niebezpiecznych błędów i błędów. Wszystko zależy od tego, w jakim stopniu słowa i ich kombinacje odpowiadają światu wrażeń.

Na czym polega tak ścisły związek między językiem a myśleniem? Czy nie można myśleć używając nie języka, ale tylko pojęcia i kombinacje pojęć, dla których niemożliwe jest wybranie słów? Czy nie zdarzyło się każdemu z nas, aby szukał słowa po tym, jak wyraźnie zrozumiał związek między przedmiotami? Bylibyśmy skłonni przypisywać aktowi myślenia całkowitą niezależność od języka, jeśli jednostka tworzyła lub mogła formułować własne pomysły bez komunikowania się z innymi ludźmi za pośrednictwem języka. A jednak jest bardzo prawdopodobne, że myślenie osoby, która dorastała w takich warunkach, byłoby bardzo ograniczone. Na tej podstawie musimy wywnioskować, że rozwój umysłowy jednostki, aw szczególności natura formacji i kombinacji pojęć w dużej mierze jest związana z językiem. Dlatego ten sam język oznacza to samo myślenie. W tym sensie myślenie i język są ze sobą powiązane.

Co odróżnia język nauki od języka w zwykłym znaczeniu? Jak wyjaśnić, że język pająków w ogólności jest zrozumiały dla wszystkich? Nauka dąży do najwyższej dokładności i klarowności pojęć, ich wzajemnych powiązań i korespondencji z danymi zmysłowymi.

Rozważmy jako przykład język geometrii euklidesowej i algebry. Istnieje niewielka liczba niezależnie wprowadzanych pojęć i symboli, takich jak liczba, bezpośredni, punkt i podstawowe zasady łączenia tych pojęć. Razem stanowią one podstawę do konstruowania lub definiowania wszystkich uporządkowanych stwierdzeń i innych pojęć. Związek pomiędzy pojęciami i twierdzeniami, z jednej strony, a danymi sensorycznymi, z drugiej strony, jest ustalany poprzez zliczanie i mierzenie operacji, określonych z wystarczającą jasnością. Ponadnarodowy charakter pojęć naukowych i języka naukowego wynika z faktu, że zostały stworzone przez najlepsze umysły wszystkich czasów i narodów. Sam (a jednak we wspólnym wysiłku, jeśli weźmiemy pod uwagę ich ostateczny cel), stworzyli duchowe narzędzia dla technicznej rewolucji, która zmieniła życie ludzkości w ciągu ostatniego stulecia. System pojęć przez nich stworzonych posłużył jako wskazówka w dzikim chaosie zmysłowej percepcji i nauczył nas wyciągać wspólne prawdy z prywatnych obserwacji.

Jakie nadzieje i lęki przyniesie ludzkości metoda naukowa? Nie sądzę, aby to pytanie zostało poprawnie podniesione. Fakt, że każde urządzenie może tworzyć w rękach ludzi, zależy wyłącznie od natury celów, które postawiła sobie ludzkość. Po określeniu tych celów metoda naukowa wskazuje sposoby ich osiągnięcia. Wskaż te cele jako metodę naukową. Metoda naukowa sama w sobie nie mogła prowadzić do niczego i nie mogła nawet w ogóle pojawić się, gdyby mężczyzna nie miał namiętnego pragnienia jasnego zrozumienia. Wierzę, że nasz wiek charakteryzuje się odstrojeniem celów i ulepszeniem środków do ich osiągnięcia. Jeśli z pasją jesteśmy zaangażowani w bezpieczeństwo, dobrobyt i wolny rozwój wszystkich ludzi, musimy znaleźć środki, aby osiągnąć ten stan. Jeśli nawet do tego aspiruje choćby niewielka część ludzkości, wówczas czas pokaże poprawność jej aspiracji.